چهاردهم تیر ماه، شیراز بعداز تهران میزبان نشستی بود که برای اولین بار در یکی از شهرهای ایران به جز تهران درحال برگزاری بود.

میلاد افشاری گرداننده این نشست در مراسم افتتاحیه و در رابطه با نام IRNOG گفت که نام NOG برگرفته از Network Operators Group است که تشکل‌های منطقه‌ای یا کشوری هستند که تقریبا 90 ناگ در سراسر دنیا فعال است که ایران نیز در این زمینه عقب نمانده است. هدف این گروه‌ها و نشست‌ها این است که متخصصین حوزه اینترنت را کنار یکدیگر جمع کند تا بتوانند با انتقال اطلاعات به یکدیگر ارتباطات بهتری برقرار کنند و با کمک یکدیگر خدمات رسانی در شبکه‌ اینترنت ایران بهبود دهند.  

سابقه IRNOG به سال 2014 برمی‌گردد که برای اولین بار در گردهمایی RIPE NCC، یک نشست فارسی برگزار شود تا افراد متخصص در این حوزه کنار یکدیگر جمع شوند؛ در سال 2015 و 2016 نیز در LIRها نیز جرقه اولیه ایرناگ شکل گرفت. در سال 2017، اولین نشست IRNOG ایران در شهر تهران و سالن پیام مخابرات تهران برگزار شد. تا به الان دستاوردهای بزرگی کامیونیتی IRNOG برای اینترنت ایران رقم زده است: مانند افزایش تعداد پراپ‌های RIPE Atlas و بهبود وضعیت Routing Security مربوط به Ip Address ایرانی و...

 براساس برنامه اعلام شده در همان ابتدا، فرصد در اختیار اسپانسرهای این نشست قرار گرفت. مخابرات ایران، لیموهاست و راژمان اسپانسرهای پلاتینیوم این دوره بودند که در همان ابتدا دکتر میثم سیدصالحی معاون مخابرات ایران در رابطه با تلاش‌های مستمر این شرکت سهامی عام گفتند که هر روز در حال تلاش بودند تا بتوانند بهترین خدمات را برای کاربران اینترنتی خود فراهم کنند و بتوانند با زیرساخت هدفمند راه را برای تمامی شرکت‌های خدمات اینترنت باز نگه‌دارند. 

آقای سیدصالحی در ادامه گقتند که مدتی است که چهار اولویت‌بندی را برای خودمان تعریف کردیم براساس این الگو با سرعت زیادی پیش می‌رویم، اولویت اول که تعریف شده در مسئله رشد است چرا که در ابتدا باید مخابرات ابران بتواند خود را رشد دهد در مرحله دوم همکاری رو مشارکت رقم بخورد یعدی درب همکاری از سمت مخابرات باز شود و در مرحله بعدی هماهنگی نیز از سمت همین شرکت شکل گیرد و در اولیت آخر نیز شاهد فراگیری باشیم. 

مهندس ایزدی پور موسس راژمان نیز به عنوان اسپانسر بعدی به معرفی خود و شرکت پرداختند و بیشتر در رابطه با چهار محصول خود یعنی سیوان، دورین، بینش و نورال صحبت کردند که براساس IP Core اختصاصی خودشان محصول سیوان عملیات Didas Mitigation خواهد بود و وظیفه دورین هم Classify traffics خواهد بود و قسمت چک کردن در لایه بالا دستی را محصول بینش بر عهده خواهد داشت که به همراه نورال که Protocol Anallizer است سلامت تمامی سرورها را تضمین خواهد کرد.

جذابیت همایش زودتر از اجرا آغاز شد

در ادامه سروش کاویانی راهبر تیم لیموهاست به عنوان اسپانسر آخر از خود و شرکت خود لیموهاست گفتند، صحبت‌هایی که بسیاری از صاحبان کسب و کارهای این روزها درگیر آن هستند و آن هم مشکلات نیرو انسانی، مهاجرت نیروهای متخصص و... اما مهندس کاویانی اعلام داشتند که ما از این مشکلات به برد رسیدیم و برگ برنده خود را به نحوی بالا بردیم که الان 10 درصد بخش کلود ایران و شرکت‌های هاستینگ را برعهده داریم که تا پایان سال باید به 10 درصد سهم خود را افزایش دهیم.
اما صحبت‌های سروش کاویانی رنگ و بوی ارائه نداشت چرا که اعلام کرد در روز برگزاری این همایش لیموهاست از قابلیت جدید خود یعنی مقیاس رونمایی کرد.

