حریم شخصی و امنیت همیشه نگرانی بزرگی در صنعت اینترنت بوده است. اما در مورد جزئیات این موضوع خیلی صحبت نمی شود. جیم هانتر دانشمند ارشد گرین ویوز سیستم در این مورد توضیحات بیشتری می دهد.
امنیت و حریم شخصی بزرگ ترین نگرانی در مورد اینترنت اشیا است، اما افراد کمی با جزئیات در مورد آن صحبت می کنند.
یکی از این استثناها جیم هانتر، دانشمند ارشد و مبلغ تکنولوژی در گرین ویوز سیستم، یک شرکت ارائه دهنده خدمات و نرم افزار اینترنت اشیا می باشد. او که اختراعاتی در زمینه اینترنت اشیا ثبت کرده است و از روسای کنسرسیوم اینترنت اشیا می باشد، به طور دائمی با نگرانی های امنیتی و حریم شخصی در این زمینه سر و کار دارد.
در حالی که امنیت و حریم شخصی معمولا به عنوان یک چیز بحث می شوند، هانتر بیان می کند که این دو کاملا از هم متفاوت هستند. به گفته هانتر مرکزیت نگرانی در مورد امنیت در طراحی نرم افزار و سخت افزار است.
اما بر خلاف آن، حریم شخصی به دلیل وجود " اینترنت" در اینترنت اشیا به وجود می آید. وقتی که در مرورگر اینترنت خود اطلاعات وارد می کنید، این اطلاعات به درد افراد دیگر نیز می خورد. اینترنت همین گونه کار می کند و همه ما آن را پذیرفته ایم. وقتی که " اینترنت" را در مقابل " اینترنت اشیا" قرار می دهیم، به شرکت ها اجازه می دهیم که فکر کنند اوضاع همانطور است. شرکت ها اطلاعات شما را به فضای ابری می برند و از آن ها استفاده می کنند تا محصولات خود را بهتر کنند یا آن ها را به افراد دیگر بفروشند. این فکر که داده های شما بی ارزش است جایی است که مشکل ساز می شود.
هر دو مشکلات امنیتی و حریم شخصی را می توان پیش بینی کرد- و در بعضی از شرکت های بزرگ تر این کار انجام شده است. اما شرکت های کوچک تر آن ها را نادیده گرفته اند. این صنعت هنوز در زمینه اهمیت امنیت خیلی پیشرفت نکرده است. البته این مشکل در حال حل شدن است چرا که بسیاری از پلت فرم ها مانند پارس در فیسبوک و فابریک در توییتر زیربنایی امن را در اختیار کاربران قرار می دهند.
امنیت اینترنت اشیا، ارتباطات و امنیت
هانتر می گوید امنیت اینترنت اشیا مشکلات بسیار زیادی دارد. جای تعجب نیست که هانتر پلت فرم آکسون ، که زبان مشترک برای ارتباطات اینترنت اشیا ارائه می دهد را مورد نظارت قرار می دهد، او هسته مشکل را در ارتباط بین پروتکل ها و منابع می بیند.
در سرویس های ابری، چنین مشکلی به عنوان " کنترل روی جایی که دستگاه قرار دارد محسوب می شود- شما سرورها و کامپیوتر هایی دارید که با یک زبان (IP) با هم ارتباط برقرار می کنند و همه این استاندارد ها برای فرستادن و دریافت پیام استفاده می شوند( پکیج های کدگذاری و http). در اضافه، با اینترنت اشیا، پیش از این که اینترنت درگیر شود، تکنولوژی های توری، تکنولوژی رادیویی، و انواع زبان های دیگر نیز درگیر می شوند."
چنین موقعیتی امنیت استوار را تقریبا غیر ممکن می سازد. به عقیده هانتر، یکی از بدترین موارد در فضای ابری یا اینترنت اپراتور متخلف است " هر کسی که در قالب اعتماد و حفظ امنیت کارهای بد می کند." در دستگاه های اینترنت اشیا، این سد معمولا فراموش می شود، در نتیجه هر دستگاهی که به خانه برده می شود می تواند به صورت بالقوه یک اپراتور متحلف باشد، که به همه چیز گوش می دهد و آن ها را به جایی دیگر می فرستد و یا روی روند ترافیک تاثیر منفی می گذارد."
