هنگامی که مطالعات بیشتری در این زمینه انجام شد این متون سنگی رمزگشایی گردید: شاپور در سال سوم سلطنتش، دستور داده بود که در این مکان آتشکده ای بسازند(دستور شاه به ابنون،وزیر تشریفات شاپور در شیراز،این مسئله بیان گر این موضوع است که این منطقه بسیار زیاد برای شاه مهم بوده که یک دست نشانده به نام ابنون در سال سوم سلطنت در این محل زندگی میکرده).

مردم شیراز همیشه به این مکان ارادت خاصی داشتند.در این محل تکه سنگی وجود دارد که بسیار با ارزش است و مردم شهر شیراز اعتقاد فراوانی به آن دارند.این محل جای دست حضرت خضر نبی است.به همین دلیل به این محل میگویند دستخضر.طبق باورها و اعتقادات مردمی اگر مهر نماز روی این سنگ کشیده شود و  مهر روی سنگ بچسبد حاجت روا میشوند. بنابراین این محل را اولین مسجد شیراز میدانند(بعد از اسلام) و بعدها مسجد عتیق شیراز ساخته میشود، شیرازی ها به خاطر وجود امام زاده ابراهیم(پسر موسی بن جعفر؟)،هر ساله در این محل ( ۱۷ رجب) جمع میشوند و وخمه سالانه خود را به این محل آورده (نذر، نیاز به صورت مراسمی که حاجت روا شوند) و شمع روشن می کنند.

غذاهای که در روز وخمه در این محل مورد استفاده قرار میگیرند:

۱-عدس پلو
۲-آش رشته
۳-کاهو و ترشی

توضیحات:خِضر بر اساس برخی روایات اسلامی، از پیامبران و بر اساس برخی دیگر از روایات بنده صالحی بود. بسیاری از مفسرین همراه موسی و یوشع بن نون را در داستانی که در سوره کهف آمده است؛ خضر می‌دانند. از معجزاتش این بود که روی هر زمین خشکی می‌نشست، زمین سبز و خرم می‌گشت و دلیل نامش، خضر (سبز) نیز همین است. زندگی خضر، از قبل از زمان موسی تا زمان حاضر، و ادامهٔ زندگیش تا آخر الزمان، مورد اتّفاق مسلمانان است. مجموعهٔ روایات، مؤیّد آن است که خضر، طولانی‌ترین عُمر را در میان فرزند آدم دارد.