در برخی تمرین‌ها باید به یک حریف تمرینی ضربه وارد شود؛ مثلا در راگبی باید حریف با شدت زیادی مورد حمله قرار گیرد. این برخوردها گاهی برای اعضای تیم که به عنوان حریف تمرینی نقش بازی می‌کنند باعث آسیب‌های بسیار شدیدی می‌ شود.

این آسیب‌ها و همچنین حرکات ساده مورد نیاز برای تبدیل به حریف تمرینی شدن گروهی از متخصصان در شرکتی خصوصی را بر آن داشت تا یکی از اولین ربات‌های ورزشی که به عنوان حریف تمرینی عمل می‌کند را بسازند و آن را در اختیار تیم‌های دانشگاهی قرار دهند. سیستم رباتیک ام‌وی‌پی (MVP سرواژه The Mobile Virtual Player) از بدنه‌ای محکم و شبیه کیسه بوکسی بزرگ و مقاوم ساخته شده است که زیر خود و همچنین بخش‌هایی از بدنه دارای موتورهایی برای جابه جا شدن و اعمال نیرویی کم به فرد مقابل است. بدنه قابل انعطاف آن، نبود بخش‌هایی که در برخورد بشکند یا باعث ایجاد شکستگی برای فرد مقابل شود و مهم‌تر از همه کاربرد آن به عنوان حریف تمرینی مورد توجه بسیاری از تیم‌های حرفه‌ای در دانشگاه‌های مختلف آمریکا قرار گرفته و به این ترتیب ایده‌ای نه‌چندان پیشرفته از نظر من توانسته یکی از مهم‌ترین مشکلات مزمن تیم‌های ورزشی را براحتی حل کند. حالا دیگر ورزشکاران برای تمرین‌های خود به افراد بیشتری نیاز ندارند و با خیال راحت و بدون ترس از آسیب‌دیدگی به تمرین‌های ورزشی می‌پردازند. رباتیک، مکاترونیک و هوش مصنوعی بر خلاف بسیاری از تصورات که فکر می‌کنند باید محصولات بسیار عجیب و فناوری‌های بسیار پیچیده‌ای داشته باشد، در موارد متعدد در قالب محصولات مختلفی که در این سال‌ها ساخته شده است دارای روالی ساده ولی خلاق هستند که به مسائل بشری به شیوه‌ای نوین نگاه کرده و در قالب ساخت یک وسیله الکترومکانیک هوشمند یا نیمه‌هوشمند به حل آن مشکل می‌پردازند.