بازی‌ها زمانی تبدیل به اعتیاد برای افراد می‌شوند که وقتی شخص شروع به بازی می‌کند، خود را در رابطه و در قالب شخصیت‌های بازی احساس کند. در واقع فرد قصد دارد برای رسیدن به اهداف شخصیت بازی، انجام آن را ادامه دهد و یا اینکه در قالب یک عضو تیم ورزشی برای رسیدن به موفقیت آن تیم تلاش کند. بازی‌های کامپیوتری به ویژه بازی‌های آنلاین گسترده این اجازه را می‌دهند که رفتار بسیار متفاوتی از شخصیت عادی خود نشان دهند، مثلا یک نوجوان خجالتی می‌تواند یکباره تبدیل به یک شخص اجتماعی و یا یک فرد منفعل تبدیل به شخصیتی تهاجمی شود. اما اعتیاد به کامپیوتر و بازی کامپیوتری در دسته‌بندی‌های اختلالات روانی و ذهنی قرار نمی‌گیرند.

بسیاری از متخصصان امر روانشناسی معتقدند بازی‌های کامپیوتری مانند قمار یک فرآیند اعتیادآور است. براساس برخی برآوردها، حدود ۱۰ درصد بازیکنان و کاربران بازی‌های کامپیوتری، از خود رفتارهایی که نشانه اعتیاد به بازی است را بروز می‌دهند.

علایم فیزیکی اعتیاد به بازی‌های رایانه‌ای

- سندروم تونل کارپال (نوعی بیماری مچ دست که مربوط به عصب های مچ دست می شود)
- اختلالات خواب
- کمردرد و گردن درد و سردرد
- ضعیف شدن چشم
- بی‌نظمی در خوردن وعده‌های غذایی
- بی‌توجهی و غفلت از بهداشت شخصی

اما اگر می‌خواهید بدانید به بازی‌های ویدیویی اعتیاد دارید یا خیر، علایم زیر را در خود جستجو کنید:

- بیشتر ساعت‌هایی را که مدرسه حضور ندارید، با کامپیوتر و بازی‌های کامپیوتری صرف می‌کنید
- خواب آلودگی در مدرسه
- پشت‌گوش‌انداختن تکالیف و وظایف محوله
- افت تحصیلی
- دروغ گفتن درمورد میزان استفاده از کامپیوتر و بازی‌های کامپیوتری
- ترجیح استفاده از کامپیوتر و بازی‌های کامپیوتری به جای دیدن و ملاقات دوستان
- حذف و عدم حضور در دیگر گروه‌های اجتماعی مانند باشگاه‌های ورزشی
- احساس رنجش و ناراحتی هنگامی که امکان انجام بازی کامپیوتری برای فرد وجود ندارد