راهبر لیموهاست مستقیما در رابطه با محصول خود گفت و اشاره داشت که محصول "مقیاس" با هدف حل مشکلات کسب‌وکارها در زمینه مقیاس‌پذیری و افزایش کارایی زیرساخت‌ها طراحی شده است. بسیاری از کسب‌وکارها در رشد و توسعه خود با محدودیت‌های مقیاس‌پذیری مواجه می‌شوند که می‌تواند مانع پیشرفت آن‌ها شود. ما با معرفی "مقیاس"، به دنبال رفع این محدودیت‌ها و ارائه خدماتی همچون اتومیشن، مانیتورینگ دائمی و مقیاس‌پذیری زیرساخت‌ها هستیم تا کسب‌وکارها بتوانند بدون نگرانی از این مسائل، به رشد خود ادامه دهند.

همین موضوع برایمان جذاب شد تا به مصاحبه اختصاصی بپردازیم که شما میتوانید با این لینک بیشتر از پروژه مقیاس اطلاع داشته باشید.  

آغاز ارائه‌ها با موضوع ساختار AWS ـ علیرضا کریمی

آمازون وب سرویسز (AWS) یکی از برجسته‌ترین ارائه‌دهندگان خدمات ابری است که طیف گسترده‌ای از سرویس‌ها و امکانات را در اختیار کاربران قرار می‌دهد. ساختار AWS به گونه‌ای طراحی شده است که بتواند به سادگی نیازهای مختلف کاربران را از کسب‌وکارهای کوچک تا شرکت‌های بزرگ برآورده کند. در ادامه به توضیح اجمالی از ساختار و اجزای اصلی AWS می‌پردازیم. AWSبه چندین ناحیه جغرافیایی تقسیم شده است که هر یک از این نواحی به چند Availability Zone (AZ) تقسیم می‌شوند. نواحی (Regions) به منظور ارائه سرویس‌های محلی به کاربران در نقاط مختلف جهان طراحی شده‌اند. هر ناحیه شامل چندین Availability Zone است که هر کدام یک یا چند دیتاسنتر مستقل از نظر فیزیکی و برق و شبکه هستند. این ساختار باعث می‌شود تا در صورت بروز مشکل در یک Availability Zone، سایر AZها بتوانند به کار خود ادامه دهند و از قطعی خدمات جلوگیری کنند.

شبکه خصوصی مجازی (Virtual Private Cloud یا VPC) یکی از سرویس‌های کلیدی AWS است که به کاربران امکان می‌دهد یک شبکه اختصاصی و ایزوله شده در فضای ابری AWS ایجاد کنند. با استفاده از VPC، کاربران می‌توانند به‌طور کامل بر روی محیط شبکه خود کنترل داشته باشند، از جمله انتخاب محدوده آدرس‌های IP، ایجاد زیرشبکه‌ها (Subnets)، پیکربندی جداول مسیریابی و تنظیمات گیت‌وی‌ها.

سرویس‌های محاسباتی: مانند Amazon EC2 که امکان اجرای ماشین‌های مجازی را فراهم می‌کند و AWS Lambda که به کاربران امکان می‌دهد کد خود را بدون نیاز به مدیریت سرور اجرا کنند.

سرویس‌های ذخیره‌سازی: مانند Amazon S3 که برای ذخیره و بازیابی هر نوع داده استفاده می‌شود و Amazon EBS که دیسک‌های قابل اتصال به EC2 است.

سرویس‌های پایگاه داده: مانند Amazon RDS برای مدیریت پایگاه داده‌های رابطه‌ای و Amazon DynamoDB برای پایگاه داده‌های NoSQL.

سرویس‌های مدیریت و امنیت: مانند AWS IAM که برای مدیریت دسترسی و هویت‌ها استفاده می‌شود و AWS CloudWatch که برای نظارت و مانیتورینگ منابع AWS است.

AWS با ارائه نواحی جغرافیایی متعدد و Availability Zoneهای متنوع، اطمینان از در دسترس بودن بالا و تداوم کسب‌وکار را برای کاربران فراهم می‌کند. با استفاده از VPC، کاربران می‌توانند محیط‌های شبکه‌ای ایزوله و ایمن ایجاد کنند. علاوه بر این، سرویس‌های گسترده AWS از محاسبات و ذخیره‌سازی گرفته تا پایگاه داده‌ها و مدیریت، به کسب‌وکارها امکان می‌دهد تا با انعطاف‌پذیری و مقیاس‌پذیری بالا، نیازهای خود را برطرف کنند.

