هم اکنون اوضاع کمی فرق کرده است ، قدرت پردازش گوشی های هوشمند از قدرت پردازشی که ناسا با استفاده از آن به ماه رفت بیشتر شده است ، پردازشگرها چند هسته ای شده اند و زمان بندها نیز مدت عملکرد باتری را در نظر می گیرند .

در سال 2014 آرم ، تکنولوزی جدیدی را برای لینوکس کرنل (Linux kernel ) ارائه کرد که تخصیص هوشمند انرژی (IPA) نام داشت . نگه داشتن دمای اسمی کارکرد تراشه در دستگاه های بدون فن ( مانند تبلت و گوشی همراه ) اهمیت زیادی دارد . هرچه پردازشگر کار بیشتری را انجام دهد ، حرارت بیشتری تولید می شود . در پردازشگرهای هشت هسته ای و یا شش هسته ای دیده می شود که از هسته های بزرگ (BIG CORE) دارای کارایی بالا ( مانند Cortex-A72 یا Cortex-A57 ) و هسته های کوچک (LITTLE CORE) دارای بازده مفید انرژی ( مانند Cortex-A53 یا Cortex-A35 ) به همراه یک GPU استفاده می شود . این سه جز  تراشه را می توان به طور مستقل کنترل کرد . کنترل هماهنگ این اجزا ، یک طرح تخصیص بهتر توان را ارائه می کند . به این نحو که زمانی که پردازشگر گرمای زیادی را تولید می کند زمان بند از هسته های کوچک می خواهد که توان مصرفی را کاهش دهند . گاهی پردازشگر کار زیادی را انجام نمی دهد اما از GPU کار زیادی کشیده می شود ، در چنین مواقعی GPU می تواند با حداکثر سرعت خود کار کند زیرا پردازشگر توان زیادی را مصرف نمی کند .

پچ های آرم از همین طریق در لینوکس ایفای نقش کردند و راندمان بسیار بالایی را از خود نشان دادند . تست های آرم نشان می دهند که IPA می تواند کارایی پردازشگر را تا 36% افزایش دهد . دلیل افزایش کارایی این است که تراشه به طور مداوم تنظیم می شوداز این رو دمای آن به طور متناسب بالا می رود . این امر باعث می شود که پردازشگر و یا GPU تنها در مواقع لازم با حداکثر سرعت کار کنند .

همه این فناوری برای سال 2014 بود . آرم در نظر دارد در سال 2015 و 2016 در کنار تیم لینوکس روی یک پروژه جدید با نام زمان بندی هوشمند انرژی (EAS) کار کند . پروژه EAS سعی دارد که محدودیت طراحی قدیمی دو زیرسیستم اصلی مدیریت توان لینوکس (CPUFreq , CPUIdle) را برطرف سازد . ظاهرا مشکل این است که این دو سیستم تصمیم های خود را به طور هماهنگ با زمان بند اتخاذ نمی کنند .

در واقع مسئله کمی پیچیده تر از این است به این نحو که زیرسیستم های زمان بند ، CPUFreq و CPUIdle در مقیاس های زمانی مختلف و گاهی برای انجام اهداف گوناگون ، به طور مستقل از یکدیگر کار می کنند . وقتی که زمان بند سعی می کند که بار کار را بین قسمت های مختلف پردازشگر تعدیل کند ، زیر سیستم های CPUFreq و CPUIdle سعی می کنند که در مصرف توان ، با پایین آوردن فرکانس تراشه ها و یا بی بار سازی آن ها ، صرفه جویی ایجاد کنند .

هدف EAS هماهنگ کردن زیر سیستم های CPUFreq  ، CPUIdle و IPA می باشد . طرح جدید که بر مبنای داده های قابل سنجش الگوی انرژی می باشد و نه تنظیم سازی اتفاقی اجزا ، آینده فناوری پردازشگرها را تضمین می کند .

به بیان ساده تر می توان کار طرح جدید را این گونه شرح داد که زمانی که یک فرآیند قرار است توسط پردازشگر انجام شود ، ESA انجام آن فرایند را به یک هسته فعال واگذار می کند و یک هسته بی بار را فعال نمی سازد در نتیجه هسته بی بار فعالیتی را آغاز نمی کند و توانی مصرف نمی شود . در گذشته وقتی که زمان بند فعال بود به منظور بالا بردن کارایی تنها می توانست انجام یک کار جدید را به یک هسته بی بار محول کند .

تست های اولیه نشان داده اند که مصرف انرژی در طرح جدید در مقایسه با فناوری پیشین بسیار پایین تر می باشد در حالی که همان کارایی حاصل می شود . در طرح جدید پردازشگر تنها در شرایط خاصی از وجود بار پردازشی مجبور است که بیشتر کار کند .

طرح جدید هنوز کامل نشده است . انتظار می رود که نسل اول EAS ها از سال 2016 عرضه گردد . آرم در نظر دارد پس از عرضه نسل اولیه طرح جدید ، در کنار لینارو (Linaro) روی ساخت نسل دوم این فناوری کار کند .

می توانید برای پیگیری راحت تر اخبار به کانال تلگرام ما ملحق شوید .