درون گرا و یا برون‌گرا بودن یکی از بحث‌های دیرینه در شناخت انسان و به ویژه شناخت شخصیت است. از دیرباز، آدم‌ها به دو دسته بسیار بزرگ تقسیم می‌شده‌اند: اول انسان‌هایی که اهل معاشرت، حرف زدن و روابط اجتماعی هستند و دوم، انسان‌هایی که بیشتر با خود هستند و در درون خود؛ اهل مطالعه و تعمق و کم‌تر اهل روابط اجتماعی گسترده.

بر همین اساس، متاسفانه در فرهنگ ما درون‌گرایی، صفتی نه‌چندان پسندیده به حساب می‌آید و تا حدودی با آدم‌های خجالتی، گوشه‌نشین و دوری‌گزین یکی گرفته می‌شود. اما در ادامه خواهیم دید که این دو، براساس یافته‌های روان‌شناسی امروز، تنها دو گرایش شخصیتی هستند و هیچ کدام بر دیگری برتر ندارد. هر کدام توانایی‌ها و محدودیت‌های خاص خود را دارند. مهم این است بدانیم که به کدام دسته تعلق داریم و گرایش غالب ما کدام است تا بتوانیم در تصمیم‌گیری‌های مهم زندگی، مانند انتخاب رشته تحصیلی، انتخاب شغل، انتخاب همسر و یا گرایش‌های فکری و تخصصی از آن استفاده کنیم.