پژوهشگران دانشکده دندانپزشکی دانشگاه UCLA در تحقیقات اخیر خود نشان دادند که این نانوذرات می‌تواند برای رشد سلول‌های استخوانی مفید باشد، همچنین از این نانوذرات می‌توان برای مبارزه با اوستئونکروسیس استفاده کرد، این بیماری نوعی آسیب استخوانی است که در صورت نرسیدن جریان خون به استخوان ایجاد می‌شود. زمانی که این بیماری آرواره‌ها را تحت تاثیر قرار دهد آنگاه بیمار قادر نخواهد بود که به راحتی صحبت کرده یا غذا بخورد. در صورت گسترش این بیماری به نزدیک مفاصل فک، حرکت آروارده‌ها کاملا محدود می‌شود. کسانی که اقدام به کاشت دندان می‌کنند، بعد از مدتی ممکن است بخشی از استخوان فک یا دندان کاشته شده دچار زوال شود به همین دلیل امکان شل شدن دندان یا افتادن آن وجود خواهد داشت. کاشت مجدد دندان یا ترمیم مشکل ایجاد شده بسیار پرهزینه و دردآور است. پزشکان معمولا برای رفع این مشکل با عمل جراحی اقدام به گذاشتن ماده‌ای اسفنجی شکل برای رهایش نوعی پروتئین می‌کنند، این پروتئین موجب ترغیب استخوان‌سازی می‌شود.
این گروه تحقیقاتی نشان دادند که نانوذرات الماس می‌تواند ذرات پروتئینی را بسیار موثرتر از روش‌های رایج، رهاسازی کنند. این نانوذرات به سرعت به سلول‌های استخوانی متصل می‌شوند و موجب تسریع فرآیند استخوان‌سازی می‌شوند. به دلیل ماهیت سطح نانوذرات الماس، این پروتئین‌ها می‌توانند به آهستگی از نانوذرات رهاسازی شوند با این کار فرآیند بهبود در زمان طولانی‌تری انجام می‌شود. این روش یک روش غیرمخرب محسوب می‌شود که همانند جراحی‌ها نیاز به فرآیند‌های پیچیده و خطرناک نیست به طوری که تنها با یک تزریق دهانی می‌توان این کار را انجام داد.
این گروه تحقیقاتی پیش از این از نانوذرات الماس برای درمان بیماری‌های مختلف نظیر سرطان استفاده کرده‌ بودند. در این پژوهش‌ها نانوذرات الماس برای رهایش داروی شیمی‌درمانی مورد استفاده قرار گرفتند تا عوارض شیمی‌درمانی را کم کنند.