با تمرکز بر ابرِ (cloud) همه چیز، مایکروسافت سرور نانو و پیشتیبانی از کانتینر را برای ویندوز سرور vNext و Hyper-V معرفی نمود که برای متخصصین IT و توسعه دهندگان امکاناتی بیشتر را در کنار انعطاف پذیری و امنیت بهتر مهیا می نماید.

همزمان با آمادگی مایکروسافت برای فصل کنفرانس هایش (BUILD در روزهای بین 29 آوریل تا 1 ام ماه مه و Ignite در روزهای بین 4 ام ماه مه تا 8ام همین ماه برگزار می گردند)،غول فناوری با معرفی دو ویژگی که برای توسعه دهندگان و متخصصین IT در نظر گرفته است توانسته غوغایی در زمینه ی نسل بعدی ویندوز سرورهایش به وجود آورد، ویژگی هایی چون: سرورهای نانویی و پشتیبانی محلی برای کانتینر های برنامه ها.
با وجود اینکه نسل بعدی ویندوز سرور ها تا سال آینده در دسترس قرار نخواهد گرفت، مایکروسافت برای دست به ابتکار عمل زدن در زمینه های اصلی به منظور بهبود کارایی امنیت و مدیریت شوندگی ابایی ندارد، این زمینه ها همان هایی است که به مشتری کمک می کنند تا در هزینه ها صرفه جویی نمایند.
سرور نانوی مایکروسافت
در ادامه ی روالی که مایکروسافت در برابر هسته ی سرور در پیش گرفته است، این شرکت نانو سرورها را به عنوان راهی برای گسترش دادن کارایی ویندوز سرور با کمترین سربار ممکن پیشنهاد نمود. سرورهای نانو در برخی زمینه های اصلی کارها را ورای هسته ی سرور در نظر می گیرند و به این صورت تلاش دارند تا میزان بیشتری از سربار را از روی دوش سیستم عامل بردارند. سرور های نانو هر امکانی (مانند UI، کنترل دسکتاپ از راه دور(remote desktop) و حتی ورود کنسول محلی(local console login) ) را که ممکن است برای اتصال به دایرکتوری هاست وجود داشته باشد از بین برده است. عملیات مربوط به مدیریت به صورت از راه دور و از طریق ابزار هایی چون PowerShell، پیکر بندی حالت مطلوب (Desired State Configuration) و WMI ها صورت می گیرد. علاوه بر این، در نتیجه ی حذف فایل های وابستگی از دایرکتوری WOW64، سرور های نانو از حالت 32 بیتی پشتیبانی نمی کنند.

حذف این ویژگی ها به این معناست که پلتفرم سیستم عامل سبک تر می شود، درنتیجه این عمل کارایی افزایش یافته و چگالی ماشین مجازی بیشتر شده و به دلیل آسیب پذیری کمتر و نیاز کمتری که به سرهم بندی (patching) احساس می شود، امنیت ارتقا می یابد. در حقیقت تخمین مایکروسافت نشان می دهد که می توان اندازه ی VHD را به میزان 93 درصد، خبرنامه های بحرانی (critical bulletins) را به میزان 92 درصد میزان کنونی کاهش داد و در نتیجه مدیران سیستم به میزان 80 درصد کمتر با آغاز به کار مجدد (reboot) رو به رو خواهند شد.
مایروسافت برای نانو سرور ها چند مورد کاربرد تعیین نموده ولی احتمال اینکه در مدت زمان کوتاهی این نانو سرور ها به صورت کامل جایگزین ویندوز سرور شما شوند اندک است. برنامه های ابری امروزه کاملاً به صورت کانتینری، ماشین های مجازی یا سرور های فیزیکی اجرا می شوند. به دلیل اینکه سرور های نانو زیر مجموعه ای قدرتمند از API های ویندوز هستند، بسیاری از برنامه های تحت وب را پشتیبانی خواهند نمود.
مورد کاربرد بعدی در زمینه ی خدمات زیرساختی مبتنی بر مایکروسافت، همانند Hyper-V و کلاستر های ذخیره سازی است. از آنجایی که سرور های نانو، ردپا ها (foot print) را کاهش داده اند، اتصال منابع بیشتر هزینه ی کمتری داشته و در نتیجه عمل اجرا کردن (execution) با سرعت بیشتری انجام شده و کارایی مرکز داده را بهینه می کند.
