اما در ابتدای کار بیایید با دلیل تار شدن و عدم وضوح تصاویر آشنا شویم:

  وقتی از سرعت شاتر پایین استفاده شود و البته به دنبال آن دوربین تحت لرزش قرار گیرد، ممکن است عکس تار شود.
    زمانی که پروسه فوکوس به‌طور مناسبی بر روی سوژه مورد نظر یا منظره انجام نگیرد.
    ممکن است سوژه مورد نظر مدام در حال حرکت باشد و یک اثر تار شدگی تحت حرکت (motion blur) را بر جای بگذارد.
    شاید هم لنز شما قدرت ثبت تصاویر شارپ را نداشته باشد یا اینکه از یک لنز بد استفاده می‌کنید و یا اینکه عدسی قدامی لنز خیلی کثیف و چرب باشد.
    ممکن است میزان حساسیت سنسور (ISO) دوربین شما بر روی یک عدد بسیار بالا قرار گرفته باشد و به همین دلیل با افزایش نویز تصویر و از طرفی کاهش میزان جزئیات تصویر روبه‌رو باشید.

NIKON D300 @ 300mm, ISO 200, 1/500, f/8.0

به منظور رفع این مشکلات می‌بایست در عین حال در هنگام عکاسی به تمامی آن‌ها توجه داشته باشید تا بتوانید در نهایت تصویر شارپ و واضحی را به ثبت برسانید. در بخش زیر به این موضوع خواهیم پرداخت. سعی کنید مطالب زیر را به ترتیب و بر اساس اولویت بر روی پروسه عکاسی خود اعمال نمایید.

چگونه یک عکس را واضح و شارپ به ثبت برسانیم؟!

1. این تمرین را با کاهش میزان حساسیت سنسور (ISO) بر روی کمترین میزان ممکن شروع کنید. هر دوربینی دارای میزان حداقلی حساسیت سنسور مخصوص به خود می‌باشد. میزان حداقل حساسیت سنسور باعث تولید عکس‌هایی با کیفیت بسیار بالا و همچنین با میزان شارپنس حداکثری می‌شود. از طرفی افزایش این میزان نیز برابر است با افزایش نویز تصویر خروجی شما. در نتیجه بهتر است تا حد ممکن از حساسیت‌های پایین‌تر استفاده نمایید.

2. اگر بر روی دوربین خود حالتی به نام “Auto ISO” یا همان تنظیم خودکار حساسیت سنسور را مشاهده می‌کنید، آن را فعال کرده و تنظیم آن را به این نحو انجام دهید؛ ISO sensitivity auto control (کنترل خودکار حساسیت سنسور) : فعال | Maximum sensitivity (بیشترین میزان حساسیت سنسور) : 1600 | Minimum shutter speed (حداقل سرعت شاتر) : 1/100 ثانیه؛ اما مطمئناً می‌پرسید که این موارد چه کاری انجام می‌دهند. با استفاده از این تنظیمات به دوربین می‌فهمانید که تنظیمات خودکار حساسیت سنسور را بر اساس میزان نور در دسترس انجام دهد. در واقع اگر میزان نوری که به داخل لنز وارد می‌شود کاهش یابد، سرعت شاتر دوربین به کمتر از عدد 1/100 خواهد رسید. در این حالت است که دوربین به منظور افزایش این میزان، مقدار حساسیت سنسور را افزایش خواهد داد. البته اگر جزو افرادی هستید که دستتان کمی لرزش دارد، می‌توانید فیلد “حداقل سرعت شاتر” را بر روی عدد‌های 1/200 یا 1/250 ثانیه قرار دهید (البته در صورت استفاده از یک سه‌پایه خوب می‌توانید با اطمینان بیشتری میزان سرعت شاتر را افزایش دهید). در نهایت اگر دوربین شما به مود “Auto ISO” مجهز نیست بدین منظور می‌بایست خود به صورت دستی در هنگام قرارگیری در محیط شب میزان ISO را تنظیم نمایید. این میزان بین عدد‌های 1600 و کمترین میزان ممکن قرار خواهد داشت؛ اما شاید سؤالتان این باشد که چرا میزان حساسیت 1600 باید مقدار حداکثری باشد؟ این موضوع به این خاطر است که میزان حساسیت بیشتر از این مقدار در دوربین‌های سطح مبتدی به دلیل ابعاد حسگر کوچک‌تر باعث افزایش نویز تصویر خواهد شد و این موضوع نیز خود اثر منفی بر روی کیفیت نهایی تصاویر خواهد گذاشت. البته بهتر است بدانید که در دوربین‌های DSLR قدیمی‌تر مانند D40/D80/D200 نیکون می‌بایست میزان حداکثر حساسیت را بر روی عدد 800 قرار دهید.

