نه این که بگوییم تلویزیون های هوشمند خیلی وحشتناک هستند، چرا که قطعا برای کاربران معمولی ویژگی هایی دارند که می تواند زندگی را ساده تر کند. با این وجود نمی توان انکار کرد که تلویزیون های هوشمند دیگر منسوخ شده اند و در این زمان، خرید یک تلویزیون هوشمند خیلی کار عاقلانه ای نیست.

1-    خطرات امنیتی آن ها بسیار جدی است
هر دستگاه " هوشمند" دستگاهی است که قابلیت اتصال به اینترنت را دارد، در نتیجه امنیت دغدغه اصلی آن هاست. هر دستگاهی که قابلیت اتصال به اینترنت را دارد، بخشی از پروژه " اینترنتی کردن اشیا" محسوب می شود که یکی از بدترین کابوس ها در زمان ماست.
و تلویزیون های هوشمند بدترین آن هاست. تلویزیون های هوشمند می توانند امنیت و حریم شخصی شما را به انواع مختلف به خطر بیاندازند، اما بدترین آن ها این است که از دوربین این تلویزیون ها می توان برای جاسوسی و زیر نظر گرفتن افراد بی گناه استفاده کرد. 

سال هاست که می دانیم امکان هک شدن وب کم ها وجود دارد و می توان با آن ها چیزهایی را که نباید فیلم برداری کرد. چه حسی به شما دست می دهد اگر بدانید که هرگاه پشت کامپیوتر خود هستید شخصی قادر به دیدن شماست؟ و قسمت بدتر این است که هک کردن وب کم ها خیلی هم کار سختی نیست.
و تلویزیون های هوشمند اصلا ایمن نیستند.
آنچه که ما می دانیم این است که بعضی از تلویزیون های هوشند نقاط ضعفی دارند که این امکان را به هکر ها می دهند که از راه دور کنترل را در دست بگیرند و کارهایی مانند روشن کردن دوربین، نصب و باز کردن اپلیکیشن ها، و حتی دسترسی به فایل های موجود روی سیستم را انجام دهند.
خطرهای امنیتی دیگری نیز، مانند بدافزارها و ضعف در سیستم عامل نیز وجود دارد. نمی گوییم که همه دارندگان تلویزیون های هوشمند قطعا هک می شوند، ولی این خطر ها جدی هستند. با وجود این که می توان کارهایی برای حفظ ایمنی انجام داد ولی گاهی اوقات ممکن است کافی نباشد.

2-    ایده عالی، پیاده سازی افتضاح
اگر یک دلیل می تواند شما را از خرید تلویزیون هوشمند منصرف کند، قطعا این دلیل می تواند باشد: ایده پشت تلویزیون های هوشمند بسیار عالی است. اما خود تلویزیون های هوشمند راه مناسب عملی کردن این ایده ها نیست. تا چند سال آینده تلویزیون های هوشمند کاملا منسوخ خواهند شد.
شاید بهترین ایده پشت تلویزیون های هوشمند این است که " کانال" های تلویزیونی مختلف را می توانند بر اساس فرمانی که به آن ها داده می شود از طریق اینترنت و مستقیما با تلویزیون پخش کنند. البته صحبت ما در مورد کانال هایی مانند نت فلیکس، هولو، پاندورا و اسپاتیفای است که از طریق تلویزیون های کابلی معمولی قابل پخش نیستند. 

البته با این که این ایده بسیار جالب و هیجان انگیز است، در عمل در طراحی تلویزیون های هوشمند بسیار ضعیف عمل شده است. رابط های اولیه این تلویزیون ها و اپلیکیشن های بدون زرق و برق دو تا از دلایل اصلی این شکست هستند اما اصلی ترین دلیل نیستند.
دلیل اصلی این شکست این است که بعضی از دستگاه های پخش رسانه آنلاین مانند  Roku کار تلویزیون های هوشمند را، حتی بهتر انجام می دهند. بسیاری از این دستگاه ها در بازار موجود هستند و بسیار انعطاف پذیر تر و در پخش رسانه قوی تر از تلویزیون های هوشمند عمل می کنند.
این موضوع را در نظر بگیرید: گوشی های هوشمند می توانند همه کارهایی را که تلویزیون های هوشمند می کنند انجام دهند. برای مثال، با استفاده از یک کروم کست، می تواند هر برنامه جاری را روی گوشی هوشمند خود ببینید و حتی می توانید آن را روی تلویزیون خود، حتی اگر یک تلویزیون هوشمند نیست، اجرا کنید.
هرچه باشد هدف تلویزیون یک چیز است: نشان دادن تصاویر روی یک صفحه نمایش. مساله این نیست که چه چیزی را نشان می دهد چرا که آن بستگی به آنچه دارد که به آن متصل است. ( به بیان دیگر تلویزیون فقط باید یک مانیتور بزرگ باشد، نه بیشتر.)

