در نهایت شرکت ایرانسل از پس چندین روز سکوت معنادار در قبال لو رفتن و افشای اطلاعات حساس مشترکان این اپراتور، اقدام به انتشار یک بیانیه کرده است. اما نکته جالب این است که بیانیه ایرانسل بر خلاف تصور نه تنها توضیحی جدی در مورد این اتفاق را در بر ندارد و مملو از اتهام زنی و تئوری توطئه میباشد، بلکه حتی کی عذرخواهی کوچک به خاطر این فاجعه را نیز در بر ندارد!

به گزارش «تابناک» متن بیانیه ایرانسل به شدت خواندنی است و به خوبی نشان میدهد که مدیریت شرکتی که خود را به عنوان «بزرگترین» و «پیشروترین» اپراتور داخل کشور معرفی میکند، چگونه با بروز فاجعه های بزرگ برخورد کرده و چه دیدگاهی در مورد حقوق مشتریان و وظایف خود در قبال آنها دارند. متن بیانیه ایرانسل به شرح زیر است:

ضمن آرزوی قبولی طاعات و عبادات هموطنان عزیز در ماه مبارک رمضان و تبریک عید سعید فطر و با تشکر و قدردانی از اظهارات جناب آقای دکتر واعظی مقام عالی وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات و همچنین اقدامات سریع و اطلاع‌رسانی پلیس فتا، نکاتی چند جهت شفاف‌سازی و اطلاع‌رسانی بیشتر در مورد موضوعاتی که اخیراً در رسانه‌ها مطرح شده ارائه می‌شود:

1 - مشترکان محترم و عزیز ایرانسل بزرگترین سرمایه ما هستند و هزاران نفر و صدها شرکت جهت خدمت‌رسانی و خلق تجربه‌ای متفاوت برای این سرمایه پرارزش تلاش شبانه‌روزی می‌کنند.

2 - حفظ محرمانگی و حریم خصوصی مشترکان جزء اصول اولیه و قطعی ایرانسل است و این شرکت هرگز و تحت هیچ عنوانی نه‌تنها اطلاعات مشترکان خود را در اختیار غیر قرار نداده، بلکه برخلاف برخی از اپراتورها با چشم‌پوشی از درآمد قابل ملاحظه، حتی از ارائه اطلاعات مشترکان به شرکت‌های تبلیغاتی دارای مجوز نیز خودداری کرده است.

3 - با تمهیدات و حفظ به‌روزترین استانداردهای ایمنی اطلاعات؛ سیستم‌های اطلاعاتی و اطلاعات مشترکان ایرانسل هرگز افشا، سرقت و هک نشده‌ و مورد نفوذ و یا در اختیار غیر قرار نگرفته‌ است.

در آستانه بهره‌برداری از پروژه ملی ترابردپذیری شماره‌ها، که براساس آن مشترکان می‌توانند با حفظ شماره خود از اپراتوری به اپراتور دیگر مهاجرت کنند و با پیش‌بینی سیل عظیم مشترکان که به دلیل استفاده از خدمات و سرویس‌های پیشرفته چون نسل چهارم اینترنت، آماده مهاجرت به ایرانسل هستند، دامن زدن به این سناریوی تکراری امری محتمل بود.

البته این موضوعات به لطف حضرت حق، در عزم جدی ایرانسل به‌عنوان بزرگترین اپراتور دیتای کشور در ارائه خدمات متمایز و به‌روز و پیشرو بودن در ارائه فناوری‌های جدید و در راستای نیل به اهداف چشم‌انداز 25 ساله نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران تحت زعامت مقام معظم رهبری و تحقق برنامه‌های دولت یازدهم و خلق تجربه‌ای متمایز برای مشترکان خللی ایجاد نخواهد کرد.

در پایان از تمامی اصحاب رسانه که با دلسوزی و صداقت، رسالت خود را در پیگیری و شفاف‌سازی امور انجام می‌دهند، تشکر کرده و مجدداً تاکید می‌کنیم که ایرانسل همواره حفظ محرمانگی و حریم خصوصی مشترکان را در تمامی امور از جمله اطلاعات شخصی مشترکان محترم شمرده و در این خصوص اهتمام ویژه دارد. اطمینان داریم اعتماد متقابل بین ایرانسل و سرمایه اصلی‌اش یعنی مشترکان سلب شدنی نیست.

وزیر دروغ میگوید یا ایرانسل؟

در مورد بیانیه ایرانسل چند نکته اساسی و جالب وجود دارد که باید به شدت به آنها توجه کرد. این شرکت تاکید کرده است که هرگز اطلاعات مشترکان خود را در اختیار «غیر» قرار نداده است و از ارائه اطلاعات به شرکت های تبلیغاتی نیز خودداری نموده.