پوریا موسوی زاده BBR in TCP

BBR (Bottleneck Bandwidth and Round-trip propagation time) یک الگوریتم کنترل تراکم برای TCP است که توسط گوگل توسعه داده شده است. این پروتکل با هدف بهبود عملکرد شبکه‌ها و افزایش کارایی انتقال داده‌ها طراحی شده است. برخلاف پروتکل‌های قدیمی مانند TCP Reno و TCP Cubic که بر اساس از دست دادن بسته‌ها و تأخیر شبکه عمل می‌کنند، BBR بر اساس پهنای باند و زمان رفت و برگشت (RTT) عمل می‌کند.BBR v1 اولین نسخه از این پروتکل بود که در سال ۲۰۱۶ معرفی شد. این نسخه از پروتکل BBR با تمرکز بر اندازه‌گیری دقیق پهنای باند و RTT، سعی در بهینه‌سازی نرخ ارسال داده‌ها داشت. BBR v1 قادر بود تا با استفاده از این اندازه‌گیری‌ها، نرخ ارسال داده‌ها را به گونه‌ای تنظیم کند که حداکثر استفاده از پهنای باند موجود را داشته باشد و در عین حال از بروز تراکم در شبکه جلوگیری کند.

1. اندازه‌گیری پهنای باند و RTT: BBR v1 به طور مداوم پهنای باند و RTT را اندازه‌گیری می‌کند و نرخ ارسال داده‌ها را بر اساس این اندازه‌گیری‌ها تنظیم می‌کند.

2. بهبود کارایی شبکه: این نسخه قادر بود تا در شرایط مختلف شبکه، از پهنای باند به بهترین نحو استفاده کند و بهبود قابل توجهی در کارایی شبکه به ارمغان بیاورد.

3. کاهش تأخیر: با تنظیم دقیق نرخ ارسال داده‌ها، BBR v1 می‌توانست تأخیر در شبکه را به حداقل برساند.

BBR v2 نسخه بهبود یافته‌ای از پروتکل BBR است که با هدف رفع برخی از مشکلات و بهبودهای بیشتر در عملکرد شبکه توسعه یافته است. این نسخه با توجه به بازخوردها و تجربه‌های به دست آمده از BBR v1 طراحی شده است و شامل تغییرات و بهبودهای قابل توجهی است.

1. بهبود مدیریت تراکم: BBR v2 شامل الگوریتم‌های پیشرفته‌تری برای مدیریت تراکم و جلوگیری از بروز ازدحام در شبکه است.

2. سازگاری بهتر با پروتکل‌های قدیمی‌تر: BBR v2 به گونه‌ای طراحی شده است که بتواند بهتر با پروتکل‌های قدیمی‌تر مانند TCP Cubic همکاری کند و از تداخل‌های احتمالی جلوگیری کند.

3. افزایش دقت اندازه‌گیری‌ها: BBR v2 با بهبود الگوریتم‌های اندازه‌گیری پهنای باند و RTT، دقت بیشتری در تنظیم نرخ ارسال داده‌ها دارد.

BBR یک پیشرفت بزرگ در زمینه کنترل تراکم TCP است که با تمرکز بر اندازه‌گیری دقیق پهنای باند و RTT، بهبود قابل توجهی در کارایی و عملکرد شبکه‌ها به ارمغان آورده است. با معرفی BBR v2، گوگل توانسته است مشکلات موجود در نسخه اولیه را رفع کرده و با بهبود الگوریتم‌های مدیریت تراکم، کارایی و سازگاری این پروتکل را بیشتر کند. این پیشرفت‌ها باعث می‌شود تا BBR به یکی از پروتکل‌های مهم و پرکاربرد در زمینه انتقال داده‌ها تبدیل شود.

احسان قاضی‌زاده L4S in TCP

پروتکل L4S (Low Latency, Low Loss, Scalable Throughput) یک رویکرد نوین برای کنترل تراکم در شبکه‌ها است که با هدف کاهش تأخیر، کاهش از دست دادن بسته‌ها و افزایش قابلیت مقیاس‌پذیری پهنای باند طراحی شده است. این پروتکل به طور ویژه برای پاسخ به نیازهای شبکه‌های مدرن که شامل برنامه‌های حساس به تأخیر مانند ویدئوهای تعاملی و بازی‌های آنلاین است، توسعه یافته است.

پروتکل‌های انتقال L4S: این بخش شامل نسخه‌های اصلاح شده پروتکل‌های انتقال سنتی مانند TCP است که با الگوریتم‌های پیشرفته‌تری برای اجتناب از تراکم (TCP Congestion Avoidance) سازگار شده‌اند.

شبکه‌های پشتیبان L4S: این بخش شامل تجهیزاتی است که قابلیت تشخیص و اولویت‌بندی ترافیک L4S را دارند، مانند روترها و سوئیچ‌ها.

کاهش تأخیر:

L4S به‌طور مداوم تلاش می‌کند تا تأخیر در شبکه را کاهش دهد. این پروتکل از تکنیک‌های جدیدی مانند مدیریت دقیق صف‌ها (Queue Management) استفاده می‌کند که ترافیک را به گونه‌ای هدایت می‌کنند که تأخیر به حداقل برسد.