3-    تلویزیون های هوشمند، فقدان رابط های هوشمند
عملکرد هوشمند نیازمند رابط هوشمند است. گوشی های هوشمند و کامپیوتر ها بسیار عالی هستند چرا که دو روش ورودی بسیار مهم را پشتیبانی می کنند: 1) تایپ کردن، 2) اشاره کردن. تلویزیون های هوشمند در این دو مورد افتضاح هستند و این موضوع می تواند کاربران را حسابی اذیت کند.
یا به بیان دیگر، اگر می خواهید بنشینید و با تلویزیون هوشمند چیزی ببینید، کاری بسیار دشوار. نه خیلی سخت، ولی تا حدی آزار دهنده است. 

یک مثال بسیار ملموس وقتی است که به دنبال یک فیلم و یا برنامه تلویزیونی خاص در اپلیکیشنی مانند نت فلیکس و یا هولو می گردید . با کنترل معمولی تلویزیون، تایپ کردن کاری بسیار دشوار است و برای تایپ کردن یک حرف باید دکمه های زیادی را فشار دهید.
از طرف دیگر، بسیاری از دستگاه های پخش رسانه دارای کنترل از راه دوری می باشند که قابلیت جست و جو از طریق صدا را دارند و یا با گوشی های هوشمند و تبلت می توانید تایپ کنید.
در کنترل از راه دور تلویزیون های هوشمند می توانستند قابلیت کنترل از طریق صدا و یا قابلیت پیوست یک صفحه کلید و یا صفحه کلید لمسی تعبیه کنند.

4-    اپلیکیشن های تلویزیونی ناقص و غیر قابل اعتمادند
وقتی که تلویزیون های هوشمند تازه به بازار آمده بودند، یکی از چیزهایی که باعث فروش آن ها شد قابلیت دانلود و نصب همه اپلیکیشن ها روی تلویزیون بود. هر اپلیکیشن از جمله نت فلیکس، یوتوب، اسپاتیفای و آمازون پرایم ویدئو و .. روی آن قابل نصب است. به نظر به درد بخور می آید، اینطور نیست؟
متاسفانه این اپلیکیشن ها نه تنها درگیر تمام مشکلات تلویزیون های هوشمند- از جمله رابط ضعیف-  می شوند، بلکه عملکرد پایینی دارند. 

قدرت پردازش تلویزیون های هوشمند مدرن در مقایسه با گوشی ها و تبلت های هوشمند بسیار پایین است. برای مثال عملکرد با تاخیر دکمه ها ،قفل شدن و از کار افتادن اپلیکیشن ها و همچنین دیگر مشکلات، هنگام کار کردن با تلویزیون های هوشمند چیزی بسیار عادی است و زیاد اتفاق می افتد. برای مثال وقتی که می خواهید اپلیکیشن هایی مانند یوتوب و یا نت فلیکس را ببندید، و یا برنامه ای که می بینید را به جلو و یا عقب ببرید، سیستم شما هنگ می کند و از کار می افتد.
این مشکلات قابل پیش بینی هستند. تهیه کنندگان باید با سازگاری با خروجی های زیادی، از جمله اپلیکیشن های گوشی های هوشمند، اپلیکیشن های تبلت، دستگاه های شخص ثالث مثل روکو و کروم کست و همچنین تلویزیون های هوشمند دست و پنجه نرم کنند. فکر می کنید که کدام یک پایین ترین اولویت را دارد؟
یک مساله مشکل دیگری را به وجود می آورد: عملکرد تلویزیون هوشمند شما به اپلیکیشن هایی که برای آن موجود است محدود می شود و به هر دلیلی اگر ارائه دهندگان دست از به روز رسانی اپلیکیشن های تلویزیون هوشمند دست بردارند، دیگر تلویزیون شما " هوشمندی" خود را از دست می دهد!

پنچ تا ده سال آینده ممکن است تلویزیون هوشمند شما به یک تلویزیون به درد نخور تبدیل شود و شما ناچارید از دستگاه های پخش رسانه آنلاین دیگر استفاده کنید. پس چرا این پول اضافی را برای تلویزیون هوشمند صرف کنید؟

5-    قابلیت های اضافی ارزشش را ندارند
یک کنترل از راه دور مرکزی. هر دستگاه پخش رسانه ای شخص ثالث دارای یک کنترل از راه دور اضافی است. اما تلویزیون هوشمند این سر در گمی ها را از بین برده است.
بازپخش رسانه هوشمند. سامسونگ دارای قابلیتی به نام اسمارت لینک است که به شما این امکان را می دهد که یک ارتباط وایرلس ایجاد کنید و به طور مستقیم فایل های رسانه ای را از کامپیوتر خود به تلویزیون منتقل کنید. محصولات مشابه دیگر شرکت ها نیز احتمالا چنین قابلیتی با نام های متفاوت دارند.

تکنولوژی پخش سه بعدی- بعضی از تلویزیون های هوشمند قابلیت پخش سه بعدی دارند. باید عینک سه بعدی داشته باشید ، و معمولا این دستگاه ها یک جفت عینک نیز دارند.

وب و بازی. اپلیکیشن های تلویزیون معمولا برای پخش رسانه هستند، اما می توانند برای مرور وب و بازی نیز استفاده شوند. اما به دلیل رابط و عملکرد ضعیف، بعید است بخواهید از تلویزیون هوشمند برای هیچ کدام از این کار ها استفاده کنید.
حقیقت این است که این ویژگی ها قیمت بالای این تلویزیون ها را را توجیه نمی کنند.