استارت‌آپ کرنل (kernel) واقع در ایالات متحده به تازگی از یک پروژه سری و مخفی خود رونمایی کرده و اهداف بلندپروازانه‌ای را که در این پروژه به دنبال دست یافتن به آن‌ها است، تشریح کرده است. این استارت‌آپ در خصوص پروژه خود گفته است: «ما در حال توسعه یک پروتز ویژه مغز هستیم که برای کمک به افرادی طراحی شده است که با مشکلات حافظه دست به گریبان هستند. این پروژه بازار هدف گسترده‌ای دارد که بیماران مبتلا به آلزایمر، افرادی که به واسطه سکته مغزی یا آسیب‌های مغزی با مشکلات عدیده‌ای روبرو هستند و دیگر بیماران حوزه مغز و اعصاب را شامل می‌شود.»
اگر این استارت‌آپ در کار خود موفق شود، آن‌گاه جراحان این توانایی را به دست خواهند آورد تا دستگاه کوچک ساخته شده توسط کرنل را در مغز بیماران و به ویژه در ناحیه‌ای که به نام هیپوکامپوس نامیده می‌شود، کاشت کنند.
الکترودهای درون این دستگاه جریان الکتریکی را به نورون‌های خاصی در مغز ارسال می‌کنند تا به نورو‌ن‌ها کمک کنند کار خود را در ارتباط با اطلاعات ورودی که از جهان خارج دریافت می‌کنند به شیوه درستی انجام داده و این اطلاعات را به خاطرات بلندمدت تبدیل کنند. دستگاه کرنل بر مبنای پژوهش‌هایی که از سوی تد برگر، مدیر مرکز مهندسی اعصاب دانشگاه کالیفرنیای جنوبی انجام شده، در حال ساخت است. برگر در این ارتباط به سایت اسپکتورم گفته است: «آزمایش‌های من روی موش‌ها و پستانداران دیگر من را به مطمئن ساخته است که اکنون زمان درستی برای تولید یک دستگاه بالینی است. ما هم اکنون در حال آزمایش این ابزار روی انسان‌ها هستیم. نتایج اولیه به دست آمده در این زمینه موفقیت‌آمیز بوده‌اند. ما در نظر داریم، این‌کار را همچنان به پیش ببریم تا این‌که پروتز را به یک محصول تجاری تبدیل کنیم.»
این ایده منحصر به فرد برگر در زمینه پروتز حافظه در قالب مقاله ویژه‌ای تحت عنوان "پایانی بر معلولیت‌های جسمی، احساسی و فکری" در IEEE به چاپ رسیده است. رویکردی که برگر در تحقیق خود به دنبال آن بوده به این شکل است که الکترودهایی در هیپوکامپوس قرار می‌گیرند. در ابتدا سیگنال‌های الکتریکی از نورون‌های خاصی ضبط می‌شوند. این سیگنال‌ها مربوط به نورون‌هایی هستند که در حال یادگیری و کدگذاری حافظه هستند. این سیگنال‌های الکتریکی به واسطه فعال شدن نورون‌های خاصی که بر مبنای الگوی مشخصی کار می‌کنند، تولید می‌شوند.
برگر تحقیق کرده است که چگونه سیگنال‌های الکتریکی مرتبط به یادگیری به سیگنال‌هایی تبدیل می‌شوند که در نهایت قادر به ذخیره‌سازی اطلاعات در حافظه بلندمدت هستند. در ادامه آزمایشگاه تحت سرپرستی او مدل‌های ریاضی را طراحی کرد که قادر هستند هر سیگنال ورودی (یادگیری) را دریافت کرده و یک سیگنال خروجی مناسب (حافظه) را تولید کنند.
یک پروتز حافظه کاشته شده، الکترودهایی در اختیار دارد که می‌تواند در مدت زمان فرآیند یادگیری سیگنال‌هایی را ضبط و به یک ریزپردازنده که محاسبات را انجام می‌دهد، انتقال دهند. در انتها الکترودهایی وجود دارند که برای تحریک سلول‌های عصبی به منظور کدگذاری اطلاعات در قالب حافظه مورد استفاده قرار می‌گیرند. این پروتز همانند بازوی کمکی قدرتمند در اختیار افرادی قرار خواهد گرفت که قادر نیستند خاطرات و مطالب را به صورت ماندگار و بلندمدت حفظ کنند.
برگر می‌گوید: «ما این کدهای حافظه را برداشت می‌کنیم، آن‌ها را توانمند می‌سازیم و دومرتبه آن‌ها را به حافظه باز می‌گردانیم. اگر ما بتوانیم این کار را به صورت پایدار انجام دهیم؛ در ادامه آماده عرضه تجاری این محصول خواهیم بود» برایان جانسون مالک استارت‌آپ کرنل در این ارتباط گفته است: «من فکر می‌کنم چالش بزرگ بعدی نژاد بشر بهبود عملکرد و کارایی مغز خواهد بود.»
بدون شک این پژوهش زمانی که کامل شود، قادر خواهد بود به بیماران مبتلا به بیماری صرع کمک فراوانی کند. اگر کرنل در این راه موفق شود، پایه‌گذاری تبدیل علوم پایه به یک محصول واقعی خواهد بود. البته لازم به توضیح است که این محصول اولین کاشتنی مغز به شمار نمی‌رود. کاشتنی‌ها در حال حاضر به واسطه تکنیکی به نام تحریک عمیق مغزی (DBS) به عنوان یک راه درمان پذیرفته شده در درمان بیماری پارکینسون و همچنین درمان‌های تجربی در زمینه افسردگی و دیگر اختلالات عصبی مورد استفاده قرار می‌گیرند. اما دستگاه کرنل ممکن است تحول عظیمی در این زمینه به وجود آورد.
ثبت نظر