کاهش از دست دادن بسته‌ها:

یکی از اهداف اصلی L4S، کاهش از دست دادن بسته‌ها در شبکه است. با استفاده از الگوریتم‌های پیشرفته کنترل تراکم، L4S قادر است تا از تراکم بیش از حد جلوگیری کرده و از دست دادن بسته‌ها را به حداقل برساند.

افزایش مقیاس‌پذیری:

L4S طراحی شده است تا با افزایش تعداد کاربران و ترافیک، به خوبی مقیاس‌پذیر باشد. این پروتکل می‌تواند پهنای باند موجود را به‌طور کارآمد بین کاربران تقسیم کند و از تنگناهای پهنای باند جلوگیری کند.

در L4S، اجتناب از تراکم (TCP Congestion Avoidance) به گونه‌ای متفاوت از پروتکل‌های قدیمی‌تر انجام می‌شود. به جای انتظار برای بروز تراکم و سپس واکنش نشان دادن به آن، L4S به‌طور پیش‌دستانه اقدام به تنظیم نرخ ارسال داده‌ها می‌کند تا از بروز تراکم جلوگیری کند. این کار با استفاده از تکنیک‌های پیشرفته‌ای مانند:

. ECN (Explicit Congestion Notification: که به فرستنده و گیرنده اطلاع می‌دهد که شبکه در حال نزدیک شدن به تراکم است، بنابراین می‌توانند نرخ ارسال را کاهش دهند قبل از اینکه تراکم رخ دهد.

. AIMD (Additive Increase Multiplicative Decrease: که به‌طور پویا نرخ ارسال داده‌ها را تنظیم می‌کند تا از تراکم جلوگیری شود.

پروتکل L4S با تمرکز بر کاهش تأخیر، کاهش از دست دادن بسته‌ها و افزایش مقیاس‌پذیری پهنای باند، یک پیشرفت مهم در کنترل تراکم شبکه‌ها است. با استفاده از تکنیک‌های پیشرفته‌ای مانند ECN و AIMD، L4S قادر است تا کارایی و پایداری شبکه‌ها را بهبود بخشد و نیازهای برنامه‌های حساس به تأخیر را به‌طور موثرتری برآورده کند. این پروتکل به‌طور بالقوه می‌تواند نقش مهمی در توسعه و بهبود شبکه‌های آینده ایفا کند.

آنلاین با  Vohan Ho Vsepyan

Pipe Atlas یک پلتفرم پیشرفته و جامع برای مدیریت و مانیتورینگ شبکه‌های اینترنتی است. این پلتفرم با هدف بهبود کیفیت و کارایی شبکه‌های اینترنتی و ارائه دیدگاه‌های دقیق و به‌روز از وضعیت شبکه طراحی شده است. PIPE Atlas با استفاده از ابزارهای مختلف، اطلاعات جامعی را در مورد وضعیت شبکه، از جمله نقاط قوت و ضعف آن، ارائه می‌دهد.

1. مانیتورینگ شبکه: این بخش مسئول پایش و نظارت بر ترافیک شبکه است و می‌تواند ناهنجاری‌ها و مشکلات را به‌سرعت شناسایی کند.

2. تحلیل داده‌ها: بخش تحلیل داده‌ها با استفاده از الگوریتم‌های پیشرفته، اطلاعات جمع‌آوری شده از شبکه را تحلیل کرده و گزارش‌های جامع و دقیقی را ارائه می‌دهد.

3. مدیریت و بهینه‌سازی: این بخش وظیفه دارد تا با استفاده از داده‌های تحلیلی، پیشنهادات و راهکارهایی برای بهبود عملکرد شبکه ارائه دهد.

پیاده‌سازی PIPE Atlas در ایران

در ایران، شبکه‌های اینترنتی با چالش‌های مختلفی مواجه هستند که نیاز به مدیریت و بهینه‌سازی مداوم دارند. PIPE Atlas می‌تواند نقش مهمی در بهبود کیفیت و کارایی این شبکه‌ها ایفا کند. که متاسفانه ایران در این مساپل بسیار عقب مانده است.

استفاده از IPv6 در وب ایران:

با توجه به رشد سریع کاربران اینترنت و نیاز به آدرس‌های IP بیشتر، استفاده از IPv6 در وب ایران به‌تدریج در حال افزایش است. PIPE Atlas می‌تواند با نظارت و مدیریت بهینه شبکه‌های مبتنی بر IPv6، به بهبود کیفیت خدمات اینترنتی در ایران کمک کند. اما آمارها بسیار برای ایران ضعیف است.

