در ادامه من به هشت ویژگی که لازم است iOS از اندروید تقلید کرده و بهره ببرد اشاره کرده ام (در مواردی حتی گزینه های بیشتری نسبت به تصور شما وجود دارد!) از حالت خودکار ذخیره ی انرژی و نصب برنامه ها از وب گرفته تا میان بر های هوشمند تر صفحه کلید و توانایی حذف کش برنامه ها تنها با یک اشاره.
1.    ویژگی های تایپ در صفحه کلید:
چند سالی است که iOS صفحه کلید شخص ثالث را با قابلیت تغییر نوع صفحه کلید در اختیار کاربران قرار داده است. اما این که چگونه کیبرد های غیر اپل مستعد رشد هستند، موفق به نظر می رسند و یا حتی سقوط می کنند در مجموع در مقایسه با آیفون، مرا ناامید می کند.

در اغلب اوقات من شخصا تسلیم شده و به سراغ صفحه کلید iOS می روم و می توانم با آن زندگی کنم. به جز این حقیقت که من یک تایپیست با ژست اختصاصی هستم، صفحه کلید های استاندارد آیفون و آیپد سرسختانه خواستار استفاده از کلید های ضربه ای به جای کشیدنی هستند.
از سوی دیگر صفحه کلید اندروید مدت زمان طولانی است که از انواع تایپ کردن حمایت می کند (به قسمت تنظیمات مراجعه کنید > زبان ورودی > صفحه کلید مجازی > صفحه کلید گوگل > تایپ اشاره ای). این قسمت انتخابی قانع کننده برای هر دستگاه اندروید خواهد بود. مطمئنا به دلیل این که افزودن حمایت از انواع تایپ کردن در صفحه کلید iOS مخرب خواهد بود، اپل از افزودن این گزینه به صفحه کلید هایش خود داری می کند. 
2.    شماره ها و نماد های میان بر قابل مشاهده بر روی هر کلید:
در صحبت از صفحه کلید اندروید، این یکی از ویژگی هایی است که اگر یک بار آن را روشن کنید، هرگز خاموش نخواهید کرد: توانایی نمایش اعداد و نماد ها بر روی هر کلید (تنظیمات > زبان و ورودی > صفحه کلید مجازی > صفحه کلید گوگل > تنظیمات > فشار طولانی کلید برای نماد ها).

برای مثال شما می توانید انتخاب کنید که در صفحه کلید انروید اعداد در گوشه ی بالای کلید های ردیف اول در صفحه نشان داده شوند؛ کافی است مدتی یکی از آن کلید ها را نگه دارید تا به جای حرف، عدد نوشته شود.
در همین حال، کلید های دیگر بر روی صفحه کلید شامل علامت هایی هستند که معمولا پنهان می باشند تا زمانی که آن ها را فشار دهید. مانند علامت "@" که در گوشه ی کلید "a" است و یا علامت دلار "$" که در گوشه ی کلید "d" است.
اعداد و نماد ها هنگامی قابل استفاده خواهند بود که شما بخواهید سریعا پیامی را بنویسید، در حالی که نبود این گزینه بر روی صفحه کلید های iOS به شدت احساس می شود.
3.    حالت خودکار حفظ باتری:
یکی از ویژگی های هوشمند اندروید در چند سال اخیر تنظیمات محافظت کننده از توان باتری است (تنظیمات > باتری > محافظ باتری) که فعالیت های پس زمینه ای را غیر فعال می کند، به طور خودکار عملیات فچ (fetch) کردن ایمیل را انجام می دهد و توقف دیگر فعالیت هایی که باعث خالی شدن باتری می شود. این گزینه برای زمانی که باتری شما در حال از دست دادن تمام انرژی خود و خالی شدن است، بسیارمناسب است. منطقا اپل از حالت suit که همان حالت استفاده از کمترین توان است بهره می برد، که اولین بار در iOS 9 از آن استفاده شد.

متاسفانه نسخه هایی از iOS که دارای حالت محافظت از باتری هستند بخشی حیاتی از همتای اندروید خود را نادیده گرفته اند: تنظیماتی که به صورت خودکار حالت گوشی تلفن همراه را هنگامی که باتری آن به کمتر از سطح خاصی برسد، به حالت محافظت از باتری و استفاده از توان کمتر تغییر می دهد.
در دستگاه های اندروید شما می توانید از ویژگی محافظت از باتری هنگامی که باتری شما به 15 یا 5 درصد از توان خود رسید به صورت خودکار استفاده کنید. از طرفی در iOS حالت استفاده از توان کمتر باید به صورت دستی روشن شود، یعنی حداقل یک بار مجبورید به دلیل کم بودن توان باتری از 20 درصد، گوشی خود را برای روشن کردن این حالت فعال کنید.
چیزی که مرا متعجب می کند این است که چرا حالت استفاده از توان کمتر در iOS همانند محافظ باتری در اندروید به طور خودکار فعال نمی شود؟!
4.    نصب برنامه ها از وب:
به نظر می رسد فروشگاه برنامه های اپل (Apple’s App Store) در روز های اولیه ای که برنامه ای وارد می شود، آن را معرفی می کند. بزرگترین سرخوردگی من در مورد فروشگاه برنامه های اپل این است که: به جای یک فروشگاه به یک مرورگر وب برای iOS تبدیل شده است.

