HP و COMPAQ

در اواخر سال 1980، شرکت اچ پی، متوجه شد که معماری سیستم های PA-RISC اش برای سرورهای جهانی در حال شکستن بازه ی مقیاس نمایش است و شروع به کشف سیستم هایی با معماری جدید کرد ، VLIW ( کلمه ی بسیار طولانی دستورالعمل)

در سال 1994، زیر نظر رهبری لوییز ای پالت، با باور به اینکه از آن پس به بعد برای اچ پی، داشتن میکروپروسسورهای خودش، از لحاظ اقتصادی به صرفه نیست، کمپانی اچ پی، تولید و توسعه ی PA-RISC را متوقف کرد، کارخانه های خودش را بست و در عوض برای تولید چیپست جهانی VLIW جدید – که بعدها با عنوان IA-64 شناخته شد، با اینتل شریک شد.
پس از هفت سال توسعه و بیلیون ها دلار سرمایه گذاری R&D ، "ایتانیوم" توسط اینتل و اچ پی عرضه شد. این چیپست، به خاطر نمایش بی کیفیتش در مقایسه با محصول ارزانتر X86 در بیشتر برنامه های تجاری مرسوم، صاحب اسم مستعار"ایتانیک" شد. IA-64 همچنین ثابت کرد که در زمان اجرای دستورات X86، بسیار کند عمل می کند.
در نهایت، هم AMD و هم اینتل توانستند سیستم های 64 بیتی X86 را تهیه کنند. زمانی که این سیستم ها در طبقه ی پیکربندی های HPC قرار گرفتند، نمایشی مشابه با IA-64 از خود بروز دادند که با هزینه ای بسیار کمتر، وارد بازار شدند.
IBM و SUN توانستند به توسعه ی سیستم های POWER و SPARC خود برای گرانترین سرورهایشان ادامه دهند که باعث فرسایش اکثر محصولات گران قیمت اچ پی در بازار شد.
در حالی که دیگر فروشنده ها همچون DELL و IBM، به طور مختصر سیستم های بر مبنای ایتانیوم را معرفی کرده و فروختند، خیلی زود از ادامه ی این کار دست کشیدند. یکی از مجریان شرکت DELL به طور رسمی، این محصول را یک شکست بزرگ نامید. در حالی که مشارکت ایتانیوم با اینتل شروع سقوط به جهنم برای اچ پی بود، این روند در سال 2001 زمانی که تحت نظر رهبری کارلی فیورینا، تصمیم به ادغام HP و COMPAQ در یک معامله ی 25 بیلیون دلاری گرفته شد، شتاب یافت.

بسیاری از سهام داران از جمله والتر هیولت، رهبر صریح کمپانی و فرزند شریک سرمایه گذار، که درگیر مبارزه و دادن رای منفی برای جلوگیری از این طرح شد، با ادغام مخالفت کردند. ایراد اصلی این بود که Compaq دارای خط تولیدهای مشترک زیادی می باشد و می توانست کمپانی را درگیر تجارت های حاشیه ای کامپیوتر کند، در حالی که رقیب اصلی آن ها، شرکت IBM، پیشاپیش در پروسه ی خروج از این حاشیه ها قرار داشت.
شرکت Compaq، تنها 4 سال قبل، شرکت تجهیزات دیجیتالی (DEC) را به همراه چیپست قدرتمند ALPHA RISC 64 بیتی اش و ویندوز NT DIGITAL UNIX که موفقیت هایی در فضای نمایش محاسبات داشت، را بدست آورده بود. ALPHA که محصولی بسیار دلخواه تر و بالغ تر بود، به خاطر همپوشانی اضافه ی محصول زیر نظر کمپانی ادغام شده و به خاطر تلاش های در دست اقدام IA-64 اینتل، با نظر مجری های اچ پی و Compaq از رده خارج شد.
زیر سلطه ی کارلی فلورینا، کمپانی اچ پی جدید ادغام شده، نیمی از ارزشش در بازار از دست داد و باعث از دست رفتن فرصت های شغلی سنگینی شد. فلورینا در سال 2005 کناره گیری کرد.
به خاطر ادغام Compaq و اچ پی، هر دو شرکت، مشکلات بی شماری را را با ابتکار های شکست خورده، دستاورد های مشکوک همچون (3COM,EDS,Palm,Autonomy) تاب آورد و با مدیریت های بی تاثیر از جمله دو شیاد اخلاقی که چرومن پاتریشیا دان و دو رهبر موفق، مارک هرد و لیو آپوتکر را مجبور به استعفا کردند، دچار افت شدیدی شد.
تیم سوم گسترش سیستم عامل برای ایتانیوم به غیر از HP/UX Unix مشتق شده، اکنون در عمل وجود خارجی ندارد چرا که مایکروسافت دیگر IA-64 ویندوز سرور را تولید نمی کند. ایتانیوم به عنوان معماری میراثی و قبیح از نظر پروژه ی هسته ای لینوکس شناخته می شود و دیگر توسط توزیعات لینوکس همچون Red Hat ، SuSE ، ِDebian و Ubunto حمایت نمی شود.
در روز اول آگوست 2015 ، اچ پی، به دو کمپانی دیگر تقسیم شد. کمپانی HP Enterprise که نگهدارنده ی سرورها، ذخایر، سرویس ها و تجارت های نرم افزاری است و کمپانی HP Inc که کامپیوتر، پرینتر و دیگر محصولات را در اختیار مشتریان قرار می دهد.
HP Enterprise اکنون تنها کمپانی است که سرورهای مبتنی بر ایتانیوم را تحت عنوان برند خود، به بازار عرضه می کند. البته این امر، پس از دعوی قضایی با شرکت اوراکل به خاطر مشکل حمایت از این چیپست با بهترین نرم افزار پایگاه داده ی این شرکت، صورت گرفت.

