حدود دو هفته از ابلاغ قانون‌ جنجال‌ برانگیز منع ورود مردم 7 کشور مسلمان از جمله ایران به آمریکا می‌گذرد، با این حال هنوز این موضوع یکی از موضوعات داغ روز است. در این مدت افراد زیادی از جمله شرکت‌های تکنولوژی به این تصمیم اعتراض کرده‌اند و بسیاری به بررسی این موضوع پرداخته‌اند که این قانون می‌تواند چه تاثیری بر روی آینده آمریکا بگذارد. پیش از این در جی‌اس‌ام مقاله‌ای منتشر کردیم که بررسی کرده بود چه تعداد از دانشجویان فارغ‌التحصیل دانشگاه‌های ایرانی در شرکت‌های بزرگ تکنولوژی آمریکایی مشغول به کار هستند. در مقاله امروز که به قلم Adam Ghahramani، نویسنده وب‌سایت VentureBeat نگاشته شده است از جنبه‌ای دیگر به این موضوع نگاه می‌کنیم.

سال گذشته در آمریکا بحث‌های زیادی در جریان بود که آیا این کشور باید پذیرفتن مهاجران سوری را متوقف کند یا خیر. در آن زمان مخالفان آمریکایی را به تصویر می‌کشیدند که اگر مهاجران سوری پایشان را به آمریکا نمی‌گذاشتند به وجود می‌آمد و هر روز که می‌گذشت این جمله بیشتر و بیشتر بین مردم دهان به دهان می‌چرخید: «استیو جابز فرزند یک مهاجر سوری بود».

اگر هیچ فرد سوری را نشناسید به راحتی می‌توانید آمریکای بدون سوری‌ها را تصور کنید، اما تصور آمریکا بدون استیو جابز به معنی از بین رفتن تاثیر اقتصادی، طراحی، تکنولوژی و فرهنگی اپل و پیکسار است. در این صورت قضیه کاملا متفاوت است.

دستور جدید ترامپ افراد هفت کشور را از مهاجرت به آمریکا منع می‌کند: ایران، سوریه، عراق، لیبی، یمن، سودان و سومالی. در این روزها کمتر به این موضوع پرداخته شده که آمریکا با این ممنوعیت واقعا متحمل چه هزینه‌هایی می‌شود و بیشتر به نکات مبهم و کم‌ اهمیت‌تری اشاره شده است، مانند اینکه «ما داریم ارزش‌هایمان را از دست می‌دهیم» یا اینکه «با این اتفاق سخت‌تر می‌توان از کشورهای خارجی برنامه‌نویس استخدام کرد».

من یک ایرانی – آمریکایی هستم و بر دستاوردهای جامعه آمریکا اشراف کامل دارم. بر همین اساس قصد دارم تصویری از آمریکایی برایتان ترسیم کنم که در صورت تصویب این قانون در سال‌ها قبل، به آن تبدیل می‌شد.

نکته: افرادی که در زیر به آن‌ها اشاره شده است یا در ایران متولد شده‌اند یا والدین ایرانی دارند.

