به سختی می توان مفهومی یافت که به اندازه " فضای ابری" استفاده شده و در عین حال اشتباه برداشت شود. بیشتر مردم به صورت روزانه بدون این که متوجه شوند از فضای ابری استفاده می کنند اما اگر از پنج نفر بپرسید که " فضای ابری" چیست پنج پاسخ متفاوت دریافت می کنید. 
از آنجایی که روز به روز اهمیت فضای ابری در دنیای اینترنت بیشتر می شود، مهم است که بدانید واقعاً چیست. فضای ابری مزایای زیادی دارد که باید از آن ها استفاده کنیم اما خطرهایی نیز دارد. در اینجا باورهای غلطی که درمورد فضای ابری وجود دارند را به شما می گوییم. 

باور اول: فضای ابری= اینترنت 
وقتی کسی می گوید که دیتای من روی فضای ابری است، ما اینگونه برداشت می کنیم که دیتای او روی اینترنت است. در حالی که این باور درست است اما این دو معادل یکدیگر نیستند. 
به طور ساده، یک فضای ابری شبکه ای از سرورهای از راه دور است که تنها از راه اینترنت می توان به آن ها دسترسی داشت. برعکس اینترنت، که یک شبکه جهانی بزرگ از اطلاعات است، صدها هزار فضای ابری در دنیا موجود است. این فضاهای ابری معمولاً ( به اشتباه) یک واحد حساب می شوند، در نتیجه وقتی که می گوییم " روی فضای ابری" منظورمان " روی یک فضای ابری است". 

درضمن ممکن است فضاهای ابری عمومی و یا خصوصی وجود داشته باشد. یک فضای ابری عمومی مثل دراپ باکس است: سرویسی که برای هرکسی که یک حساب کاربری داشته باشد قابل دسترسی است. مثلاً یک فضای ابری خصوصی می تواند چند سرور شرکتی باشد که مختص یک شرکت خاص هستند. 

باور دوم: فضای ابری= مجازی سازی 
بیشتر فضاهای ابری ( شبکه های سرور از راه دور) از مجازی سازی برای ساده تر کردن مدیریت و امن تر کردن فضای خود استفاده می کنند اما فضای ابری و مجازی سازی دو چیز کاملاً متفاوت هستند. 
برای مثال، یک سرویس میزبان فضای ابری را با ده سرور فیزیکی درنظر بگیرید. به جای این که از ده واحد استفاده کنند می توانند هرکدام از سرورها را به پنج سرور مجازی تقسیم کنند، تا در نتیجه پنجاه سرور داشته باشند و از آنجایی که هر سرور مجازی محیطی متفاوت است نمی توانند با یکدیگر تداخل داشته باشند و در نتیجه امن تر هستند. 
این تکنیکی رایج است که خیلی ها فکر می کنند که همه ی فضاهای ابری مجازی سازی شده اند، اما این کار لزوماً اجباری نیست. 

باور سوم: فضای ابری= فضای ذخیره سازی آنلاین 
" فضای ابری" و " فضای ذخیره سازی ابری" نیز اصطلاحات گیج کننده دیگری هستند. 
فضای ذخیره سازی ابری چیزی نیست جز چند سرور از راه دور که برای ذخیره سازی دیتا به کار می روند. مانند دراپ باکس، گوگل درایو، وان درایو و غیره. شما فایل ها را روی اینترنت آپلود می کنید و هرگاه که به آن ها نیاز داشتید آن ها را دانلود می کنید. خیلی ها فکرمی کنند این تنها کاری است که فضای ابری انجام می دهد. 
اما سرویس های فضای ابری نیز موجود هستند. مثال گوگل داکس: فایل های شما روی فضای ابری گوگل ذخیره می شود و شما بدون نیاز به دانلود می توانید آن ها را ویرایش کنید. همه این پردازش ها روی سرورهای گوگل اتفاق می افتد و مرورگر شما تنها یک واسط است. به این امر پردازش ابری یا cloud computing می گویند. 
دیگر مثال ها برای خدمات ابری جی میل، فیس بوک، اسلک و یوتوب هستند. هیچ اتفاقی روی کامپیوتر شما نمی افتد و هرچه هست روی سرورهای آن هاست. 

