در حال حاضر محققان در دانشگاه دولتی لومونوسوف مسکو و موسسه فناوری فوتونیک لایبنیتس در آلمان نشان داده اند که نانوذرات سیلیکون را می توان برای تشخیص و درمان سرطان به کار برد. محققان ادعا می کنند که در این کاربرد ابتدا نانوذرات به سلول های بیمار نفوذ کرده و پس از تحویل داروی درمان سرطان به طور کامل حل می شوند.
هنگامی که بحث درمان سرطان و نانوذرات می آید، همیشه اولویت استفاده از نانوذرات طلا بوده است. از سوی دیگر،نانوذرات سیلیکون به طور عمده به کاربردهای الکترونیکی محدود شده است.
در حال حاضر محققان در دانشگاه دولتی لومونوسوف مسکو و موسسه فناوری فوتونیک لایبنیتس در آلمان نشان داده اند که نانوذرات سیلیکون را می توان برای تشخیص و درمان سرطان به کار برد. محققان ادعا می کنند که در این کاربرد ابتدا نانوذرات به سلول های بیمار نفوذ کرده و پس از تحویل داروی درمان سرطان به طور کامل حل می شوند.
پژوهش نشان دهنده یک گام دیگر در زمینه ترانوستیک(theranostics)، که در آن یک ابزار تشخیص با یک ابزار درمان به صورت ترکیبی برای درمان بیماری کار میکند، است. در حالی که بسیاری از این تکنیک های ترانوستیک با نانوذرات مرتبط هستند، نانوذرات فلزی در زمینه زیست-سازگاری مشکل ساز خواهند بود. با وجود ارسال دارو با دقت به یک هدف خاص در بدن مانند یک گروه از سلول های سرطانی و اقدام سریع، عوارض جانبی منفیای مانند آسیب کلیه و کبد محتمل است.
لوبوف اوسمینکیا، محقق ارشد دانشگاه دولتی لومونوسوف مسکو ، در یک مصاحبه مطبوعاتی گفت: "دلیل اصلی این است که طلا، نقره، اکسید تیتانیوم، سلنید کادمیوم، و مقدار زیادی از نانوذرات دیگر قابل دفع نیستند، وی افزود:"هنگامی که نانوذرات به جریان خون میرسند، می توانند در اندام های داخلی گیر کرده، و پس از مدتی به خاطر اثرات سمی طولانی مدت، شروع به آسیب زدن به ارگانیسم بدن میکنند."
پژوهشگران در تحقیقات خود درباره نانوذرات زیست سازگارمتوجه شدند که سیلیکون متخلخل نه تنها زیست سازگار هست بلکه می تواند برای سلامتی مفید باشد. هنگامی که این نانوذرات سیلیکون حل میشوند به اسید سیلیسیک تبدیل میشوند که یک ماده حیاتی برای استخوان ها و بافت همبند سالم است.
در پژوهش شرح داده شده در مجله نانوپزشکی: فناوری نانو، زیست شناسی و پزشکی ، اوسمینکیا به دنبال کشف کردن اینکه که آیا نانوذرات سیلیکون واقعا متلاشی و در سیستم باقی می مانند بود. برای این کار، او و همکارانش از دو نوع نانوذره استفاده کردند که یکی photoluminescent بود و دیگری نه. آنها ازطیف سنجی رامان، که شامل تاباندن یک نورتک رنگ بر روی یک ماده و سپس استنتاج اطلاعات در مورد ترکیب و خواص مواد با اندازه گیری چگونگی تعامل نور با مواد است،استفاده کردند.
اوسمینکیا گفت: "این روش نه تنها به قرار دادن نانوذرات در سلول میانجامد(سیگنال های دریافتی از سیلیکون و اجزای سلول فرکانس های مختلفی دارند) بلکه پس از آن باعث فروپاشی خود میشوند." طیف رامان نانوذرات سیلیکون بستگی به اندازه آنها دارد.هرچه کوچکتر باشند، طیف گسترده تر می شود وجابجایی به فرکانس های پایین تر صورت میگیرد."
محققان کشف کرده اند که نانوذرات سیلیکون ارسال شده برای از بین بردن سلول های سرطان پستان، پنج تا نه ساعت در غشاء سلول های سرطانی مستقر میشوند. سپس در طول روز بعد به سلول نفوذ میکنند. آنها پس از نفوذ در یک سلول و ارائه درمان خود، به زودی شروع به تجزیه شدن میکنند. این تجزیه را می توان با کاهش دامنه سیگنال، انبساط طیفی و اوج فاز سیلیکن بی نظم نشان داد. در نهایت، آزمایشها نشان دادند که پس از سیزده روز، نانوذرات به طور کامل حل شده بودند و سیگنال ناپدید شده بود.
اوسمینکیا گفت:" برای اولین بار نشان دادیم که نانوذرات سیلیکون متخلخل می توانند عوامل ترانوستیک کاملا بی ضرر برای بسیاری از سرطان ها باشند. آنها نه تنها به راحتی به سلول های بیمار نفوذ میکنند، بلکه زمانی که با دارو پر شده اند، می توانند آن را در طول حل شدن خود منتشر کنند."
ثبت نظر