این اظهارات در حالی است که محمود واعظی وزیر ارتباطات کشور روز یکشنبه همین هفته در مجلس شورای اسلامی و در مقابل نمایندگان ملت اعتراف و اذعان کرد که: «حدود دو سال و نیم پیش یکی از اپراتور های کشور کلیه ی اطلاعاتش را در ارتباط با مشترکان در اختیار یکی از نهاد ها گذاشت، متأسفانه در آن زمان، اطلاعات توسط یکی از همکاران آن نهاد به بیرون درز کرد که در آن زمان، نهاد مربوطه برخورد لازم را با خاطیان داشت. متأسفانه همان اطلاعات با روش دیگری در یکی از کانال‌ های اجتماعی درز کرده است.»

دقت در اظهارات واعظی نشان میدهد که به گفته وی ایرانسل دو سال و نیم قبل «کلیه اطلاعات مشترکان» خود را در اختیار یک نهاد قرار داده است. حال چگونه است که ایرانسل ادعا میکند « این شرکت هرگز و تحت هیچ عنوانی اطلاعات مشترکان خود را در اختیار غیر قرار نداده است»؟

آیا در این میان واعظی را باید به دروغ گویی و کذب متهم کنیم یا شرکت ایرانسل را؟ و یا اساسا شاید منظور ایرانسل از «غیر» را باید معناکاوی و رمزگشایی کنیم! موضوعی که البته در مورد بسیاری از لغات و واژگان دیگر به کار گرفته شده در این بیانیه هم مطمح نظر است. به گونه ای که انگار باید معنای محرمانگی، امنیت و حریم خصوصی را نیز آنگونه که ایرانسل میخواهد و میداند تفسیر کنیم.

ایرانسل و یک قاموس جدید!

ایرانسل در این بیانیه خود به صراحت بیان کرده: «با تمهیدات و حفظ به‌روزترین استانداردهای ایمنی اطلاعات؛ سیستم‌های اطلاعاتی و اطلاعات مشترکان ایرانسل هرگز افشا، سرقت و هک نشده‌ و مورد نفوذ و یا در اختیار غیر قرار نگرفته‌ است». همچنین یاد آور شده که «حفظ محرمانگی و حریم خصوصی مشترکان جزء اصول اولیه و قطعی ایرانسل است».

باید از این شرکت و مسئولان و متخصصان آنها پرسید که واقعا منظور آنها از استانداردهای ایمنی، سرقت اطلاعات، هک و نفوذ چیست؟ شاید اساسا ماجرای لو رفتن اطلاعات بیش از 20 میلیون مشترک این اپراتور یک رویا و خیال بیش نبوده است و هیچ گونه سرقت اطلاعاتی و افشای اطلاعاتی در این میان در کار نبوده. شاید همه ما تا کنون معنای محرمانگی و افشای اطلاعات را اشتباه فهم و درک کرده ایم و چه خوب است که ایرانسل قاموس خود را در خصوص این موارد بر ما عرضه کند تا از این اشتباه به در آییم؟

سوال این است که چطور میتوان با این جرات و به این صراحت افشا شدن اطلاعات مشترکان آن هم نه در حد صدها و هزاران، بلکه بیش از 20 میلیون رکورد با اطلاعات حساس و جزئی را منکر شد؟ اگر اسم این اتفاق و فاجعه، لو رفتن و افشای اطلاعات، نقض حریم خصوصی و محرمانگی کاربران و مشترکان نیست، باید چه نامی بر روی آن گذاشت؟

چنگ زدن ایرانسل به حبل متین تئوری توطئه!

این بیانیه در بند دیگری اشاره ای جالب توجه دارد و با مطرح کردن بحث ترابردپذیری شماره ها – که به مشترکان اجازه تغییر اپراتور بدون تغییر شماره تلفن را میدهد – به شکل تلویحی و ضمنی اشاره کرده که این داستان و این ماجرا یک «سناریوی تکراری و محتمل» برای خدشه دار کردن آبروی ایرانسل است. آن هم در جایی که « سیل عظیم مشترکان به دلیل استفاده از خدمات و سرویس‌های پیشرفته چون نسل چهارم اینترنت، آماده مهاجرت به ایرانسل هستند»!

