برای دوستان تازه کارتر یه توضیح کوتاه  بدم .آرچ به شما تجربه کار کردن با لیوکس رو اونجوری  هست! بدون هیچ اضافه ای میده ! یعنی از صقر یه توزیع لینوکس رو با ترمینال نصب میکنید و هیچ بسته اضافی ندارید  و تمام بسته هایی که لازم دارید از میزکار تا ابزار و … رو باید بنا بر تصمیم خودتون نصب کنید و اینجوری یه توزیع دارید که کنترلش تا حد زیادی دست شماست .برای همین تبدیل میشه به یه تجربه لذت بخش برای کاربری که کجکاوه و البته! تا حد خوبی میدونه باید چه بسته هایی رو نصب کنه و به قول خودمون میتونه گلیم خودش رو از آب بیرون بکشه! . برای همین آرچ به هیچ وجه توزیع مناسبی برای کسی که تازه کار هست یا ابزار مورد علاقش رو نمیشناسه نیست. مثلا اگر شما بعد از نصب آرچ تصمیم بگیرید که میزکار  XFCE نصب کنید فقط یه میزکار XFCE خام! برای شما نصب میکنه و شما باید ایزارهای مورد علاقتون رو نصب کنید  و البته تا حد خوبی با میزکار مورد علاقتون آشنا باشید تا بتونید مشکلات احتمالی رو حل کنید! و لی مثلا در توزیع های زیر مجموعه اوبونتو مثل زوبونتو و … یا فدورا یا مینت و … شما با یه توزیع آماده و تا حد زیادی کانفیگ شده طرف هستید که قبلا توسط تیم توسعه دهنده برای شما کانفیگ شده . میشه گفت آرچ یه شمشیر دو لبه هست! میتونه برای یه کاربر کنجکاو یه تجربه عالی باشه و یا برای یه کاربر معمولی یا تازه کار که خیلی هم کنجکاو نیست یه تجربه افتضاح باشه که حتی باعث بشه از لینوکس مهاجرت کنه به ویندوز و … . یکی از مشخصات مهم آرچ این هست که یه توزیع غلطانه . یعنی خبری از ورژن های شش ماهه و نه ماهه و … مثل اوبونتو و فدورا نیست بلکه بسته ها و کرنل مدام در حال آپدیت شدنه  و همین قضیه باعث میشه که شما فقط موقع نصب سبستمت رو بر طبق علاقه خودت کانفیگ کنی و تا مدتها راحت ازش استفاده کنی و البته همیشه بسته ها به روز باشند!

من روی آرچ XFCE نصب کردم و طبق سلیقه خودم کانفیگ کردم یه ویدیوی کوتاه ازش ساختم  . امیدوارم خوشتون بیاد