باور چهارم: دیتا روی فضای ابری ناامن است
نگرانی در مورد امنیت فضای ابری کاملاً منطقی است. هرچه باشد اگر یک هکر بخواهد اطلاعات بدزدد منطقی تر است که به آی کلود یا دراپ باکس برود و کلی اطلاعات بدزدد تا به کامپیوتر شخص شما وارد شود. به بیان دیگر فضای ابری در خطر تر است. 
اما این به معنی نا امن بودن فضای ابری نیست. بسیاری از سرویس های ابری متخصصان بسیار حرفه ای در زمینه امنیتی دارند که شبانه روز سعی می کنند از سرورهای خود مراقبت کرده و همیشه امنیت آن را ارتقاء می دهند. از بسیاری جهات سرورهای فضای ابری بسیار امن تر از کامپیوتر شما هستند. 

باز هم، امنیت فضای ابری مسئولیت شماست. اگر کسی، برای مثال، به سرورهای گوگل برود ممکن است که شما دیتای ابری خود را از دست بدهید، در نتیجه همیشه باید از دیتای خود بکاپ داشته باشید. همچنین باید فایل های ابری خود را کدگذاری کنید. در این صورت حتی اگر یک هکر اطلاعات شما را بدزدد نمی تواند به آن ها دسترسی داشته باشد. 

باور پنجم: سرویس های فضای ابری گران تر هستند
انقلاب فضای ابری یک شمشیر دولبه است. از یک طرف چون که همه ی ذخیره سازی ها و پردازش ها روی سرور آن ها صورت می گیرد، پرداخت های یکباره جای خود را به حق اشتراک داده اند و از آنجایی که بیشتر سرویس های فضای ابری برنامه رایگان نیز دارند، این برنامه های رایگان محدود هستند. 
در ظاهر سرویس فضای ابری به نظر گران تر می آید. برای مثال نت فلیکس تقریباً 10 دلار در ماه برای حق اشتراک خود دریافت می کند که می شود 120 دلار در سال. گران به نظر می رسد اینطور نیست؟ اما یک فیلم بلو-ری 20 دلار قیمت دارد. در نتیجه پرداخت حق اشتراک شاید آزار دهنده باشد اما در طولانی مدت ارزان تر است. 

باور ششم: همه چیز روی فضای ابری بهتر است 
به نظر می رسد که همه چیز دارد به فضای ابری منتقل می شود. برای مثال، هات میل و جی میل ایمیل های مبتنی بر فضای ابری هستند که در این انقلاب پیشرو بوده اند. اور نوت استفاده از دفتر را روی فضای ابری پرطرفدار ساخت. دراپ باکس فضای ابری را در دسترس همه قرار داد. حتی لیست برنامه ریزی روزانه (ToDoist)، مدیریت وظایف (Trello) بودجه (Mint)، ارائه (Prezi)، IDE های برنامه نویسی و غیره همه روی فضای ابری قرار گرفته اند. 
اما این که می توانید معنی اش این نیست که باید! کروم بوک دستگاه بسیار جالبی است اما یکی از بزرگ ترین مشکلاتش این است که اپلیکیشن های آن همگی مبتنی بر فضای ابری هستند. در نتیجه بیشتر آن ها برای استفاده نیاز به دسترسی به اینترنت دارند. حتی آن هایی که به صورت آفلاین نیز قابل استفاده هستند مشکل سرعت و عملکرد دارند که در اپلیکیشن های دسکتاپ کمتر دیده می شود. 
حتی استفاده های خوب از فضای ابری هم همیشه بهترین انتخاب نیستند. برای مثال فضای ابری از جهات زیادی عالی است، اما گاهی بهتر است که از فضای ذخیره سازی متصل به شبکه استفاده کنید، که چیزی شبیه به فضای ابری شخصی است اما توسط دستگاه هایی که روی یک شبکه هستند قابل استفاده است. 

باور هفتم: تکنولوژی فضای ابری یک مد زود گذر است 
هنوز هم خیلی ها فکر می کنند که فضای ابری یک حیله است که به زودی از مد می رود. آن ها هنوز هم نمی بینند که تکنولوژی فضای ابری در دهه اخیر چقدر پرطرفدار شده و تقریباً همه ی جنبه های وب را تحت تاثیر قرار داده است. نه تنها این، اما پردازش فضای ابری ریشه در دهه 1950 دارد. 
در نتیجه فضای ابری جایی نمی رود. بسیاری از صنایع اطلاعات خود را به فضای ابری منتقل کرده اند و معتقدند که فضای ابری بازدهی خدماتشان را در آینده ارتقاء می بخشد. فضای ابری حتی هنوز به اوج خودش هم نرسیده است. 

با کانال تلگرام فیسیت همراه باشید