3. قانون لنز و سرعت شاتر:‌ اگر در حال استفاده از یک لنز تله یا همان زوم هستید و فاصله کانونی آن بیشتر از 100 میلی‌متر است، به منظور ثبت تصاویر با حداکثر شارپنس پیشنهاد می‌کنیم از “قانون لنز و سرعت شاتر” استفاده نمایید. در این قانون سرعت شاتر برابر با میزان فاصله کانونی در نظر گرفته می‌شود. برای مثال اگر با یک لنز 125 میلی‌متری در حال عکاسی هستید بهتر است حداقل سرعت شاتر دوربینتان بر روی عدد 1/125 ثانیه تنظیم شده باشد. البته به خاطر داشته باشید که این قوانین برای دوربین‌های آنالوگ 35 میلی‌متری و همچنین دوربین‌های دیجیتال فول فریم صدق می‌کند. در حقیقت اگر یک دوربین سطح مبتدی با حسگری به ابعاد کوچک‌تر در اختیار دارید، این قانون کمی پیچیده‌تر خواهد شد. برای حسگر APS-C دوربین‌های شرکت نیکون که دارای فاکتور برش 1.5 برابر می‌باشند، می‌بایست عدد مزبور را ضرب‌در 1.5 نمایید. برای حسگر APS-C دوربین‌های شرکت کنون که دارای فاکتور برش 1.6 برابر می‌باشند (حسگر کوچک‌تر) نیز می‌بایست عدد موردنظر را در 1.6 ضرب نمایید. از طرفی اگر لنز مورد نظر شما ثابت و پرایم نیست (برای مثال لنز 55-18 میلی‌متری نیکون) می‌بایست عدد موردنظر را بر روی حداکثر فاصله کانونی (عدد 55) قرار دهید. در بخش زیر می‌توانید مثال‌هایی از عملیات ریاضی قانون لنز و سرعت شاتر مربوط به لنز‌های نیکون قرار گرفته بر روی دوربین‌های APS-C این کمپانی را مشاهده نمایید:

50mm on Nikon DX (D3000/D5000/D90): 1/75 ► 50mm x 1.5
100mm on Nikon DX (D3000/D5000/D90): 1/150 ► 100mm x 1.5
150mm on Nikon DX (D3000/D5000/D90): 1/225 ► 150mm x 1.5
200mm on Nikon DX (D3000/D5000/D90): 1/300 ► 200mm x 1.5
300mm on Nikon DX (D3000/D5000/D90): 1/450 ► 300mm x 1.5
 

NIKON D300 @ 280mm, ISO 200, 1/1600, f/4.0

4. بسیاری از عکاسان حرفه‌ای، 99 درصد اوقات از حالت “تقدم دیافراگم” یا همان Aperture-Priority mode دوربین خود استفاده می‌کنند. در واقع در هنگام قرارگیری در محیط‌های کم نور، به صورت دستی میزان گشودگی دیافراگم را بر روی کمترین مقدار قرار می‌دهند. در هنگام استفاده از این مود شما به دوربین این دستور را می‌دهید که میزان گشودگی دیافراگم می‌بایست چقدر باشد. حرف f نمایانگر میزان گشودگی دیافراگم می‌باشد (برای مثال f/3.5). با انتخاب میزان گشودگی دیافراگم، دوربین شما به طور خودکار دو شاخصه دیگر عکاسی یعنی ISO و سرعت شاتر را به شکلی مناسب انتخاب خواهد کرد تا تصاویر ثبت شده دارای نوردهی مناسبی باشند. بنابراین ابتدا دوربین‌ خود را بر روی مود تقدم دیافراگم قرار داده و سپس مقدار آن را بر روی کمترین میزان ممکن تنظیم نمایید.

