محققان دریافته‌اند که گرفتن گوشی‌هوشمند در دست خود و راه رفتن باعث تغییر رفتار بدن انسان می‌شود.

با توجه به یک مطالعه اخیر در دانشگاه Anglia Ruskin بریتانیا، ظاهراً، راه رفتن و مشغول بودن با گوشی، مثل صحبت کردن یا پیام فرستادن، رفتار بدن را به شدت تغییر می‌دهد. محققین از سنسورهای حرکتی برای ضبط اینکه چگونه بدن یک شخص هنگام راه رفتن و استفاده از گوشی حرکت می‌کند و از تجهیزات ردیابی چشمی برای سنجش رفتار چشم استفاده کردند.
به منظور انجام آزمایش، یک شیء جدول‌مانند جلوی شرکت‌کنندگان قرار داشت، که آن‌ها باید در سه مورد مختلف قدم بگذارند: هنگام نوشتن متن، صحبت کردن یا هنگامی که از گوشی استفاده نمی‌کنند.

به طور جالب توجهی، محققین دریافتند که مقدار زمانی که افراد هنگام نگاه کردن به مانع می‌گذرانند، صرف نظر از اینکه در حال نوشتن یا صحبت کردن با گوشی بودند، تا 61 درصد کاهش پیدا کرده است. البته، هنگامی که در حال نوشتن بودند، در مقایسه با صحبت کردن، درصد بالاتر بود، اما نمرات خیلی متفاوت نبودند.
دکتر متیو تیمیس، مدرس ارشد ورزش و علوم ورزشی در دانشگاه Anglia Ruskin می‌گوید:

ما متوجه شدیم که استفاده از یک گوشی به این معناست که ما در زمان‌های کمتری روی زمین به نظر می‌رسیم، با این وجود، ما رفتار جستجوگر دیداری و سبک راه رفتن خود را سازگار می‌کنیم و بنابراین قادریم از موانع ساکن به یک شیوه ایمن عبور کنیم. این موضوع باعث می‌شود کاربران گوشی‌ها از یک عمل قدم‌گذاری آهسته و اغراق‌آمیز استفاده کنند.

این پژوهش نشان داد که هنگامی که افراد از مانع جلوی خود سبقت می‌گیرند، پای جلوی آن‌ها 18 درصد بالاتر است و در مقایسه با زمانی که اصلاً از یک گوشی استفاده نمی‌کنند، تا 40 درصد آهسته‌تر بالا می‌رود. به طور طبیعی، تلاش‌های دیداری آگاهانه یک شخص عمدتاً با تمایل به نداشتن اشتباهات املایی و یا خواندن درست یک پیام دریافت شده، از بین می‌رود. این امر توجه بینایی-فضایی را از منابعی که قرار است برای خطرات احتمالی در مسیر بررسی شوند، پرت می‌کند و توانایی‌های شخص برای تشخیص دادن یک شیء یا دوری از دیگری را محدود می‌کند.

درست است، بدن‌های ما تغییر می‌کنند و ما برای خودمان و دیگران خطرناک می‌شویم، زیرا بسیاری از ما به ندرت از گوشی‌های خود جدا می‌شویم، حتی هنگامی که در حرکت هستیم. برخی کشورهای اروپایی، به همراه چین، در حال حاضر شروع به کار روی کارگذاری مسیرها و نشانه‌های ویژه‌ای به منظور سازگار کردن انبوه انسان‌هایی کرده‌اند، که هنگام حرکت به پایین خیره می‌شوند.

شاید این امر تغییر کند، برای مثال زمانی که ما یک هدست واقعیت افزوده مانند گوگل گلس داشته باشیم، اما بسیار کاربردی‌تر؛ که کاملاً کنترل شده توسط چشم و با قابلیت انجام وظایف گوشی‌های هوشمند است. با این حال، ما فکر می‌کنیم مردم بدون فکر به فضای به ظاهر خالی خیره می‌شوند، از آنجا که آن‌ها منوها را در زمینه بینایی خود هدایت می‌کنند، که منجر به شکل‌های متفاوت و جدیدی از تغییرات و مخاطرات بدن می‌شود. در واقع به نظر می‌رسد که ما وارد چرخه بدی شده‌ایم.

با کانال تلگرام فیسیت همراه باشید