PIPE Atlas یک ابزار قدرتمند و جامع برای مدیریت و مانیتورینگ شبکه‌های اینترنتی است که می‌تواند به‌طور موثری به بهبود کیفیت و کارایی این شبکه‌ها کمک کند. با استفاده از قابلیت‌های پیشرفته  PIPE Atlasو پیاده‌سازی آن در شبکه‌های IPv6، ایران می‌تواند بهبود قابل توجهی در کیفیت خدمات اینترنتی خود تجربه کند. این پلتفرم با ارائه تحلیل‌های دقیق و جامع، به بهینه‌سازی و مدیریت بهتر شبکه‌های اینترنتی در ایران کمک می‌کند.

پیمان لاری و دوباره بحث جذاب Ai در شبکه

هوش مصنوعی (AI) در دهه‌های اخیر به یکی از اجزای کلیدی در پیشرفت فناوری‌های مختلف تبدیل شده است. یکی از حوزه‌هایی که هوش مصنوعی به طور چشمگیری در آن تأثیرگذار بوده، شبکه‌های کامپیوتری و پروتکل‌های ارتباطی است. با استفاده از هوش مصنوعی، می‌توان شبکه‌ها را به‌طور خودکار مدیریت و بهینه‌سازی کرد، مشکلات را پیش‌بینی و رفع کرد و همچنین امنیت شبکه را افزایش داد.

کاربردهای هوش مصنوعی در شبکه

   هوش مصنوعی می‌تواند به‌طور خودکار شبکه‌ها را مدیریت کند و وظایفی مانند پیکربندی، نظارت و بهینه‌سازی را انجام دهد. این قابلیت به مدیران شبکه اجازه می‌دهد تا با کارایی بیشتری شبکه‌ها را کنترل کنند و از بروز مشکلات جلوگیری کنند.

   الگوریتم‌های یادگیری ماشین می‌توانند الگوهای غیرعادی در ترافیک شبکه را شناسایی کرده و مشکلات را قبل از بروز آن‌ها پیش‌بینی کنند. این قابلیت به کاهش زمان پاسخ‌دهی به مشکلات و افزایش پایداری شبکه کمک می‌کند.

   هوش مصنوعی می‌تواند تهدیدات امنیتی را به‌طور موثرتری شناسایی و مقابله کند. با تحلیل داده‌های شبکه و شناسایی الگوهای مشکوک، سیستم‌های مبتنی بر هوش مصنوعی می‌توانند به‌سرعت به حملات سایبری پاسخ دهند و از اطلاعات حساس محافظت کنند.

   با استفاده از الگوریتم‌های بهینه‌سازی، هوش مصنوعی می‌تواند ترافیک شبکه را به‌طور کارآمدتر مدیریت کند. این کار به بهبود کیفیت خدمات و کاهش تأخیر در ارتباطات شبکه کمک می‌کند.

پروتکل‌های ارتباطی نقشی حیاتی در عملکرد شبکه‌ها دارند و هوش مصنوعی می‌تواند به بهبود و بهینه‌سازی این پروتکل‌ها کمک کند. برخی از کاربردهای هوش مصنوعی در پروتکل‌ها عبارتند از:

پروتکل‌های تطبیقی

   با استفاده از هوش مصنوعی، پروتکل‌های ارتباطی می‌توانند به‌طور دینامیک و بر اساس شرایط شبکه تغییر کنند. این قابلیت به بهبود عملکرد و افزایش کارایی پروتکل‌ها کمک می‌کند.

کنترل تراکم

   هوش مصنوعی می‌تواند در کنترل تراکم شبکه مؤثر باشد. با تحلیل داده‌های شبکه و پیش‌بینی ترافیک، الگوریتم‌های هوش مصنوعی می‌توانند راهکارهای بهتری برای مدیریت تراکم ارائه دهند و از ازدحام شبکه جلوگیری کنند.

بهبود الگوریتم‌های مسیریابی

   با استفاده از تکنیک‌های یادگیری ماشین، هوش مصنوعی می‌تواند الگوریتم‌های مسیریابی را بهبود دهد و مسیرهای بهینه‌تری برای انتقال داده‌ها پیدا کند. این کار به کاهش تأخیر و افزایش کارایی شبکه کمک می‌کند.

هوش مصنوعی با ارائه راهکارهای پیشرفته و بهینه‌سازی‌های موثر، نقشی اساسی در بهبود عملکرد شبکه‌های کامپیوتری و پروتکل‌های ارتباطی ایفا می‌کند. از مدیریت خودکار و پیش‌بینی مشکلات گرفته تا افزایش امنیت و بهینه‌سازی ترافیک، هوش مصنوعی می‌تواند به بهبود کارایی و پایداری شبکه‌ها کمک کند. با ادامه پیشرفت‌ها در این حوزه، انتظار می‌رود که نقش هوش مصنوعی در شبکه‌ها و پروتکل‌ها بیش از پیش برجسته شود و تاثیرات مثبتی بر صنعت فناوری اطلاعات داشته باشد.