5. حالت نورسنجی یا همان metering دوربین خود را (در دوربین‌های شرکت نیکون) بر روی “Matrix” یا (بر روی دوربین‌های شرکت کنون) “Evaluative” قرار دهید. با انتخاب این گزینه نورسنجی و نوردهی تصویر بر اساس تمامی کادر تصویر تنظیم خواهد شد. در واقع دوربین تمامی صحنه مورد نظر را بررسی خواهد کرد و با توجه به آن میزان سرعت شاتر صحیح دوربین را انتخاب خواهد کرد.

6. بعد از آن که حالت نورسنجی دوربین خود را تنظیم کردید و از طرفی قانون لنز و سرعت شاتر را نیز بر روی آن اعمال کردید، می‌توانید دوربین خود را به سمت سوژه مورد نظر خود نشانه رفته و کلید شاتر دستگاه را تا بخش میانه فشرده دهید. با انجام این کار، سرعت شاتر دوربین بر اساس میزان نوردهی و شرایط مختلف سوژه و صحنه توسط دوربین و پردازشگر آن تنظیم شده و در بخش پایینی منظره‌یاب به نمایش گذاشته خواهد شد. اگر سرعت شاتر به نمایش در آمده عدد 1/100 یا بیشتر از آن بود، می‌توانید عکس خود را به ثبت برسانید. یک یا دو عکس از سوژه مورد نظر خود گرفته و سپس به آنها نگاهی بیندازید. ببینید اثری زا تاری در تصویرتان وجود دارد یا نه. عکاسان حرفه‌ای معمولا تصاویر خود را با بزرگنمایی 100 درصد در نمایشگر گوشی خود بازبینی می‌کنند تا اثری از تاری در بخش فوکوس آن وجود نداشته باشد. اگر سرعت شاتر انتخاب شده کمتر از 1/100 ثانیه بود، این به آن معناست که میزان نور محیط شما برای عکاسی از سوژه مزبور کافی نمی‌باشد. اگر در یک محیط بسته همانند اتاق خود قرار دارید، پرده‌ها را کنار زده و پنجره را باز کنید تا نور کافی به داخل اتاق بیاید. با استفاده از این ترفند ساده یعنی رساندن نور بیشتر به سوژه، سرعت شاتر دوربین در حالت خودکار افزایش خواهد یافت.

7. اگر هنوز هم تصاویر ثبت شده توسط دوربین شما تار هستند سعی کنید دوربین خود را ثابت نگه داشته و بدون هیچ گونه لرزشی دوباره یک عکس بگیرید. اگر با استفاده از این ترفند نتوانستید تصاویر شارپی را به ثبت برسانید این بار سعی کنید در بخش تنظیمات “Auto-ISO”، میزان حداقل سرعت شاتر دوربین خود را افزایش دهید. اگر دوربین شما به قابلیت “Auto-ISO” مجهز نمی‌باشد می‌توانید میزان حساسیت سنسور دوربین (ISO) را به 800 و یا حتی 1600 برسانید. از این رو به طور خودکار میزان سرعت شاتر دوربین افزایش خواهد یافت.

