در حال حاضر تحقیق انجام گرفته توسط موسسات University of Massachusetts Medical School ، University of Colorado و New York University Langone Medical Center مکانیزم احتمالی در این فرآیند را آشکار کرده است . در محققان در بررسی که بر روی موش انجام داده اند به این نتیجه رسیده اند که سلول های ایمنی مادر که در خلال التهاب شدید تولید شده اند در نهایت سبب به وجود آمدن یک مولکول انگیزنده عصبی ایمنی به نام IL-17 می شوند که  به نظر می رسد با رشد مغز در ارتباط باشد .
همچنین این تحقیقات آشکار کردند که اگر جلوی این سیگنال گرفته بشود دوباره می توان رفتار نرمال و نیز ساختار مغزی آلوده را بازیابی نمود .
Gloria Choi ، استادیار رشته علوم مغز و ذهن و عضو موسسه MIT’s McGovern Institute در Brain Research و نیز سرپرست این تحقیقات گفته است : " در نمونه موش مورد آزمایش ما ، می توانستیم پس از ایجاد شدن کامل التهاب پادتن های مسدود کننده IL-17 را وارد بدن این موش مادر بکنیم و بدین ترتیب برخی از نشان های رفتاری آن بیماری در نسل مادر را بهبود می بخشیدیم . با این وجود در حال حاضر اطلاع کافی از این مطلب نداریم که چه مقدار از این نتایج می تواند در انسان نیز صادق باشد و نتایج یکسانی به دست بدهد . " نتایج این تحقیقات به صورت آنلاین در مجله اینترنتی Science انتشار یافته است .

به دنبال حلقه ارتباط :
در تحقیقات سال 2012 که در آن تمامی کودکانی که در بازه زمانی بین 1980 تا سال 2005 در کشور دانمارک به دنیا آمده اند مورد آزمایش قرار گرفته اند ، التهاب های شدید ( در حد بستری شدن در بیمارستان ) که وابسته به خطر اوتیسم هستند شامل آنفلانزا ، التهاب ویرسی معده و بیماری تکرر ادرار می شوند . در دوره سه ماهه اول بیماری شدید ویروسی و خطر انتقال آن در اوتیسم به سه برابر افزایش می یابد و آلودگی های جدی باکتریایی در دوره سه ماهه دوم با خطر 1.5 برابری همراه هستند .
Choi و شوهر وی Jun Huh از Caltech فارغ التحصیل شده اند ، آنها زمانی که برای اولین بار و در خلال یک سخنرانی که توسط استاد بازنشسته دانشگاه Caltech  آقای Paul Patterson ارائه می شد چیزهایی در رابطه با این تحقیقات شنیدند و پیش از آن هیچ اطلاعاتی در این ارتباط نداشتند . Paul Patterson همان فردی بود که کشف کرد که مولکول نشانگر ایمنی به نام IL-6 در ایجاد حلقه ارتباط بین عفونت و رفتار اوتیسمی در جوندگان نقش مهمی ایفا می کند .
در حال حاضر Huh استادیار دانشگاه University of Massachusetts Medical School و یکی از نویسندگان ارشد گزارش های مربوط به این رشته می باشد . Huh در حال مطالعه و بررسی سلول های ایمنی به نام سلول های Th17 بود که این روز ها در زمینه اختلال های خود ایمنی مانند مالتیپل اسکلروزیس ( MS ) ، بیماری های التهاب درونی و آرتروز وابسته به روماتیسم بسیار مشهور هستند . او می دانست که سلول های Th17 توسط IL-6 فعال می شوند ، بنابراین این مساله که آیا این سلول ها می توانند در نمونه های حیوانی اوتیسمی مورد آزمایش ، دخالت داشته باشند یا نه چیزی بود که او را متعجب می کرد .
Choi می گوید : " ما خواستار این بودیم که حلقه ارتباط این جریان را پیدا بکنیم . " Choi باز هم در ادامه اضافه می کند که " واقعا چگونه می شود که کل مسیر و نحوه ارتباط اول و آخر آن را در حرکت از سیستم ایمنی مادر به مغز کودک برقرار می شود ؟! "
Choi و Huh نتایج این تحقیقات را به ترتیب در Columbia University و New York University School of Medicine اجرایی کردند . این افراد در تدوین گزارشات NYU با Dan Littman که استاد ایمنی شناسی مولکولی است و نیز یکی از نویسنده های ارشد همکاری کرده و یک ترکیب معینی از RNA دو رشته را وارد موش حامله کردند تا آزمایشات خود ار بر روی آن لنجام داده و مشاهدات خود ار به بحث بگذارند . بهتر است بدانید که این RNA دو رشته  فعال کننده سیستم ایمنی در حالت مشابه ویروسی نیز می باشد .