•     ای‌بی (eBay) به وجود نمی‌آمد و اگر هم به وجود می‌آمد یک شرکت فرانسوی می‌بود (موسس: پیر امیدیار)
•     ممکن بود امروز جست‌وجو‌های شما در اینترنت به جای گوگل با یاهو انجام شود. زیرا گوگل بنیان‌گذار مالی خود را از دست می‌داد (امید کردستانی)
•     اگر گوگل بدون بنیان‌گذار مالی‌اش دوام می‌آورد باز هم احتمالا پس از خرید یوتیوب نمی‌توانست آن را به پویایی فعلی برساند، زیرا نظارت و مباشرت یکی از کارمندان کلیدی‌اش را از دست می‌‌داد (سالار کمانگر، مدیرعامل پیشین یوتیوب و هفتمین کارمند گوگل)
•     احتمالا دراپ‌‌باکسی وجود نداشت که بتوانید به راحتی فایل‌هایتان را در فضای ابری ذخیره کنید. سایر شرکت‌هایی که با بهره‌گیری از ایده دراپ‌‌باکس امروزه خدمات ذخیره اطلاعات در فضای ابری را ارائه می‌دهند نیز وجود نمی‌داشتند. (آرش فردوسی، یکی از موسسین و مدیر ارشد فناوری دراپ‌‌باکس)
•     توییتر به مشکلاتی بیش از آنچه اکنون با آن درگیر است دچار می‌شد، زیرا رئیس‌ هیئت‌مدیره‌اش (امید کردستانی) و قائم‌مقام مدیرعاملش (علی روغنی) را از دست می‌داد.
•     اوراکل احتمالا یکی از اجزای خیالی فیلم ماتریکس باقی می‌ماند، زیرا لری الیسون شریکش و اوراکل یکی از موسسینش را از دست می‌داد (باب ماینر)
•     اگر اهل بازی باشید خوب است بدانید که احتمالا هرگز بازی معروف World of Warcraft به مرحله انتشار نمی‌رسید (رهبر پروژه: شهرام دبیری)
•     احتمالا تجارت، علم کامپیوتر یا مهندسی در آمریکا به درخشش کنونی دست نمی‌یافت، زیرا پروفسورها و مدیران فوق مطرح ایرانی‌الاصلی که در این زمینه فعالیت دارند اجازه ورود به خاک آمریکا را نداشتند.

این لیست می‌تواند همچنان بلند و بلندتر شود و تازه ایران تنها یکی از هفت کشوری است که دستور ترامپ آن‌ها را هدف قرار داده است. از طرفی این دستور می‌تواند تاثیرات غیر مستقیمی نیز داشته باشد:

•     مهاجرت از کشورهای مجاور آن هفت کشور به آمریکا کاهش می‌یابد. آیا یک برنامه‌نویس خلاق ترکیه‌ای با علم بر اینکه ممکن است روزی بر اساس توهمات یک نفر ویزای کارش لغو شود، باز هم شغلی که در آمریکا به او پیشنهاد شده است را می‌پذیرد؟
•     مهاجرت شهروندان دو ملیتی به آمریکا کاهش می‌یابد (و بسیاری از افرادی که پدر و مادر مهاجر داشته‌اند نیز دو ملیتی محسوب می‌شوند). آیا یک دانشجو که در انگلیس به دنیا آمده و در آنجا بزرگ شده، در حالی که می‌داند پدر و مادرش هرگز اجازه ورود به آمریکا را پیدا نمی‌کنند، حاضر است آن‌ها را در انگلیس تنها بگذارد و به آمریکا مهاجرت کند؟
•     مهاجرت از طرف کسانی که دوستان نزدیکشان قربانی این تصمیم شده‌اند نیز کاهش می‌یابد. آیا فردی که چندین پیشنهاد کاری بین‌المللی دارد کشوری را انتخاب می‌کند که با دوستانش رفتاری ناعادلانه دارد؟

آمریکا باید بداند که اگر افراد با استعداد کشورهای دیگر را نپذیرد، آن افراد بیچاره و آواره نشده و از روی کره زمین نیز محو نمی‌شوند. آن‌ها شانه‌ای بالا می‌اندازند و به شرکت‌های تکنولوژی رو به رشد اروپایی و آسیایی ملحق می‌شوند، جایی که با حقوق فراوان، هزینه اقامت پایین، سرعت اینترنت بالا، جامعه خون‌گرم و فضای کاری جذاب از آن‌ها استقبال می‌شود. بسیاری از استارتاپ‌های تکنولوژی آمریکایی نیز به این مناطق منتقل می‌شوند. با محدود کردن مهاجرت، آمریکا تنها به رشد تکنولوژی اروپا و آسیا کمک می‌کند و این در حالی است که منابع خود را هم تخریب کرده است.