8. وقتی که دوربین بر روی سه پایه قرار نداشته و به اصطلاح با دست در حال عکاسی می‌باشید، شاخصه‌های میزان سرعت شاتر و میزان تار شدن تصاویر، ارتباط عکس با هم خواهند داشت. در حقیقت اگر میزان سرعت شاتر افزایش یابد، به دلیل لرزش دست میزان تار شدن تصویر افزایش چشمگیر خواهد داشت. در واقع سرعت‌های شاتر کم (زیر 1/250 ثانیه) باعث افزایش میزان تاری و سافتنس می‌شوند. اما این موضوع به چه دلیل رخ می دهد؟ دلیل را در اختلاف سه پایه و هنگامی که دوربین را در دست دارید باید جست. در حقیقت هنگام در دست نگه داشتن دوربین و عکاسی در این حالت، تکنیک‌های درست گرفتن دوربین، ایستادن و همچنین نفس کشیدن تاثیر بسیار فراوانی در وضوح نهایی تصویر خواهند داشت. برای مثال فکر کنید که در حال تیراندازی به یک سوژه در نقش یک تک‌تیرانداز هستید. شما تنها یک بار فرصت شلیک به سوژه خود را خواهید داشت زیرا دفعه بعد ممکن است آن لحظه تکرار نشود و سوژه مورد نظر در شرایط آرمانی شما قرار نگیرد. به همین منظور ابتدا می‌بایست دوربین خود را ثابت و بدون هیچ گونه لرزشی نگه دارید. در تیراندازی معمولا قنداق تفنگ را به صورت خیلی نزدیک در کنار شانه خود قرار می‌دهند. این تکنیک در عکاسی نیز مفید و کارا خواهد بود. مخصوصا زمانی که قرار است از سرعت‌های پایین شاتر دوربین خود استفاده نمایید. تفاوت در اینجاست که بجای ماشه تفنگ، می‌بایست کلید شاتر دوربین خود را بفشارید. از طرفی تکنیک‌هایی دیگری نیز وجود دارد. برای مثال در این شرایط می‌بایست پای راست خود را جلو داده و وزن بدنه خود را بین دو پای خود قرار دهید. مسلما این تکنیک‌ها  در تولید تصاویر شارپ و واضح‌تر بسیار کارا خواهند بود. پس بهتر است این دفعه از این تکنیک‌ها استفاده کرده و نتیجه کار را ملاحظه نمایید. تنها تفاوت دوربین با یک تفنگ در این است که در دوربین می‌بایست سرعت شاتر تنظیم شود. حال آن که این مورد در یک تفنگ فعلا قابل اعمال نمی‌باشد.

9. یاد بگیرید که چطور می‌توان بهتر فوکوس کرد و از طرفی مشکلات فوکوس دوربین خود را بشناسید. این موضوع بسیار مهم و حیاتی می‌باشد. زیرا به طور مستقیم بر روی میزان شارپنس و وضوح تصاویر تاثیر خواهد گذاشت.

در مورد مشکلات مربوط به فوکوس ابتدا باید بدانید که تفاوت میان لرزش دوربین، تاری ناشی از حرکت و تاری ناشی از فوکوس ناقص چیست؟ زمانی که سوژه موردنظر شما تار بوده و در کنار آن بخش پشتی یا پس‌زمینه تصویر و یا حتی بخشی که به عنوان سوژه خود در نظر نداشته‌اید، واضح باشد، این از جمله مشکلات فوکوس خودکار به‌حساب می‌آید؛ اما اگر کل تصویر تار باشد یا از طرفی هیچ بخش از صحنه به طور مناسبی شارپ نباشد، این به آن معناست که دوربین شما در هنگام عکاسی و سرعت پایین شاتر لرزش داشته است و شما از تکنیک‌های لازم به منظور ثابت نگه‌داشتن دوربین به خوبی استفاده نکرده‌اید؛ اما در هر حال اگر از مشکل اول یعنی فوکوس ناقص رنج می‌برید، پیشنهاد می‌شود راه‌های زیر را امتحان نمایید:

– کمبود نور یکی از مشکلات بزرگ مربوط به عملیات سیستم فوکوس خودکار یک دوربین به حساب می‌آید. در حقیقت مکانیسم فوکوس خودکار در دوربین‌های امروزی بر اساس نور محیط است؛ بنابراین سعی کنید در هنگام عکاسی در محیط کم نور، نور بیشتری به سوژه خود برسانید. البته این موضوع خود دارای تکنیک‌های بسیار زیاد و ترفندهای جالبی است که از پرداختن به آن در این مقاله صرف‌نظر خواهیم کرد.

