هم اکنون مریخ سیاره ای خشک و سرد است و تا جایی که می دانیم زندگی در آن وجود ندارد. حتی اگر میکروارگانیسم های خیلی کوچک روی این سیاره قرمز زندگی کنند هنوز هم بدون تجهیزات زیاد امکان زندگی انسان روی آن وجود ندارد. در یک سخنرانی در ورکشاپ ساینس ویژن 2050 ناسا در مورد ساخت میدان مغناطیسی مصنوعی برای ایجاد امکان حیات در این سیاره صحبت کرد. با این کار می توان از انسان ها در برابر اشعه ها محافظت کرد و بعضی از اقیانوس های قدیمی این سیاره را دوباره زنده کرد. 
اطلاعات به دست آمده از ماموریت های ناسا مانند MAVEN و  ESA’s Mars Express نشان می دهد که مریخ قبلا بیشتر شبیه به زمین بوده است. میلیاردها سال پیش مریخ میدان مغناطیسی ( مشابه زمین) داشته است که از این سیاره در برابر تشعشعات و طوفان خورشیدی محافظت می کرده است. این میدان مغناطیسی حدود 4.1 میلیارد سال پیش از بین رفته و در طول 500 میلیون سال بعد جو مریخ نیز نابود شده است و آن را که سیاره ای خیس و گرم بوده به آنچه امروز هست تبدیل کرده است. اگر بخواهیم این سیاره را استثمار کنیم باید مریخ سابق را دوباره زنده کنیم. 
حتی اگر جو بیشتری را در مارس به وجود آوریم دوباره همه اش از بین خواهد رفت.هنوز مشخص نیست که چگونه می خواهیم میدان مغناطیسی مریخ را بازگردانیم، اما ممکن است بتوانیم میدان مغناطیسی مصنوعی بسازیم. بنا به گفته مدیر بخش علوم سیاره ای ناسا، جیم گرین، یک دو قطبی مغناطیسی قوی که در نقطه لاگرانژ L1 مریخ قرار بگیرد می تواند مانند یک میدان مغناطیسی طبیعی طوفان خورشیدی را منحرف کند. نقطه لاگرانژ L1 مریخ محل تعادل گرانشی است که ساختار صحیح را بین مریخ و خورشید حفظ می کند. 

گرین همچنین گفت که پیشرفت فیزیک پلاسما می تواند امکان توسعه سازه های قابل تورم را که می تواند از یک تا دو تسلا دو قطبی مغناطیسی تولید کند توسعه دهد. این کار می تواند مریخ را از بادهای خورشیدی در امان نگاه دارد و دیگر نیازی به چیزی به بزرگی خود سیاره نباشد. 
بخش علوم سیاره ای با دانشمندان مرکز تحقیقات آرنس، مرکزپروازهای فضایی گودارد و تعدادی دانشگاه برای اجرای شبیه سازی های این نظریه همکاری کرده است. این گروه دریافته که یک محافظ مغناطیسی به جو مریخ اجازه می دهد تا تعادل جدیدی بیاید. در حال حاضر، این سیاره به خاطر آزاد شدن گازها از کیسه های هوای درون سیاره به سختی 1% از چگالی جو زمین را دارد که می توان آن را افزایش داد و دمای سطح را به 4 درجه سلسیوس افزایش داد. 
جو ضخیم تر و گرم تر می تواند کربن دی اکسید منجمد شده را در کوه های یخ مریخی آزاد کند و دما را به خاطر گازهای گلخانه ای گرم تر هم بکند. آب منجمد شده در زیر سطوح گرم می شوند و بعضی از این حوضچه های باستانی را پر می کنند. نه تنها مریخ گرم تر می شود، بلکه دیگر انسان مجبور نیست نگران سطح بالای تشعشعات و به بیان دیگر خفگی به محض ورود روی سطح مریخ شود. 
گرین و همکارانش قبول دارند که این ایده تا حدی خیالی است، اما کاملا هم غیر ممکن نیست. ممکن است بتوانیم در دهه های آینده برای مریخ میدان مغناطیسی بسازیم.