سوال این است که این اعتماد به نفس بالای ایرانسل ناشی از چه موردی است که مصیبتی به این عظمت را در قالب یک تئوری توطئه برای خود تفسیر و تعبیر کرده است؟! آن هم در جایی که اساسا فرق چندانی میان هر سه اپراتور موبایل کشور در موضوع خدمات رسانی و رعایت حقوق مشتریان وجود ندارد و هر سه با فاصله زیاد زیر خط استاندارد جهانی در حوزه خدمات اینترنت موبایل قرار دارند!

به راستی در بیابان بی آب و علف اینترنت موبایل ایران که بنا بر گزارش اخیرAkamai با میانگین سرعت 1.3 مگابیت در ثانیه مفتخر به قعر نشینی جدول در میان همه کشورهای دنیا، حتی کشورهای آفریقایی است، چه فرقی میکند که ایرانسل اپراتور خدمات رسان باشد یا دو اپراتور دیگر!؟

کاملا مشخص است که ایرانسل قصد دارد تا با یک فرار رو به جلو از اصل ماجرا و با تمسک به دستاویزی به نام تئوری توطئه اذهان و افکار عمومی را از بطن ماجرا دور کرده و به حاشیه بکشاند.

غفلت بزرگ ایرانسلی ها!

از همه این ها گذشته آنچه این بیانیه را عجیب و شگفت آور کرده این است که در هیچ کجای آن مسئولان ایرانسل حتی یک بار هم به خاطر اتفاق رخ داده اظهار تاسف نکرده و از ملت ایران عذرخواهی ننموده اند.

در حالی که انتظار میرفت در بیانیه ای که منتشر شده آن هم بعد از سکوت چندین روزه و بی اعتنایی به افکار عمومی حداقلی از عذرخواهی و اظهار تاسف در این رابطه از سوی مسئولان ایرانسل دیده شود تا بعد از آن گزارش جامع ماجرا از سوی این شرکت یا هر نهاد دیگری منتشر شود، گویا برای مسئولان ایرانسل هیچ اهمیتی ندارد که اکنون خیلی عظیم از مشترکان این اپراتور با موضوع مهم سرقت و افشای اطلاعات مواجه شده اند.

نه تنها هیچ مسئول و مقامی در شرکت ایرانسل به خاطر این ماجرا بازخواست و بازپرسی نشده، نه تنها هیچ کس به خاطر این فاجعه برکنار نشده و نخواهد شد یا استعفا نداده و ظاهرا هم هیچ گاه نخواهد داد، بلکه حتی این مسئولان زیر بار یک غذرخواهی نیز نرفته اند و این موضوع به خوبی نشان میدهد که منظور ایرانسل از بند پایانی بیانیه خود چیست. بندی که میگوید: «اطمینان داریم اعتماد متقابل بین ایرانسل و سرمایه اصلی‌اش یعنی مشترکان سلب شدنی نیست». و این نحوه برخورد این اپراتور با سرمایه اصلی خود یعنی مشترکان است!

سخن آخر...

بیانیه ایرانسل همه چیز را به شکلی صریح و عیان نشان داده است. این بیانیه نه تنها توضیحی برای این ماجرا نیست و نه تنها توجیه عقلانی و قابل قبولی را در بر ندارد بلکه خود میتواند به عنوان شاهدی بر بی مسئولیتی و بی اعتنایی این اپراتور در قبال حقوق مشترکان و الزامات مربوط به آن است.

بدون هیچ شک و شبه ای نهادهای بالادستی از جمله مجلس شورای اسلامی و به ویژه دولت و وزارت ارتباطات باید به جای توجیه این ماجرا – همانند اظهارات تاسف بار محمود واعظی وزیر ارتباطات کشور در مجلس مبنی بر این که «اتفاق جدیدی نیفتاده است – دست به کار شده و اصل آن را مورد بازرسی و تحقیق و تفحص قرار دهند.

کمترین خواسته افکار عمومی و مشترکان به عنوان حق اصلی و ذاتی خود در این ماجرا این است که گزارش جامعی از چرایی بروز این فاجعه، مقامات و دست اندرکاران دخیل و مسئول در آن و سایر جزئیات مربوطه، تهیه و منتشر شود. این خواسته ها حتی تا درخواست برای جریمه مادی و معنوی اپراتور مسئول نیز بنا بر حق قانونی ملت میتواند ادامه داشته باشد.

اگر این اتفاق رخ ندهد و این درخواست ها پاسخ داده نشود، خود به معنی بی اعتنایی این نهادها به حقوق ملت و کم اهمیت شمردن واقعه ای است که اگر در هر کجای دیگر دنیا رخ میداد به خاطر آن افراد بسیاری از مناصب و مسئولیت های خود برکنار شده و تاوان سنگینی برای عاملان آن در انتظار بود.