– همان‌طور که احتمالاً می‌دانید نقاط فوکوس میانی دوربین، دقیق‌ترین در نوع خود می‌باشند. اگر از مشکلات مربوط به نقاط فوکوس کناری و حاشیه‌ای دوربین خود رنج می‌برید می‌توانید از حالت فوکوس خودکار میانی دوربین خود استفاده نمایید. از طرفی بسیاری از دوربین‌ها دارای کلید فیزیکی مجزا به منظور کنترل فوکوس دوربین می‌باشند. در واقع به جای شاتر می‌توانید از این کلید به منظور فوکوس استفاده نمایید. در حقیقت بسیاری از عکاسان حرفه‌ای با کلیدی مخصوصی که زیر انگشت شست آن‌ها وجود دارد فوکوس کرده و سپس با انگشت اشاره کلید شاتر را فشرده و عکس می‌گیرند. با استفاده از این ترفند، می‌توانید فوکوس دقیق‌تری بر روی سوژه موردنظر خود داشته باشید. با استفاده از این کلید خاص، میزان لرزش نیز تا حدی کاهش پیدا خواهد کرد. اگر دوربین شما به این چنین قابلیتی مجهز است می‌توانید آن را فعال کنید و البته به طور خاص در شرایط نوری ضعیف از آن استفاده نمایید؛ اما در هر صورت اگر بخواهید ساده و راحت‌تر عکاسی نمایید و تصاویر را با سرعت بیشتری ثبت نمایید، مسلماً استفاده از کلید شاتر به عنوان فوکوس و عکاسی بسیار کاربردی‌تر خواهد بود.

– سیستم فوکوس خودکار دوربین بر اساس میزان نسبت کنتراست تصویر سوژه و محیط اطراف کار می‌کند. برای مثال اگر بخواهید بر روی یک دیوار کاملاً سفید فوکوس کنید، مطمئناً این کار توسط دوربین شما انجام نخواهد شد؛ زیرا دوربین شما هیچ اختلاف کنتراستی در تصویر مزبور مشاهده نمی‌کند و آن را تشخیص نمی‌دهد؛ اما در طرف دیگر ماجرا اگر یک جسم سیاه را در مقابل یک دیوار سفید قرار داده و نقطه فوکوس خود را در لبه جسم سیاه قرار دهید، به سریع‌ترین شکل ممکن پروسه فوکوس خودکار انجام خواهد گرفت؛ زیرا بیشترین میزان اختلاف نسبت کنتراست تصویر را در این بخش داریم؛ بنابراین پیشنهاد می‌شود نقطه فوکوس مربعی شکل دوربین خود را بر روی لبه سوژه مورد نظر و یا بخش‌هایی که دارای بیشترین میزان کنتراست تصویر هستند قرار دهید. لبه کناری جسم سوژه‌ها، خط‌هایی که دارای رنگ‌های مختلفی هستند، شماره و یا حروف پرینت شده بر روی سوژه‌ها و دیگر موارد این چنینی از جمله بهترین نمونه‌ها به منظور اعمال فوکوس خودکار می‌باشند.

– چندین بار بر روی سوژه مورد نظر خود فوکوس کنید تا بتوانید آن را در منظره‌یاب دوربین خود واضح ببینید. برای این منظور نیاز به یک منظره‌یاب مناسب و از طرفی دید خوب خواهید داشت. بعضی از دوربین‌های DSLR سطح مبتدی دارای منظره‌یاب کوچکی می‌باشند که دیدن تصاویر در داخل آن به منظور تشخیص درستی فوکوس اعمال شده کمی سخت به نظر می‌رسد. متأسفانه هیچ راهی به منظور حل کردن این مشکل وجود ندارد؛ بنابراین می‌بایست چندین عکس را پشت سر هم از سوژه مورد نظر خود گرفته و از طرفی در این حین به صورت ممتد در حل فوکوس کردن نیز باشید. سپس عکس‌های ثبت شده را در نمایشگر دوربین خود مشاهده نمایید.

10. سوژه خود را ثابت نگه دارید. اگر در حال عکاسی از یک فرد می‌باشید، به او بگویید که تا هنگام ثبت تصویر، حرکت نکرده و ثابت بماند. اگر سرعت شاتر شما بر روی عددهای بالا (سرعت کم) تنظیم شده باشد، با وجود درست و مناسب بودن تمامی شرایط نوری، اگر جسم مورد نظر شما در هنگام گشوده شدن شاتر دوربین حرکت کند، تصویر نهایی از او تار خواهد بود. این نوع از تار شدن تصویر، اثر Motion blur نام داشته و این گونه نتیجه خواهد داد. البته این نوع از تار شدن سوژه ناشی از حرکت، بوجود آورنده بعضی از تصاویر خلاقانه بوده و بسیاری از عکاسان به آن علاقه‌مند می‌باشند. مخصوصا در هنگام عکاسی از خودروهای پرسرعت یا در هنگام عکاسی در شب از خودروهای در حال حرکت در خیابان. به منظور ایجاد این اثر نیز می‌توانید ابتدا به بخش پیچ تنظیم دوربین خود مراجعه کرده و گزینه تقدم شاتر ( Shutter-Priority mode) را انتخاب نمایید. سپس میزان سرعت شاتر را بر روی 1/100 یا کمتر قرار داده و از سوژه خود بخواهید که دست خود را به سرعت حرکت دهد در حالی که دیگر بخش‌های بدن او ثابت باشد. با ثبت عکس مشاهده می‌کنید که بقیه بخش‌های تصویر شارپ و واضح هستند، اما دست فرد در مسیر حرکت تار شده است.