آنلاین Sara Alamin ـ   PCH

Packet Clearing House (PCH) یک سازمان غیرانتفاعی است که در سال 1994 تأسیس شد و وظیفه اصلی آن بهبود زیرساخت‌های اینترنتی جهانی است. PCH خدمات مختلفی را ارائه می‌دهد که شامل پشتیبانی از نقاط تبادل اینترنت (IXPs)، خدمات DNS و استفاده از تکنولوژی Anycast برای بهبود کارایی و دسترسی اینترنت است.

درباره PCH

PCH به عنوان یک سازمان غیرانتفاعی، بر روی بهبود پایداری، امنیت و کارایی زیرساخت‌های اینترنتی تمرکز دارد. این سازمان با ارائه خدمات به شبکه‌های مختلف در سراسر جهان، به افزایش تعامل و همکاری بین ارائه‌دهندگان خدمات اینترنتی کمک می‌کند. از جمله خدمات اصلی PCH می‌توان به پشتیبانی از نقاط تبادل اینترنت و ارائه خدمات DNS اشاره کرد.

تکنولوژی Anycast

یکی از تکنولوژی‌های کلیدی که PCH از آن استفاده می‌کند، Anycast است. Anycast یک روش مسیریابی است که در آن یک آدرس IP واحد به چندین مکان فیزیکی اختصاص داده می‌شود. هنگامی که یک درخواست به این آدرس ارسال می‌شود، شبکه به‌طور خودکار نزدیک‌ترین سرور را انتخاب می‌کند تا پاسخ دهد. این روش مزایای زیادی دارد:

چگونه عملکرد را اندازه‌گیری کنیم؟

برای ارزیابی عملکرد PCH و استفاده از تکنولوژی Anycast، می‌توان از روش‌های مختلفی استفاده کرد:

1. مانیتورینگ شبکه: با استفاده از ابزارهای مانیتورینگ شبکه، می‌توان عملکرد سرورها و زمان پاسخ‌دهی آن‌ها را اندازه‌گیری کرد.

2. تحلیل ترافیک: بررسی ترافیک ورودی و خروجی به هر سرور Anycast می‌تواند نشان دهد که چگونه بار به‌طور مؤثر بین سرورها تقسیم شده است.

3. اندازه‌گیری تأخیر: با استفاده از ابزارهای تست تأخیر (Latency Testing)، می‌توان تأخیرهای شبکه را اندازه‌گیری و عملکرد کلی را ارزیابی کرد.

4. بررسی پایداری و دسترسی‌پذیری: با مانیتورینگ مداوم سرورها، می‌توان از پایداری و دسترسی‌پذیری آن‌ها اطمینان حاصل کرد و در صورت بروز مشکلات، به‌سرعت آن‌ها را شناسایی و رفع کرد.

PCH با ارائه خدمات متنوع و استفاده از تکنولوژی Anycast، به بهبود زیرساخت‌های اینترنتی جهانی کمک می‌کند. این سازمان با تمرکز بر کاهش تأخیر، افزایش دسترسی‌پذیری و بهبود پایداری، نقشی حیاتی در تقویت شبکه‌های اینترنتی ایفا می‌کند. اندازه‌گیری عملکرد این خدمات با استفاده از مانیتورینگ شبکه، تحلیل ترافیک و تست تأخیر، می‌تواند به بهبود و بهینه‌سازی بیشتر این زیرساخت‌ها کمک کند.

محمدرضا نجارباش ـ deep drive in cuberneties network

Kubernetes به عنوان یک پلتفرم متن‌باز اورکستراسیون کانتینرها، از یک ساختار شبکه پیچیده برای مدیریت ارتباطات بین سرویس‌ها و پادها (Pods) استفاده می‌کند. شبکه‌های Kubernetes به منظور فراهم کردن ارتباطات پایدار و کارآمد، از ابزارها و تکنیک‌های مختلفی بهره می‌برند. در این مقاله به بررسی عمیق شبکه‌های Kubernetes، چالش‌ها و مشکلات آن، نحوه بک‌آپ‌گیری و نحوه ارتباطات می‌پردازیم.

شبکه‌های Kubernetes به گونه‌ای طراحی شده‌اند که هر پاد یک آدرس IP یکتا داشته باشد. این ساختار باعث می‌شود که پادها بتوانند به‌طور مستقیم و بدون نیاز به NAT (Network Address Translation) با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. این ارتباطات از طریق اجزای مختلف شبکه Kubernetes مانند سرویس‌ها (Services)، اینگراس کنترلرها (Ingress Controllers) و پلن شبکه (Network Policy) مدیریت می‌شوند.

