این مطلب در پرونده ویژه «شهرهای هوشمند» شماره 177 ماهنامه شبکه منتشر شده است.

اگر چه آینده هنوز نوشته نشده است، اما از هم اکنون می‌توانیم چشم‌اندازی از شهرهای آینده برای خود ترسیم کنیم. می‌توان تا حدودی پیش‌بینی کرد که در آینده شهرها ازدحام بیشتری دارند در نتیجه احتمال گیر افتادن در ترافیک‌های شهری و دیر رسیدن به مقصد به‌شدت بالا می‌رود. پیش‌بینی می‌شود تا سال 2050 حدود 75 درصد جمعیت دنیا شهرنشین باشند و همین امر باعث می‌شود فشار بیشتری بر زیرساخت‌های شهری و سیستم‌های حمل و نقل وارد شود. زیرساخت‌هایی که هم اکنون نیز گاهی توان جوابگویی به نیازهای شهروندان خود را ندارند. به منظور کاهش ازدحام بیش از حد و افزایش بهروه‌وری، شهرها در آینده به‌دنبال به‌کارگیری فناوری‌های هوشمندانه خواهند بود. برخی از این فناوری‌ها می‌تواند مربوط به سیستم‌های پیشرفته دفع زباله (استفاده از نیروی باد جهت حمل زباله‌ها در لوله‌ها) و سنسورهای شبکه‌ای باشد. تشوق به توسعه معماری پایدار و تولید کربن کمتر، از مهم‌ترین بحث‌های مربوط به شهرهای آینده است.
نیویورک، شهری که با آسمانخراش‌های غول‌پیکر و ازدحام همیشگی عجین شده است. از این شهر بیشتر به‌عنوان یک پایتخت زشت و  پر از زباله و اسراف یاد می‌شود تا بهشت طراحی سبز.
اما معماران، طراحان و توسعه‌دهندگان شهری در تلاش هستند تا این وضعیت را در آینده تغییر دهند. آن‌ها موفق به طرح‌ریزی و پیاده‌سازی پروژه‌هایی شده‌اند که می‌تواند نیویورک و بخش‌های استفاده نشده و دست‌نخورده آن را به مکان‌های عمومی پایدار تبدیل کند.
یکی از این پروژه‌ها که به آن امید زیادی می‌رود لولاین Lowline) نام دارد که یک پارک زیرزمینی است که  درمحلی قرار دارد که قبلا ایستگاه واگن‌های برقی بوده است. در پروژه لولاین از نور خورشید، یک محافظ شیشه‌ای و یک جمع‌کننده سهمی‌وار (آئینه‌های منحنی که معمولا در ساختار نیروگاه‌های خورشیدی به‌کار می‌روند) استفاده می‌شود تا روشنایی لازم برای محیط و انرژی لازم برای رشد گیاهان و درخت‌ها را تأمین کند. به دلیل این‌که این پارک در زیر زمین قرار دارد، دمای آن به نسبت پایین‌تر است و نیازی به پمپاژ هوای مصنوعی نیست. جیمز رمزی یکی از پایه‌گذاران پروژه لولاین امیدوار است که سال 2018 یا 2019  این پروژه کامل شده و افتتاح شود.
او می‌گوید: ما از ویژگی‌‌های طبیعی زیرزمینی بودن لولاین نهایت استفاده را می‌بریم. امیدوارم که این طرح شور و هیجان زیادی را در مورد علم، فناوری و طراحی در منطقه و کل شهر ایجاد کند. در روی زمین نیز طراحان محلی در حال پیاده‌سازی چندین پروژه جالب هستند. این پروژه‌ها در منطقه هادسون و ایست‌ریورز قرار دارد که پیش از این بدون استفاده بوده است. اسکله 57، قبلا ترمینال اتوبوس و زندان موقتی بوده اما قرار است که شاهد راه‌اندازی پروژه جدیدی در این منطقه باشیم که شامل فضای اداری و فروشگاه در زیر اسکله و یک پارک عمومی 3.5 هکتاری در بالای آن می‌شود.
در بخش دیگر نیویورک، یک تیم از طراحان امیدوار هستند یک استخر شناور در ایست ریور بسازند که به آن پلاس پول (Plus Pool) گفته می‌شود که سیستم تصفیه آن، فاضلاب را از آب روخانه جدا می‌کند تا امنیت و سلامت برای کسانی‌که تمایل به شنا کردن در آن را دارند فراهم شود. این پروژه در حال حاضر در مرحله تست قرار دارد و سرمایه آن نیز به‌صورت جمعی تأمین شده است. احتمالا این پروژه در صورت موفقیت، سال 2016 افتتاح می‌شود.