همان طور که در تصویر بالا مشاهده می‌کنید، تمامی اجسام موجود در صحنه، شارپ و واضح به نظر می‌رسند. اما سوژه در حال چرخش به صورت تار در آمده است. این موضوع خود به دلیل اثر مزبور که قبلا به آن اشاره شد اتفاق افتاده است. این تصویر با سرعت شاتر کم 1/20 ثانیه به ثبت رسیده است. جالب است بدانید که در هنگام ثبت این تصویر از هیچ گونه سه پایه استفاده نشده و دوربین بر روی دست قرار گرفته بود. اما با این حال بقیه بخش‌های تصویر کاملا شارپ می‌باشند.

تصویر زیر نمونه دیگری از اثر Motion blur می‌باشد که در شب به وسیله یک سه پایه به ثبت رسیده است. در این تصویر شاتر دوربین به مدت دو ثانیه باز بوده است.
 

NIKON D700 @ 70mm, ISO 200, 2/1, f/8.0

11. مطمئن شوید که سیستم لرزشگیر دوربین‌تان روشن باشد. این سیستم در دوربین‌های شرکت نیکون، VR (به معنای vibration reduction) نام داشته و در دوربین‌های شرکت کنون با عبارت IS (به معنای image stabilization) شناخته می‌شود. این ویژگی که مربوط به لنز یک دوربین می‌شود، اکثرا بر روی آنها بوسیله یک کلید فیزیکی قابلیت فعال و غیر فعال سازی داشته و عکاس از این مسیر می‌تواند بر روی آن کنترل داشته باشد. البته این قابلیت در لنزهایی با میزان بزرگنمایی و زوم بیشتر بسیار مهم و حیاتی می‌باشد. لنزهای حرفه‌ای‌تر دارای کلیدهای بیشتری به منظور اعمال پروسه کاهش لرزش دست می‌باشند. اما در هر صورت به منظور ثبت تصویر شارپ، مخصوصا در سرعت‌های شاتر پایین و لنزهای زوم، این ویژگی بسیار مهم و کارا است.

12. یک لنز پرایم (لنزی که زوم نبوده و تنها دارای یک فاصله کانونی خاص می‌باشد) بسیار سریع تهیه کنید. برای مثال لنزهای 35mm f/1.8 DX و  50mm f/1.4 و یا نوع  f/1.8 آن از شرکت نیکون، موارد بسیار مناسبی به حساب می‌آیند. این لنزها دارای قیمتی بسیار منصفانه و ارزان بوده و از طرفی کیفیت تصاویر نهایی آن بسیار شارپ می‌باشند. قیمت آنها بین 200 تا 400 دلار (برای مدل f/1.4) متغیر است. در ایران فعلا تا به این تاریخ این لنزها برای مدل f/1.8 با قیمت حدودی 600 هزار تومان و برای مدل f/1.4 با قیمت تقریبی یک میلیون و 200 هزار تومان در حال فروش می‌باشند. لنزهای زوم بسیار کمی هستند که بتوانند به میزان کیفیت خروجی تصاویر ثبت شده توسط این لنزهای پرایم دست پیدا کنند. در واقع به این دلیل که این لنزها دارای طراحی ساده‌ای می‌باشند و از طرفی تمرکز آنها تنها بر روی یک فاصله کانونی خاص می‌باشد، از این رو این نوع از لنزها می‌توانند بهترین کیفیت تصاویر را ارائه دهند. با اینکه در لنزهای پرایم قابلیت زوم و بزرگنمایی را از دست خواهید داد، اما با این حال این لنزها اکثر بسیار سریعتر از لنزهای زوم بوده و در کنار آن برای عکاسی در محیط‌های کم نور و همچنین پرتره بسیار مناسب می‌باشند. علاوه بر آن به دلیل کمتر بودن میزان عمق تصویر، این لنزها می‌توانند اثرات بوکه (تار شدن پس‌زمینه سوژه) بسیار زیبایی را نیز تولید نمایند. در واقع زمانی که یک لنز پرایم را در دست گرفته و با آن عکاسی می‌کنید می‌توانید به وضوح، تفاوت آشکار آن از نظر میزان شارپنس تصاویر را با لنزهای زوم متوجه شوید. اگر تا به حال یک لنز پرایم نداشته‌اید، پیشنهاد می‌شود حتما یکی از آنها را خریداری نمایید. قول می‌دهیم از این کار خود پشیمان نشوید.