 1. سرویس‌ها (Services):

   سرویس‌ها یک لایه انتزاعی روی مجموعه‌ای از پادها ایجاد می‌کنند و امکان دسترسی به آن‌ها را فراهم می‌کنند. این سرویس‌ها به صورت ثابت باقی می‌مانند حتی اگر پادهای پشت آن‌ها تغییر کنند.

2. اینگراس کنترلرها (Ingress Controllers):

   اینگراس کنترلرها به عنوان یک ورودی خارجی به سرویس‌های Kubernetes عمل می‌کنند و امکان دسترسی از خارج از کلاستر به سرویس‌ها را فراهم می‌کنند.

3. پلن شبکه (Network Policy):

   پلن شبکه‌ها به منظور کنترل ترافیک ورودی و خروجی بین پادها استفاده می‌شوند و می‌توانند قوانین امنیتی مختلفی را اعمال کنند.

چالش‌ها و مشکلات

1. مقیاس‌پذیری:  یکی از چالش‌های اصلی شبکه‌های Kubernetes، مقیاس‌پذیری است. با افزایش تعداد پادها و سرویس‌ها، مدیریت و نگهداری از شبکه پیچیده‌تر می‌شود.

2. پایداری: حفظ پایداری شبکه در شرایطی که پادها به طور مداوم در حال تغییر هستند، یکی دیگر از مشکلات بزرگ است. شبکه باید توانایی مقابله با تغییرات پویا و خرابی‌ها را داشته باشد.

3. امنیت: امنیت شبکه‌های Kubernetes یک مسئله حیاتی است. حفاظت از داده‌ها و جلوگیری از دسترسی غیرمجاز به سرویس‌ها و پادها نیازمند استراتژی‌های امنیتی پیشرفته و پیکربندی دقیق پلن شبکه است.

علی رضاعلی BGPAnycast

BGP Anycast یک روش مسیریابی شبکه است که از پروتکل BGP (Border Gateway Protocol) برای هدایت ترافیک به نزدیک‌ترین یا بهینه‌ترین نقطه توزیع استفاده می‌کند. این تکنیک به‌ویژه برای بهبود دسترسی‌پذیری و کاهش تأخیر در خدمات اینترنتی مفید است. در این مقاله، به بررسی اجمالی BGP Anycast، کاربردهای آن و مزایا و چالش‌های مرتبط با این تکنولوژی می‌پردازیم.

BGP Anycast چیست؟

BGP Anycast یک تکنولوژی مسیریابی است که به یک آدرس IP واحد اجازه می‌دهد تا در چندین مکان فیزیکی (نقاط حضور یا PoPها) به‌طور همزمان وجود داشته باشد. زمانی که یک درخواست به این آدرس IP ارسال می‌شود، پروتکل BGP به‌طور خودکار نزدیک‌ترین سرور یا نقطه توزیع را انتخاب می‌کند تا به این درخواست پاسخ دهد. این فرآیند باعث کاهش تأخیر، افزایش دسترسی‌پذیری و بهبود تجربه کاربری می‌شود.

کاربردهای BGP Anycast

1. DNS سرورها:  BGP Anycast به‌طور گسترده‌ای در سرورهای DNS ریشه و سرورهای DNS محلی استفاده می‌شود. با استفاده از این تکنولوژی، درخواست‌های DNS به نزدیک‌ترین سرور هدایت می‌شوند، که باعث کاهش زمان پاسخگویی و افزایش پایداری می‌شود.

2. شبکه‌های توزیع محتوا (CDNها):  شبکه‌های توزیع محتوا از BGP Anycast برای بهبود عملکرد و دسترسی‌پذیری استفاده می‌کنند. محتوا به صورت محلی در چندین نقطه توزیع می‌شود و کاربران به نزدیک‌ترین سرور هدایت می‌شوند.

3. سرویس‌های ابری؛  بسیاری از سرویس‌های ابری از BGP Anycast برای ارائه خدمات با تأخیر کمتر و دسترسی بالاتر استفاده می‌کنند. این تکنولوژی به کاربران امکان می‌دهد تا به نزدیک‌ترین دیتاسنتر متصل شوند و از خدمات ابری بهره‌مند شوند.

سینا سلطانی ـ روش‌های تامین امنیت در شبکه

معماری Zero Trust یک رویکرد امنیتی نوین است که بر این اصل پایه‌گذاری شده است که هیچ‌چیزی، چه در داخل و چه در خارج از شبکه، نباید به‌طور خودکار مورد اعتماد قرار گیرد. در این مدل، همه درخواست‌ها برای دسترسی به منابع باید معتبرسازی و تأیید شوند، بدون توجه به اینکه منبع درخواست در کجا قرار دارد.

