آنها می‌گویند این رویداد امیدوار کننده در پی اجرای سیاست‌های جلوگیری از تولید گازهای گل‌خانه‌ای در سال‌های اخیر روی داده است.

بر اساس یافته‌های جدید محققان اندازه حفره لایه اوزون بر فراز سرزمین‌های جنوبی در سپتامبر سال گذشته ۴ میلیون کیلومتر مربع نسبت به سال ۲۰۰۰ کوچکتر شده است؛ مساحتی تقریبا هم اندازه شبه قاره هندوستان.

لایه اوزون جو زمین در بالای قطب جنوب اصلی‌ترین مناطق آسیب‌ دیده‌ای بود که در تحقیقات مورد توجه دانشمندان قرار دارد.

دانشمندان می‌گویند نور شدید آفتاب و سرمای هوا در این اقلیم منجر به پدید آمدن 'ابرهای رنگین‌تاب' (Polar stratospheric clouds) می‌شود.

از این ابرها که بستری برای تولید کلر است، به عنوان یکی از عوامل اصلی تخریب لایه اوزون یاد می‌شود.

اکنون محققان می‌گویند پیمان جهانی مونترال در سال ۱۹۸۷ که به ممنوعیت استفاده از ماده کلروفلوئوروکربن در سراسر جهان منجر شد، در ترمیم لایه اوزون نقش مهمی داشته است.

پیش‌تر هم چندین تحقیق در مورد نقش کاهش تولید کلروفلوئورکرین بر ترمیم لایه اوزون منتشر شده بود اما این پژوهش جدید مدعی است به شواهد کاملا مستدلی دست یافته که "نخستین نشانه‌های ترمیم" لایه اوزون را به اثبات می‌رساند و این که این لایه از جو زمین دوباره در حال قوام گرفتن است.

نخستین بار دانشمندان بریتانیایی در دهه ۸۰ میلادی به تخریب و نازک شدن لایه اوزون پی بردند.