این غول دارویی هم اکنون سازنده دارویی به نام اسپیریتام است که در درمان تشنج به کار می رود. لایه ای از این دارو به صورت پودر می باشد که در بین دو لایه مایع قرار گرفته است. چاپ سه بعدی اجازه می دهد تا این داروها بلافاصله در آب یا هر مایع دیگری حل شوند که این می تواند برای بیماران صرعی هم بسیار مفید باشد.
علاوه بر آن، چاپ سه بعدی به تولیدکنندگان این امکان را می دهد که داروهایشان را سفارشی کنند که تاکنون چنین رویدادی امکانپذیر نبوده است. نه تنها می توانند بسیاری از فاکتورهای در سطح بسیار ریز را تغییر دهند بلکه می توانند طعم، رنگ و حتی سایز دارو را هم به گونه ای که می خواهند، تطبیق دهند. چاپگرهای سه بعدی داروها را به صورت های سنتی خود تولید نمی کنند مثلا قرص ها و کپسول های بزرگ، بلکه شرکت های دارویی می توانند داروهایی تولید کنند که اولویت های فردی برای هر شخص در آنها در نظر گرفته شود.
به سازندگان دارو نیز این توانایی داده شده است که میزان قدرت اثربخشی هر دارو کنترل شود و زمانی را مشخص کند که دارو شکل خود را تغییر دهد. ولی این تنها تاثیر مهم چاپ سه بعدی در حوزه دارویی نیست. اگر این چاپگرها ساخت و دسترسی به داروها را به این صورت آسان کنند، بیمارستان ها و حتی افراد به صورت شخصی می توانند واسطه ها را حذف کرده و خود داروهایشان را بسته به نیاز خود تولید کنند که البته چنین کاری می تواند خطرات جدی هم به دنبال داشته باشد.