به نظر می‌رسد، نگرانی‌های بزرگان دنیای فناوری و دانشمندانی که به‌طور پیوسته در ارتباط با خطرناک بودن هوش مصنوعی هشدار می‌دادند، بیهوده نبوده است. به‌طوری که این نگرانی‌ها به آرامی در حال تبدیل شدن به واقعیت ملموسی گشته‌اند که پیرامون زندگی انسان‌ها قرار دارد.
یک تیم از دانشمندان دانشگاه زوریخ در کشور سوییس در حال آموزش نوع خاصی از مهارت‌ها به روبات‌ها هستند. به‌طوری که به روبات‌ها یاد دهند، چگونه می‌توانند روبات‌های دیگر را شکار کنند. این شکارچیان به مرور زمان به درجه‌ای از مهارت در شکار دست پیدا خواهند کرد.
بدون شک با خواندن این مطالب ذهن بسیاری از ما به سمت سناریوهایی همچون فیلم‌های نابودگر متمایل می‌شود. اما در پایان این داستان، دانشمندان بر این باور هستند که روبات‌های آن‌ها در قالب ماشین‌های شکارچی با توانایی‌هایی که هواپیماهای بدون سرنشین نظامی از آن‌ها برخودار هستند به دنیای فناوری وارد نخواهند شد. توبی دلبروک، استاد موسسه نرواینفورماتیکس در دانشگاه زوریخ، در این ارتباط به سایت مادربرد گفته است: « گروه بزرگی از ماشین‌های خودران یا هواپیماهای بدون سرنشین را تصور کنید، آن‌ها یک برنامه واضح و روشن را دنبال می‌کنند، اما تنها تعدادی معدودی از افراد می‌توانند آینده‌ای را تصور کنند که در آن یک چرخ دستی یا وسیله‌ای این چنینی آن‌ها را دنبال خواهد کرد. اگر از این زاویه به این پروژه تحقیقات نگاه کنیم؛ صورت مسئله کمتر به یک ابزار شکار و شکارچی شبیه خواهد بود و بیشتر شبیه به یک نگهبان و محافظی خواهد بود که مورد توجه والدین و فرزندان آن‌ها قرار خواهد داشت. »
اما قبل از این‌که این روبات‌ها به صورت بسته‌بندی شده به دنیای واقعی وارد شوند؛ آن‌ها باید یاد بگیرند که چگونه می‌توانند حیوانات را شکار کنند یا حداقل باید هدف خود را همانند یک شکارچی پیدا کنند. برای انجام این‌کار، دانشمندان روبات‌های شکارچی خود را به یک نرم‌افزار عصبی که از شبکه عصبي سلولی استفاده می‌کند تجهیز کرده‌اند. CNN (سرنام convoluted neural networks) که به آن شبکه عصبي کانولوشني نیز می‌گویند، یک نوعی مغز روباتی بوده که با الهام گرفتن از فرآیندهای زیستی همچون قشر بینایی (عصب بینایی) طراحی شده است. این شبکه به یک روبات اجازه می‌دهد تا نه فقط داده‌ها را پردازش کند، بلکه اجازه پردازش داده‌ها در سریع‌ترین زمان ممکن را می‌دهد.
اما یک مغز خوب کافی نیست. در این راه شما به ورودی‌هایی نیز نیاز دارید. در این پروژه شما به یک دوربین مبتنی بر دنیای زیست‌فناوری نیازمند هستید. شبکیه سیلیکونی به‌طور کلی برای توسعه بخشیدن به قدرت بینایی طراحی شده است. اما موسسه نرواینفورماتیکس کشف کرده است که این فناوری این پتانسیل را دارد تا به‌طور دقیق‌تر هزاران ورودی را که به آن وارد می‌شود شناسایی کند. رنگ، روشنایی، حرکت، تغییرات و... از جمله این ورودی‌ها هستند. تاکنون ترکیب این دو فناوری با یکدیگر باعث شده‌اند تا روبات شکارچی تحت کنترل انسان‌ها 92 درصد با موفقیت به شکار روبات‌ها بپردازد. یک دستاورد چشم‌گیر، اما بدون شک خطرناک است!
ثبت نظر