حریم شخصی اینترنت اشیا، اخلاقیات و معاملات تجاری
هانتر حریم شخصی را به عنوان سوالی اخلاقی مطرح می کند که چه کسی اجازه دسترسی به داده را دارد و یا در زمینه معاملات تجاری در مقابل به اشتراک گذاری داده چه چیزی به مشتری داده می شود.
حتی اگر چنین سوالی پاسخ داده شود، سوال ها سر جای خود باقی می مانند، برای مثال دستگاه های اینترنت اشیا چه اطلاعاتی را باید جمع آوری کنند. اگر حریم شخصی یک مساله اخلاقی است، سوال این که چه اطلاعاتی دستگاه های اینترنت اشیا باید جمع آوری کنند به این که چه چیزی مشتری راحت است آن را به اشتراک بگذارد مربوط می شود. یکی از راه های اخلاقی به عقیده هانتر از طریق یک توافق نامه است- شما اطلاعات خود را با آن ها به اشتراک می گذارید و در عوض چیزی با ارزش دریافت می کنید. "
اگر این سوال را در مورد معاملات تجاری پاسخ دهیم، سپس پاسخ خود تبدیل به چیزی می شود که هانتر به آن مشکل پیکسل داده می گوید و مانندیک تصویر با فرمت png یا jpeg است، تکه های داده که معنی خیلی زیادی نمی دهد. با این حال وقتی که با دیگر تکه ها ترکیب می شود، تصویری با معنی تر ارائه می دهد. به این دلیل که افراد همه تصویر را نمی بینند، در این موارد، این که تصمیم بگیرید چه اطلاعاتی را به اشتراک بگذارید کاری دشوار تر است. برای مثال، این که شما هزینه کارت اعتباری خود را یک ماه دیر پرداخت کرده اید شاید چیزی بی اهمیت به نظر برسد، اما وقتی همین اطلاعات با ماه های دیگری که شما باز دیر کرده اید ترکیب شود می تواند از شما تصویر یک آدم بی مسئولیت بسازد.
امنیت اینترنت اشیا و ارزش داده
مشکل امنیت و حریم شخصی بسیار انتزاعی است، و به تفاوت اینترنت و سرویس ابری باز می گردد. مشکل این است که به صورت بالقوه با هر دستگاه هوشمندی وجود دارند و راه حل ها باید تعادلی بین امنیت و حریم شخصی هر دو با هم برقرار کند.
برای مثال، هانتر می گوید: " اگر یک دستگاه هوشمند خیلی امن باشد و هرگاه که خواستم کاری بکنم از من درخواست گذرواژه کرد، در اینجا مشکلی پیش می آید. قابلیت استفاده و امنیت. همیشه باید تعادلی بین قابلیت استفاده و امنیت باشد، شما باید ترکیب درست را بیابید."
سازمان هایی مانند کنسرسیوم اینترنت اشیا همه تلاش خود را می کنند تا مردم را در مورد چنین مشکلاتی مطلع سازند، اما در حال حاظر که بسیاری درگیر یافتن گذرواژه امن هستند، مطلع کردن همه کاری تقریبا غیر ممکن است.
به گفته هانتر، یکی از بزرگ ترین مشکلات " این است که هنوز ارزش داده را به خوبی درک نکرده ایم. هرچه ارزش داده بیشتر به چشم بیاید و پیکسل داده و مالکیت داده اهمیت یابد، این مشکل بزرگ تر می شود" و حتی وقتی که چنین سوالاتی پاسخ داده شوند، سوالات دیگر هنوز بی پاسخ می مانند، مانند این موضوع که اگر فقدان امنیت از طرف سازنده باعث شود که هکر ها به دستگاه حمله کنند، شرکت سازنده چقدر مقصر شناخته می شود. مشخص است که صحبت در مورد امنیت و حریم شخصی اینترنت اشیا هنوز در مرحله های اولیه قرار دارد، حتی اگر دستگاه های اینترنت اشیا در جامعه رواج یابد.
ثبت نظر