AOL  و تایم وارنر

 با رشد اینترنت و صنعت پهنای باند در اواخر سال 1990، چالش هایی به وجود آمد که بر سرویس های dial up و محتویاتش تخطی کرد. تولید کننده ی سرویس های آنلاین ِ America Online، استراتژی ابداع دوباره به عنوان پهنای باند غول آسا را با خرید تایم وارنر در سال 2000 با قیمت 164 بیلیون دلار، دنبال کرد.

این ادغام صورت گرفته توسط مدیر AOL استیو کیس و مدیر تایم وارنر، جرالد لوین، به شکستی مفتضحانه انجامید. چرا که کمپانی جدید نمی توانست توانایی های تایم وارنر را تبدیل به سرمایه کند. تعدادمشترکین AOL در سال 2007 از جمعیت تخمینی 30 میلیون به زیر 5 میلیون رسید که در واقع هیچ رشد چشمگیری از سال 2002 به بعد نداشت.
در مدتی کوتاه پس از انتصاب مدیر جدید، تیم آرمسترانگ، کمپانی AOL اعلام کرد که تایم وارنر را بعد از 8 سال رابطه ی بی نتیجه به یک کمپانی عمومی جداگانه تبدیل می کند و پس از آن ارزش بازار کمپانی از 240 بیلیون دلار به 1.73 بیلیون دلار در فوریه ی سال 2012 سقوط کرد.
AOL شروع به خرید رسانه های مختلف از جمله Patch، TechChurch و هافینگتون پست نمود که به دیگر رسانه های جدیدش در سال 2005 مانند خرید Engdaget که منجر به دستیابی وبلاگ هایش شد، پیوستند.

در نتیجه ، این ادغام های جدید رسانه ای تبدیل به فاجعه شدند. بعد از سازمان دهی مجدد به تمامی رسانه های جدید زیر یک سقف و انتصاب آریانا هافینگتون به عنوان رهبر آن، TechChurch تبدیل به موضوع نبرد قدرت داخلی شد.
موسس TechChurch، مایکل ارینگتون بر سر یک مساله ی اخلاقی با هافینگتون دچار اختلاف شد. با عقب نشینی AOl، ارینگتون، شروع به سرمایه گذاری در تمامی کمپانی های مشابه کرد که در نتیجه ی آن TechChurch دچار افت شدیدی شد.
بعد از هفته ها ارسال نوشته های انتقادی در وبلاگ در باره ی کارمندان این شرکت و تمرکز نقدهای رسانه ای بر این شرکت، ارینگتون از جایگاه خود کناره گیری کرد. این امر باعث عزیمت عضوهای متعدد از کارکنان TechChurch، از جمله یکی از مشهورترین نویسندگانش با نام پائول کار و رهبر کمپانی، هیدر هارد، گردید.
در ژوئن سال 2015 ، AOL توسط Verizon با قیمت 4.4 بیلیون دلار خریداری شد. تنها زمان مشخص می کند که این ادغام جدید ثمربخش خواهد بود یا نه!

نوکیا و مایکروسافت

 در رهبری 15 ساله ی مایکروسافت، استیو بالمر کارهای درست زیادی انجام داد: ارائه ی چند محصول موفق، رشد چشمگیر در ارزش سهام ها و دستیابی های دیگر که برای این کمپانی بسیار ارزشمند بودند. با این حال، او به احتمال زیاد، به عنوان یکی از افرادی شناخته خواهد شد که باعث مصیبت بار ترین ادغام کمپانی در تاریخ شده است.

مایکروسافت همیشه در فضای تلفن های همراه در حال کشمکش بوده است. این کمپانی خیلی زود با ویندوز CE و ویندوزفون ( بسیار زودتر از اپل و گوگل) وارد بازی شد. اما برای اتخاذ یک اکوسیستم توسعه دهنده ی تلفن همراه، و اتخاذ استراتژی هایی در مورد بازار برنامه هایش، نسبت به رقبای خود دیرتر عمل کرد.