برای متخصیصIT ای که قصد استفاده از سرور های نانو را دارند بازه ای برای یادگیری در نظر گرفته شده است، این بازه مدت زمانی است که طول می کشد تا آنها با روش کار این سرور ها انطباق پیدا کنند. از نقطه نظر محدودیت های مدیریتی، به نظر می رسد که سرور های نانو با استفاده از ابزار های قدیمی RSAT به عنوان مدیر سرور قابل مدیریت باشند. بعلاوه مجموعه های  نرم افزار های جانبی مدیریتی همانند Chef، باید امکاناتی را برای سازگار نمودن سرور های نانو با سرور های موجود فراهم آورند.
اطلاعات بیشتر را می توان در اینجا یافت.
کانتینر های مایکروسافت
کانتینر های برنامه در سال های اخیر بسیار مورد توجه قرار گرفته اند، دلیل این امر بیشتر به دلیل سادگی گسترش و امکان مقیاس بندی (scale) سریع. علاوه بر این Docker تبدیل به یکی از پلتفرم های اصلی برای برنامه های تحت وب مقیاس پذیر شده است. در اکتبر 2014 مایکروسافت همکاری خود را با Docker اعلام نمود، نتیجه ی این همکاری پشتیبانی از کانتینر های برنامه های محلی در نسخه ی بعدی ویندوز سرور است.
استراتژی مایکروسافت بر مبنای ارایه ی دو حالت متفاوت کانتینری استوار شده است: کانتینر های ویندوز سرور و کانتینر های Hyper-V. هر دو حالت از صف آرایی (deployment) سریع برنامه با استفاده از کانتینر ها بهره میبرند ولی در میزان انزوای برنامه نسبت به سایر کانتینر ها و سیستم عامل میزبان اندکی با یکدیگر تفاوت دارند. کانتینر های ویندوز سرور در مقایسه با کانتینر های Docker انزوای مشابهی را ارایه می کنند، این بدین معناست که برای یک برنامه ی دست کاری شده پتانسیل کافی برای استفاده در یک حمله ی همه جانبه بر روی سیستم عامل وجود دارد.
کانتینر های Hyper-V حتی بیش از این برنامه ها را به قطعات کوچکتر تقسیم کرده، برنامه ها را از دست رسی به سیستم عامل باز داشته و مرزی منطقی را میان برنامه و سیستم عامل به وجود می آورند. احتمالاً به دلیل وجود یک لایه ی hypervisor اضافیاین امنیت بیشتر هزینه ای را به سیستم تحمیل خواهند نمود، ولی امنیت بیشتر نظر مشتریان زیادی را به خود جلب خواهد نمود.
این همکاری منجر به افزایش توانمندی های مدیریتی و فراهم آوردن امکان گسترش برنامه ها برای توسعه دهندگان بدون نیاز به فراهم نمودن نظارت بر روی کل سرور است. مایکروسافت ماشین های مجازی را بر روی Hyper-V یا حتی Azure اجرا می کرد تا بتواند پاسخ گوی نیازهای توسعه دهندگان باشد اما پشتیبانی از کانتینر ها این روند را از این هم ساده تر نموده است. احتمالاً مایکروسافت همزمان با معرفی کانتینر های ویندوز سرور و کانتینر های Hyper-V، ابزار های مدیریتی ای را برای متخصصین IT  (Hyper-V Management Console، PowerShell، System Center) و همچنین برای توسعه دهندگان (Visual Studio، Docker client، Git) ارایه خواهد نمود.
دیدگاه مایکروسافت بر روی ابرها متمرکز شده، مهم نیست که این ابر، عمومی خصوصی و یا هیبرید باشد. هم نانو سرور ها و هم پشتیبانی از کانتینر ها گامی رو به جلو در راستای تحقق این دیدگاه هستند. همزمان این شرکت در نظر دارد تا برای متخصصین IT و توسعه دهندگان انعطاف پذیری بیشتری را در نوع برنامه ها و خدماتی که می توانند از آنها پشتیبانی نمایند، ارایه نماید. در ماه آینده و در کنفرانس های BUILD و Ignite در مورد این ویژگی ها اطلاعات بیشتری را کسب خواهیم نمود و همچنین خواهیم دید که این ویژگی ها چگونه توسط شرکت های بزرگ و یا کوچک به کار گرفته می شوند.