با تطبیق و بررسی نتایج به دست آمده در آزمایشات قبلی که بر روی موش انجام شده بود ، محققان شاهد رفتار های نابهنجار در بچه های موش مادر آلوده بودند . این رفتار های نابهنجار شامل گوشه گیری و عدم ارتباط مناسب با اجتماع ، رفتار های تکراری و ارتباطات غیر عادی می شد . آنها پس از مشاهده این نتایج سلول های Th17 مادر را قبل از ایجاد التهاب در بدن وی غیر فعال کردند و مشاهده کردند که بچه های به دنیا آمده هیچ یک از ناهنجاری های رفتاری که قبلا دیده می شد را نشان ندادند . همچنین این نابهنجاری ها در زمانی که محققان نوعی پادتن مسدود کننده IL-17 را به بدن مادر آلوده تزریق می کردند نیز مشاهده نمی شد و به طور کامل از بین می رفت . همانطور که قبلا اشاره شد این پادتن توسط سلول های Th17 تولید می شود .
محققان پس از آن این پرسش را مطرح کردند که چگونه IL-17 می تواند جنین در حال رشد را تحت تاثیر قرار بدهد و به بررسی این مساله پرداختند . آنها پس از انجام تحقیقات و آزمایشات در نهایت پی بردند که سلول های مغز جنین هایی که مادر آنها دارای عارضه التهاب هستند ، گیرنده های IL-17 را انتقال می دهند و بدین ترتیب محققان دریافتند که قرار دادن سلول ها در معرض محرک های شیمیایی به منظور تولید گیرنده های بیشتر برای IL-17 تاثیر آن را بیش از پیش خواهد نمود .
محققان در موش در حال رشد که نمونه آزمایش این تحقیقات بود متوجه برخی بی نظمی ها در لایه های عادی و معمولی سلول های قشر خارجی مغز شدند و این محل در واقع همان بخشی است که مسئول رفتار های شناختی هستند و فرآیند های حسی در این محل پردازش می شود . این محل هایی که ساختار آنها نامنظم بود تقریبا در همان لایه های خارجی بودند که در تمامی بچه های آلوده مشاهده می شد اما در مواقعی که سلول های Th17 مادر مسدود شده بودند هیچ نشانی از این موارد به چشم نمی خورد .
جالب است بدانید که این ساختار های نامنظم لایه های خارجی مغز قبل از این هم در مطالعات مربوط به بیماری های مانند اوتیسم انسانی نیز مشاهده شده بودند .
پیشگیری از اوتیسم :
محققان در حال بررسی این مطلب هستند که چرا و چگونه این محل های مخصوص در قشر خارجی مغز ، نابهنجاری های رفتاری موجود در بچه های آلوده را بوجود می آورند .
Choi می گوید : " ما و گروه ما در این تحقیقات همبستگی موجود میان این محل ها در قشر خارجی مغز و نابهنجاری های رفتاری را نشان داده ایم اما ، با این وجود هنوز هم نمی دانیم که این محل های موجود در قشر خارجی واقعا مسئول این نابهنجاری های رفتاری هستند یا خیر " . Choi در ادامه همین گفته هایش اضافه می کند که " و اگر این بخش مسئول مستقیم این نابهنجاری های رفتاری باشد ، دقیقا چه چیزی در این محل ها از حالت عادی خود خارج شده است که این رفتار های نابهنجار در نتیجه آن بوجود آمده است ؟! " .
محققان بسیار امید دارند که در نهایت تحیقات آنها و نتایج به دست آمده از آن بتواند آنها را به جایی برساند که بتوانند احتمال ابتلا به اوتیسم در بچه های مادرانی که دارای التهاب شدید هستند را در خلال دوران نه ماهه بارداری به پایین ترین حد خود برسانند . همچنین این محققان در پی آن هستند تا کشف کنند که آیا ژنتیک تاثیری بر روی مستعد بودن موش در بحث التهاب مادرزادی دارد یا خیر و علت این کار هم این است که خود اوتیسم دارای اجزای ژنتیکی بسیار قدرتمندی است .
Charles Hoeffer ، استاد روان شناسی یکپارچه در University of Colorado ، نویسنده ارشد گزارش این موضوع می باشد و همچنین سایر نویسندگان شامل Yeong Yim از MIT ، فارغ التحصیل Helen Wong NYU ، Sangdoo Kim و Hyunju Kim  متخصصان UMass Medical School و Sangwon Kim از NYU نیز در اراطه این گزارش مشارکت داشته اند .