چرا باید از معماری Zero Trust استفاده کنیم؟

1. افزایش تهدیدات سایبری:  با افزایش حملات سایبری و نقض داده‌ها، مدل‌های امنیتی سنتی که بر مبنای مرزهای شبکه‌ای عمل می‌کنند، ناکافی هستند. Zero Trust با حذف این مرزها و اعمال کنترل‌های دقیق، سطح امنیت را به‌طور قابل توجهی افزایش می‌دهد.

2. رشد کار از راه دور:  با افزایش تعداد کارکنان دورکار، نیاز به یک رویکرد امنیتی که بتواند دسترسی امن به منابع سازمانی را فراهم کند، بیشتر احساس می‌شود. Zero Trust این نیاز را با اعتبارسنجی مداوم هر درخواست دسترسی برطرف می‌کند.

3. پیچیدگی شبکه‌های مدرن:  با پیچیده‌تر شدن شبکه‌ها و گسترش استفاده از فناوری‌های ابری، مدل‌های سنتی امنیت شبکه نمی‌توانند به‌طور کامل از داده‌ها و منابع محافظت کنند. Zero Trust با ارائه یک رویکرد جامع و پویا، به مقابله با این چالش‌ها کمک می‌کند.

مزایا و ویژگی‌های Zero Trust

1. احراز هویت چندعاملی (MFA):

   Zero Trust از احراز هویت چندعاملی برای تأیید هویت کاربران استفاده می‌کند. این ویژگی باعث افزایش امنیت دسترسی به منابع سازمانی می‌شود.

2. دسترسی کمینه (Least Privilege):

   در مدل Zero Trust، کاربران فقط به منابعی که برای انجام وظایفشان نیاز دارند دسترسی دارند. این امر کاهش ریسک نقض امنیتی را به دنبال دارد.

3. پایش مداوم:

   Zero Trust به‌طور مداوم فعالیت‌ها و رفتارهای کاربران و دستگاه‌ها را نظارت می‌کند. هرگونه فعالیت مشکوک به‌سرعت شناسایی و مسدود می‌شود.

4. مدیریت متمرکز:

   این معماری امکان مدیریت متمرکز سیاست‌های امنیتی را فراهم می‌کند که باعث افزایش کارایی و کاهش پیچیدگی در مدیریت امنیت شبکه می‌شود.

5. انعطاف‌پذیری بالا:

   Zero Trust می‌تواند به‌راحتی با تغییرات و تحولات شبکه و فناوری سازگار شود. این انعطاف‌پذیری به سازمان‌ها کمک می‌کند تا به‌طور مستمر با تهدیدات جدید مقابله کنند.

معماری Zero Trust با تأکید بر اعتبارسنجی مداوم و اعمال کنترل‌های دقیق بر دسترسی به منابع، یک رویکرد جامع و موثر برای افزایش امنیت شبکه‌ها و داده‌ها ارائه می‌دهد. با توجه به افزایش تهدیدات سایبری و پیچیدگی شبکه‌های مدرن، استفاده از این معماری می‌تواند به‌طور قابل توجهی سطح امنیت سازمان‌ها را افزایش داده و از داده‌ها و منابع حیاتی آن‌ها محافظت کند.

اختتامیه همراه با هدایا

در پایان شهاب وهاب زاده از مجموعه کیوبیک به روی سن آمدند و خیلی صریح به گفت‌وگو نهایی پرداختند و گلایه‌ای داشتند نسبت به تمامی اپراتورها که خیلی حضور کم رنگی دارند و اینکه چرا شرکت‌های cloud provider, application provider , startup قبول زحمت می‌کنند در کامیونیتی‌ها حضور دارند اما شرکت زیرساخت هیچ‌گاه حضور ندارد و پاسخ‌گو گلایه‌ها نیز نمی‌باشد. شهاب در پایان خواهشی هم داشت که اپراتورهای استانی هم با توجه به اینکه ایونت‌های مختلف در شهرهای مختلف برگزار خواهد شد؛ حضور پررنگ‌تر و تاثیرگزارتری داشته باشند. 

در پایان از هر سه اسپانسر مالی این رویداد تقدیر و تشکر به عمل آمد که جناب آقای سید‌صالحی از مخابرات ایران در ابتدا تندیس خود را دریافت کردند. جناب آقای دکتر فرشید ایزدی نیز به عنوان میزبان، مدیرکل مخابرات استان فارس و مهندس ایزدی پور موسس راژمان نیز به روی سن آمدند تا به همراه سروش کاویانی راهبر تیم لیموهاست تندیس خود را دریافت و عکسی به عنوان یادگار بگیرند. 

اگر علاقه‌مند دنیای تکنولوژی هستید حتما شبکه‌های اجتماعی فیسیت را در اینستاگرام، تلگرام، روبیکا، توییتر و آپارات را دنبال کنید.