با این داده‌ها می‌توان به هویت دیجیتال روح بخشید، و معلوم است که زندگی دیجیتال پس از مرگ، به فعالیت ما در اینترنت بستگی دارد.مفهوم "بقا افزوده" با کمک هوش مصنوعی، هویتی دیجیتال برای انسان درست می‌کند.این هویت دیجیتال قادر به پاسخگویی پرسش‌ها، شرکت در بحث‌ها، و حتی شبیه‌سازی مکالمات دیگر است.

دکتر حسین راخنامو از آزمایشگاه رسانه ای MIT می‌خواهد این فرصت را به واقعیت تبدیل کند. او همراه با محققانی از دانشگاه رایرسون، هدف خود را این‌گونه بیان می‌کند: "ما می‌خواهیم فاصله بین مرگ و زندگی را با کمک جاودانگی(بقا) هویت دیجیتال پل بزنیم".

هدف این محققان نه تنها ایجاد ربات‌هایی برای چت مبتنی بر توییت‌ها و پست‌ها در شبکه‌های اجتماعی است، بلکه آن‌ها می‌خواهند بر اساس الگوریتم‌هایی، هویتی دیجیتال برای چهره‌های برجسته از جمله لئو تولستوی، آدام اسمیت، و زیگموند فروید ایجاد کنند.

مثلأ آثار کامل تولستوی 90 جلد است، هوش مصنوعی این اطلاعات را کپی می‌کند تا طرز تفکر و بیان تولستوی را داشته باشد. کیفیت هویت دیجیتال به تعداد متونی بستگی دارد که فرد در طول زندگیش نوشته است. الگوریتم‌ها اطلاعاتی را برای طرز بیان، سلیقه‌ها و ویژگی‌های شخصیتی فرد نیاز دارند.

مشخص است که "بقا افزوده" عواقبی نیز دارد. نتیجه مستقیمی که این تکنیک جدید دارد احیای علاقه به علوم انسانی و زبان‌شناسی است. همچنین این پرسش به ذهن می‌آید که چه کسی مالک هویت دیجیتال است و یا مالک آن می‌ماند؟ آیا این اطلاعات توسط یک شرکت، سرور، یا ورثه فرد متوفی، تولید می‌شوند؟ به طور کلی، بقا افزوده مبحثی بحث‌برانگیز و عجیب و غریب است.