13. زمانی که از حیوانات یا انسان‌ها عکاسی می‌کنید سعی کنید بر روی چشمی که به دوربین نزدیکتر است فوکوس کنید. این موضوع بسیار مهم و حیاتی است مخصوصا زمانی که در حال استفاده از میزان گشودگی دیافراگم بیشتری می‌باشید (مقادیری همچون f/1.4 تا f/2.8). از آنجایی که چشم انسان دارای نقاط سیاه و سفید بوده و به اصطلاح دارای میزان اختلاف نسبت کنتراستی بالاتری می‌باشد، معمولا دوربین در هنگام فوکوس بر روی آن اشتباه نخواهد کرد. برای مثال به تصویر زیر نگاهی بیندازید:

معمولا عکاسان حرفه‌ای این چنین تصاویری را حذف خواهند کرد. اما خب این عکس برای نمایش در این مقاله بسیار مفید می‌باشد. همان طور که در تصویر بالا مشاهده می‌کنید به دلیل قرار گرفتن نقطه فوکوس بر روی موی سر این پسر بچه (نبود فوکوس بر روی چشم نزدیک به دوربین)، چهره سوژه تار شده است.

حالا آن تصویر را با عکس زیر مقایسه کنید:

NIKON D700 @ 50mm, ISO 200, 1/320, f/2.0

مسلما تفاوت بسیار زیادی در این دو تصویر دیده می‌شود. در واقع تصویر دوم چهره فرد را بسیار شارپ و واضح‌تر نمایش می‌دهد. این در حالی است که در هر دو تصویر از تنظیماتی مشابه استفاده شده است.

14. میزان گشودگی دیافراگم (Aperture) نقش بسیار حیاتی و مهمی را در میزان شارپنس نهایی تصاویر بازی خواهد کرد. برای عکاسی از منظره پیشنهاد می‌شود بیشتر از میزان گشودگی دیافراگم f/8 تا f/10 استفاده نمایید. از طرفی به منظور عکاسی در حوزه پرتره، انتخاب دیافراگمی میان f/1.4 تا f/8، کیفیت نهایی بسیار خوبی را ارائه خواهد داد. البته این موضوع نیز کاملا به شما بستگی دارد، به اینکه چه میزان می‌خواهید پس زمینه سوژه مورد نظرتان تار باشد. بیشتر لنزها دارای اعداد دیافراگم f/5.6 تا f/8 می‌باشند. بنابراین اگر در یک روز کاملا روشن و آفتابی عکاسی می‌کنید، سعی کنید از دیافراگمی بین f/4 تا f/8 استفاده کرده و از طرفی میزان اختلاف تصاویر ثبت شده را در حالت‌های مختلف دیافراگم بسنجید. این موضوع مهم را نیز به یاد داشته باشید که با تغییر میزان گشودگی دیافراگم، میزان عمق تصویر و به دنبال آن میزان اثر بوکه در عکس‌هایتان تغییر خواهد کرد.

