به گزارش خبرآنلاین، این شبکه‌ها با آنتن‌های مخابراتی کنونی متفاوت بوده و با شبکه‌های تلفن همراه کار نمی‌کنند و همچنین با ابزاری که هنوز ساخته نشده‌اند باید کار کنند.

بازیگران کوچک در این عرصه کمپانی‌هایی مانند Comcast، سافت بنک، اورنج، SKT، KPN و «سوئیس کام» هستند که هرکدام شبکه اینترنت اشیاء با تعاریف خود را می‌سازند. ورایزون و وودافون نیز در حال به‌روزرسانی شبکه‌های خود برای اینترنت اشیاء هستند و سیسکو، سامسونگ، نوکیا و اریکسون نیز ابزارهای لازم را به این کمپانی‌ها برای توسعه اینترنت اشیاء می‌فروشند.

اما به‌راستی چرا شبکه‌های تلفن همراه نمی‌توانند ابزارهای اینترنت اشیاء را پشتیبانی کنند؟

کارشناسان سه دلیل عمر باتری، هزینه و شبکه تحت پوشش وایرلس را از دلایل عمده ذکر می‌کنند.

واقعیت این است که شبکه‌های سلولار نمی‌توانند با معضل عمر باتری کنار بیایند و در بهترین حالت در شبکه‌های جدید باتری خوری باعث اذیت و آزاد کاربران شده است. هر گوشی موبایلی هرچند ثانیه چندین بار به آنتن مخابراتی وصل می‌شود و این ردو بدل کردن سیگنال باعث باتری خوری می‌شود که نمی‌توان برای آن چاره‌ای اندیشید. اما ابزارهای اینترنت اشیاء اغلب خواب‌دارند و احتیاجی به سیگنال رسانی رادیویی ندارند و بنابراین رهیافت شبکه‌های اینترنت اشیاء با شبکه‌های سلولار کاملاً متفاوت هستند.

از سوی دیگر قرار دادن ابزارهای اینترنت اشیاء روی شبکه‌های سلولار بسیار پرهزینه هستند و چند آنتنه شدن، شبکه‌های رادیویی پیچیده و حق امتیاز گران آی پی روی هزینه نهایی تأثیر می‌گذارد اما شبکه اینترنت اشیاء مانند اکسس پوینت وای فای، گیت وی مخصوص بدون هزینه دارد.

همچنین در بخش شبکه تحت پوشش باید گفت LTE در همه‌جا نیست و مثلاً ردیاب و کاشف غذا در زیرزمین که روی اینترنت اشیاء باید تعریف شود، روی شبکه‌های سلولار به‌عنوان نقطه کور جواب نمی‌دهد. باشبکه اینترنت اشیاء ارسال و دریافت پیام کوتاه بدون هزینه زیاد انجام می‌شود که در اغلب اوقات در نقاط کور هم جواب می‌دهد و سنسورهای مسئول خوانش دستورات کارها را با نرخ کمتر از 1 کیلوبیت بر ثانیه پیش می‌برند.

به همین خاطر شبکه‌های جدید اینترنت اشیاء با هزینه کم، باتری خوری بسیار پایین و پوشش مناسب شبکه‌ای در حال گسترش و توسعه هستند تا بتوان شبکه‌ای جدید از روی آنها در سطوح ملی و بین المللی ساخت.