دونبار اخیرا دو پژوهش را در زمینه کاربران فیسبوک بریتانیا مدیریت کرده است . در این پژوهش ها از شرکت کنندگان پرسیده شد که در زمان بحران به کدام یک از دوستان فیسبوکی خود تکیه می کنند و این که چه تعداد از دوستان یک کاربر در فیسبوک در زمانی که کاربر با مشکلی مواجه می شود با او همدردی می کنند .

کاربرانی که در حدود 150 نفر دوست فیسبوکی داشته اند در پاسخ به سوالات اعلام کرده اند که در بحران های احساسی تنها توانسته اند به کمتر از 5 نفر از این افراد تکیه کنند و همچنین انتظار داشته اند که تنها 15 نفر از این افراد با آن ها همدردی کنند . کاربرانی که دارای دوستان فیسبوکی بیشتری بوده اند نیز تقریبا اعداد مشابهی را اعلام کرده اند ، در نتیجه می توان گفت که آمار و ارقام اعلام شده ، نتایج پژوهش های پیشین دونبار را مبنی بر این که انسان ها حتی با کمک شبکه های اجتماعی و فناوری قادر نیستند که تعداد نامحدودی روابط پایدار داشته باشند ، پشتیبانی می کنند .

پروفسور دونبار می گوید : " یک محدودیت شناختی در زمینه وسعت شبکه های اجتماعی وجود دارد که حتی مزایای ارتباطی رسانه های آنلاین نیز نمی توانند آن را جبران کنند . " وی معتقد است که برای نگه داشتن روابط واقعی حداقل باید گاهی به صورت اتفاقی برخوردهایی چهره به چهره انجام شود .

چنین پژوهش هایی بر این امر تاکید دارند که انسان در زمینه توانایی ساخت شبکه های اجتماعی بزرگ تر معنادار دچار محدودیت های طبیعی می باشد حتی با وجود این که ابزار ساخت چنین شبکه هایی را در اختیار دارد از این رو کاربر به جای ساخت شبکه های بزرگ تر معنا دار به گذراندن وقت با دوستانی غیرواقعی که اهمیتی برای او قائل نیستند تمایل پیدا می کند تا نیازهایی سطحی را برطرف سازد .

می توانید برای پیگیری راحت تر اخبار به کانال تلگرام ما ملحق شوید .