از سوی دیگر، فروشگاه برنامه های گوگل (Google Play Store App) به خوبی در یک مرورگر وب دسکتاپ کار می کند و بهتر از آن این که می توانید دیگر برنامه ها را از طریق وب به صورت اتوماتیک از طریق آن نصب کنید.
با iOS بهترین چیزی که می توانید داشته باشید این است که دکمه ی دریافت (Get) را در فروشگاه برنامه ها در آی تونز (iTunes) فشار دهید تا آن برنامه به قسمت کتاب خانه ی برنامه های شما در iCloud افزوده شود. برای نصب برنامه ی مورد نظر خود باید به قسمت کتاب خانه ی برنامه هایتان رفته و پس از جست و جوی آن به صورت دستی، آن را دانلود و نصب کنید! 
5.    روشن کردن گزینه ی "لطفا مزاحم نشوید!" (Do not disturb!) برای یک ساعت:
من بسیار حالت "مزاحم نشوید" را هنگامی که بر روی به روز رسانی آیفون 6 قرار گرفت دوست داشتم اما، نیازمند باز پروری می باشد. اندروید نه تنها دوره های متفاوتی را برای حالت ساکت و آرام خود از طریق DND در نظر گرفته است بلکه ویژگی های مفیدی را برای افرادی که موقتا به حالت آرام نیازمندند در نظر گرفته است.

اگر شما در اندروید گزینه ی "لطفا مزاحم نشوید" (Do not disturb) را انتخاب کنید، یکی از مواردی که با آن برخورد می کنید "به مدت یک ساعت" می باشد. آن را انتخاب کنید و این حالت به صورت اتوماتیک به مدت یک ساعت برای شما فعال خواهد شد. (یا با دکمه های – و + زمان آن را به دلخواه تنظیم کنید.)
با سیستم عامل iOS شما به راحتی و خیلی سریع می توانید به صورت دستی حالت DND را فعال کنید (با کشیدن منوی پایین صفحه و انتخاب گزینه ی لطفا مزاحم من نشوید) اما لازم است که آن را خاموش کنید وگرنه با آن همه سکوت و آرامش فراموش کردن آن بسیار ساده است.
6.    پاک کردن همه ی کش های (cache) یک برنامه:
شگفت انگیز است که چطور برخی از برنامه ها می توانند به سرعت به منبع ذخیره سازی تبدیل شوند! اگر مراقب نباشید کش (cache) مورد استفاده ی شما در شبکه های اجتماعی به راحتی می تواند صد ها مگابایت یا حتی چندین گیگابایت از فضای شما را اشغال کند و هنگامی که به آن نیازمندید فضای مورد نیاز خود را نداشته باشید.

در دستگاه هایی که سیستم عامل اندروید دارند کافی است وارد تنظیمات شوید > قسمت ذخیره سازی > داده های کش (cache) را انتخاب کنید و این کافی است تا همه ی داده های برنامه ی خود را در کمترین زمان حذف کنید. در iOS خب... چنین ویژگی برای حذف همه ی کش (cache) ها وجود ندارد! در عوض می توانید امیدوار باشید که برنامه ی space-hogging گزینه ای را برای حذف داده های کش (cache) در تنظیمات خود داشته باشد، و یا به سادگی می توانید برنامه را حذف و مجددا نصب کنید!
7.    پاک کردن پنجره ی تمام برنامه ها:
من هر زمان که تعداد پنجره های باز برنامه ها را در قسمت مدیریت برنامه ها می بینم، سریعا اقدام به بستن آن ها می کنم، گرچه آیفون به طور خودکار هنگامی که لازم باشد به صورت معقول و مناسب شروع به اصلاح حافظه می کند.

با این حال می تواند خوب باشد اگر گزینه ی بستن همه ی پنجره های باز به یک باره در iOS وجود داشت، و در اختیار افرادی که به صورت مکرر از چند برنامه به صورت هم زمان استفاده می کنند، قرار گیرد تا بتوانند به راحتی ده ها یا حتی صد ها برنامه ی باز را با هم بسته و غیر فعال کنند.
به همین دلیل است که من گزینه ی "حذف همگی موارد" در آخرین نسخه ی اندروید یا همان Nougat را دوست دارم. تنها کافی است گزینه ی "حذف همگی موارد" را انتخاب کنید تا همه ی پنجره های مربوط به برنامه های اندروید در حال فعالیت به یک باره غیب شوند.
8.    سوئیچ سریع بین دو برنامه ی در حال اجرا:
یکی از ویژگی های جدید Nougat (آخرین به روز رسانی سیستم عامل اندروید) توانایی نمایش همزمان دو برنامه ی در حال اجرا در صفحه نمایش است. بی هیچ تردیدی این ترفند بسیار کارامد است، و من آرزو می کردم که آیفون نیز روزی این ویژگی را به سیستم عامل خود اضافه کند.

هنگامی که شما دو بار گزینه ی multitasking (انجام هم زمان چند کار) را در گوشی اندروید خود انتخاب می کنید، Nougat به شما این امکان را می دهد تا به سرعت به برنامه ای که آخرین بار در حال استفاده از آن بودید سوئیچ کنید؛ دو بار دکمه را بزنید و به جایی که شروع کردید باز خواهید گشت.