15. لنز خود را تمیز کنید! یکی از شاخصه‌ها و البته ترفندهای بسیار ساده در عکاسی به منظور افزایش میزان شارپنس و کنتراست تصاویر نهایی یک لنز و دوربین، تمیز کردن جلوی لنز آن می‌باشد. این موضوع اکثرا توسط عکاسان آماتور و مخصوصا در عکاسی موبایلی که انگشت کاربر همیشه بر روی لنز دوربین قرار گرفته است، نادیده گرفته می‌شود. همیشه این موضوع را به یاد داشته باشید که اگر بخش قدامی لنز دوربین کثیف و چرب باشد، علاوه بر کاهش میزان کیفیت تصاویر، پروسه انجام فوکوس خودکار دوربین نیز با اختلال انجام شده و در حقیقت به صورت دقیق انجام نخواهد گرفت. علاوه بر آن به دنبال تار شدگی تصاویر، کنتراست آنها نیز کاهش خواهد یافت. سعی کنید لنز دوربین خود را با استفاده لوازم تنفیذ استاندارد تدارک دیده شده برای این بخش تمیز نمایید تا از آسیب بلند مدت به آن جلوگیری شود.

16. به منظور عکاسی در محیط‌های کم‌ نور، یک سه پایه مناسب تهیه کنید. برای عکاسی از رعد و برق، آتش بازی، روشنایی شهر در شب و دیگر موارد این چنینی، وجود سه پایه یک ضرورت به حساب می‌آید. لطفا از خریداری سه‌ پایه‌های تولید شده برای دوربین‌های کامپکت به شدت خودداری کنید. در واقع هر چقدر زمان که ببرد، پول‌های خود را جمع کرده و یک سه پایه مستحکم و مجهز با طراحی مناسب را خریداری کنید که بتوان با استفاده از آن با یک دوربین DSLR عکاسی کرد. علاوه بر آن استفاده از حالت Self timer دوربین یا تجهیز کردن آن به کنترل شاتر کابلی یا بی‌سیم نیز بسیار مهم می‌باشد. زیرا در هنگام فشردن کلید شاتر دوربین، لرزشی در دوربین و سه پایه ایجاد می‌شود که از این طریق می‌توان از آن جلوگیری کرد. البته بعضی از دوربین‌ها دارای مودی به نام شاتر تاخیری نیز می‌باشند که بعد از فشردن کلید شاتر، دوربین با تاخیر و مکس عکس خواهد گرفت. در تصویری که در بخش زیر شاهد آن هستیم، ثبت آن بدون وجود یک سه پایه استاندارد غیر ممکن بود:
 

NIKON D700 @ 40mm, ISO 100, 5/1, f/16.0

17. از حالت Bursts (عکس‌برداری پیاپی و پشت سر هم) دوربین خود استفاده نمایید. برای این منظور بهتر است دوربین خود را بر روی حالت AF-C (فوکوس خودکار ممتد) قرار داده و سپس در حالی که کلید شاتر دوربین خود را فشرده و نگه داشته‌اید، از سوژه خود عکس بگیرید. این حالت از عکاسی مخصوصا در هنگام عکس‌برداری از کودکان و اجسام در حال حرکت این اجازه را به عکاسی خواهد داد که عملکرد فوکوس خود را بهبود بخشیده و تصاویری با شارپنس بالاتر از سوژه مورد نظر خود تهیه نماید. علاوه بر آن عکاسی در حالت پیاپی با سرعت‌های 3 تا 5 فریم بر ثانیه نیز باعث می‌شود تصاویر ثابت بسیار مناسبی از سوژه در حال حرکت بدست آمده و علاوه بر آن اثر تار شدگی ناشی از حرکت نیز کاهش یابد. یک ترفند ارزشمند دیگر در این زمینه مربوط به این موضوع می‌شود که در هنگام دویدن یک بچه، اگر بر روی چهره او فوکوس کنید، می‌توانید افکت بسیار زیبایی را به ثبت برسانید. برای مثال پسر بچه‌ای با چهره‌ای خندان که در حال دویدن می‌باشد. این در حالی است که چهره او دارای وضوح مناسبی می‌باشد ولی بقیه بخش‌های بدن او نسبتا تار می‌باشد.

امیدواریم از مطالعه این مقاله آموزشی لذت کافی را برده باشید و بتوانید به طور کاربردی از تمامی تکنیک‌ و ترفندهای آن استفاده نمایید. در ادامه می‌توانید نظرات و پیشنهادات ارزشمند خود را با ما در میان بگذارید؛