به گزارش واحد فناوری اطلاعات سایبربان؛ سالانه قتل‌های بسیاری در سراسر دنیا رخ می‌دهد. بر اساس آخرین آمار ارائه شده از آغاز دهه‌ی 1980 تاکنون حدود 216 هزار نفر در آمریکا به قتل رسیده‌اند. به تازگی گزارشی منتشر شده است گه نشان می‌دهد گروهی از پژوهشگران در حال توسعه‌ی پروژه‌ای برای ردیابی قاتلان سریالی هستند.
توماس هارگروف (Thomas Hargrove)، منبع خبری سابق کاخ سفید پروژه‌ای به نام «پاسخگویی به کشتار» (Murder Accountability Project) را راه‌اندازی کرده است که به جامع‌ترین داده‌های قتل‌های انجام شده در تمام آمریکا دسترسی دارد. در این پروژه وبگاهی متن‌باز ایجاد شد که به حجم عظیمی از اطلاعات پایگاه‌های داده، دولت‌های منطقه‌ای، ایالت‌ها و اف.بی.آی در مورد پرونده‌های حل شده و پایان نیافته‌ی قتل دسترسی دارد.
در وبگاه یاد شده می‌توان بر اساس مناطق جغرافیایی، سال وقوع جرم، نوع اسلحه، جنسیت مجرم، سن و بسیاری موارد دیگر به جستجوی پرونده‌ها پرداخت و دسترسی به آن برای همه آزاد است.
هارگروف ادعا می‌کند پروژه‌ی پاسخگویی به کشتار با هدف افزایش شفافیت و منافع عمومی ایجاد شده است.
بر اساس گزارش‌های منتشر شده، هارگروف در سال 2010 و پیش از ایجاد پروژه‌ی مذکور از داده‌هایی خام برای پیدا کردن الگوی قتل‌های انجام شده در ایالت ایندیانای آمریکا استفاده کرد. تحلیل‌های وی نشان داد 14 عدد از پرونده‌های قتل حل نشده، مربوط به زن‌هایی با محدوده‌ی سنی 20 تا 50 است. با وجود این پلیس به نتایج به دست آمده توجه نکرد؛ اما در سال 2014 موفق به دستگیری مجرمی شد که 5 عدد از قتل‌های یاد شده توسط وی انجام گرفته بود. هر چند تحقیقات برای اثبات دیگر پرونده‌ها هنوز ادامه دارد.
محققان اشاره کردند می‌توان به جای استفاده از بانک اطلاعاتی منفعل، از رایانه‌ای استفاده کرد که به صورت مستقل الگو را بررسی کرده و آموزش می‌بیند. به همین منظور آن‌ها شروع به توسعه‌ی الگوریتمی کرده‌اند که می‌تواند ویژگی‌های مشترک بین پرونده‌ها را شناسایی کرده بین آن‌ها ارتباط برقرار کند.
نتیجه‌ی آزمایشی که بر اساس الگوریتمی جدید انجام شد، نشان داد این فناوری توانسته است بین پرونده‌ی 100 زن به قتل رسیده ارتباطی درستی پیدا کند. محققان معتقدند از این الگوریتم می‌توان برای شناسایی قاتلین سریالی استفاده کرد. همچنین حجم وسیعی از داده‌ها در سطح اینترنت و شبکه‌های اجتماعی وجود دارد و می‌توان با استفاده از آن به پیش‌بینی رفتارها پرداخته و زندگی افراد بیشتری را نجات داد. از طرفی عده‌ای نیز معتقدند الگوریتم‌هایی که به این منظور ایجاد می‌شوند نیز دارای خطا بوده و ممکن است فردی را به اشتباه شناسایی کنند. سؤالی که پیش می‌آید این است که در صورت اتکای بیش از حد به چنین فناوری‌هایی، در صورت رخداد اشتباه، مظنون چگونه باید بتواند بی‌گناهی خود را ثابت کند؟