نرد رایتر (Nerdwriter) توضیح می دهد که اتکای بیش از حد فیلم به صحنه هایی که در آن همه چیز احساس بی دست و پایی و غیر اصیل بودن را می دهد باعث خوب نبودن آن شده است. در فیلم سعی شده با آرام سازی صحنه ها، توالی مونتاژ، صحنه های رویایی و غیر اصیل، نزدیک کردن عکس و نابودی مطلق به مخاطب احساس هیبت منتقل شود. اما به عنوان یک نتیجه فراموش کرده اند که یک داستان را نقل کنند یا جهانی را بسازند؛ چیزی که مخاطب به آن اهمیت داده و توجه می کند.
فیلم نشان دهنده ی تصاویری شسته و رفته با تعداد زیادی لحظات بسته بندی شده و خالی از احساس از نظر دیدگاه سینمایی است.