یک مصاحبه مطبوعاتی با مدیر ارشد محصولات متا - سورن هارنر- صورت گرفته است که به ما کمک می کند از پشت صحنه (مجازی) این شرکت مطلع شویم.
در مورد پروژه متا صحبت کنید؟
ما شرکت سخت افزاری و نرم افزاری هستیم، اما در نهایت  بر اساس تجربه کاربر و روشی که به بشریت نزدیکتر است  تصمیم می گیریم و تجدید نظر می کنیم. به چند سال پیش فکر کنید که صفحه نمایش ها مشکل ساز بودند. و به دلیل کوچک بودنشان شما نمی توانستید بیش از حد در آنها ببینید و آنها قابل حمل نبودند ، بنابراین مردم شروع به استفاده از صفحه نمایش های سر پوشیده کردند و این همان نقطه ای است که واقعیت افزوده و واقعیت مجازی از آنجا رشد کرده است.  ما آن را به مرحله بعدی پیش بردیم و در واقع سعی کردیم که آن را با حواس و سیستم عصبی انسان ادغام کنیم.
بنابراین، هنگامی که ما راجع به ساخت رابط  های کاربری بحث می کنیم، به دنبال یک "مسیر عصبی با کمترین مقاومت" هستیم. پس آن چه که من مشتاقانه منتظرش هستم، داشتن کامپیوتری است که در آن مجبور به پشتیبانی از مشتری پدر و مادرم نیستم، چون روشی که آنها مستقیمأ با آن ارتباط برقرار می کنند روش صحیحی است ، و قابل فهم است، و آنها مجبور به یادگیری نیستند. و روشی که تحت نظر ماست، این است که محتوای دیجیتالی  یا هولوگرامی را به جهان فیزیکی می آوریم.
اولین نسخه آزمایشی متای شما در مورد چی بود که باعث شد به شرکت ملحق شوید؟
خب، تعدادی سیم داشت که ازش خارج شده بودند، و وقتی که من اونو می پوشیدم بینی من آسیب می دید و مجبور بودم عینک رو تکون بدم، اما می تونستم  یک جسم 3D و فردی که پشت اون ایستاده رو در مقابلم ببینم. و واقعا این حس رو به من داد که این تکنولوژی آینده خواهد بود.
چطور اون نسخه به پیشرفت تجربه شما کمک می کند؟
مردم در مورد واقعیت افزوده و لایه بندی محتوای دیجیتال همراه با شگفتی صحبت می کنند، اما این واقعا انصاف نیست. انصاف داشتن به این معنی که شما به فکر ارتباط محکم اون با دنیا هستید، و اون مانند یک جسم فیزیکی رفتار می کند. بنابراین، هنگامی که شما آن را می بینید و تجربه می کنید، دوازده یا سیزده نشانه را به منظور نزدیک شدن به احساس واقعی، درک می کنید. و آنها می فهمند که اگر به چیزی برسید و اون رو لمس کنید و با دریافت تمام نشانه های 3D بسیار واقع گرایانه عمل کنید، شما حس واقعی ای از فضا بدست آورده اید.
در حال حاضر خطوط صوتی به همان خوبی هستند و بنابراین تمام حس های  شما می گویند که آن واقعیت مجازی، وجود دارد. و حتی اگر شما فناوری لمسی ندارید، ممکن است هنوز هم آن را "احساس" کنید. ما این دستگاه را به عنوان یک وسیله همکاری دقیق و جزئی به شمار می آوریم، و هنگامی که می توانم محتوای دیجیتالی را بر روی میزی بین خودمان     قرار دهم، گفتگوی باور نکردنی ای در مورد آن خواهیم داشت، چون ما می توانیم ارتباط چشمی برقرار کنیم. چون با متا 2 همه چیز در زیر چشم روشن و شفاف است. برای ارائه یک میدان دید گسترده، ما باید قادر به طراحی ای باشیم که به میدان دید دستگاه VR با وضوح بیشتری منجر شود. بنابراین شما می توانید، به عنوان مثال، متن ها را روی آن بخوانید.
چه کسی مخاطب  این دستگاه است؟تکنولوژی  ارزشمندش چیست؟
خب این نسل دوم ما است. نسل اول ما نوعی از "بساز و آنها خواهند آمد" بود، و آنها آمدند، که فوق العاده بود! چرا که ما هزار و چهارصد تا از این دستگاه ساختیم! با این حال ما فروشی داشتیم، که خوب بود. و مردم انواع چیزها را می ساختند. بنابراین ما از یک شرکت بزرگ هوافضا افرادی را داشتیم که علاقمند به خرید این دستگاه بودند. ما مردمی را داشتیم که بازی ایجاد می کردند  و علاوه بر بازی ها، مردم در تلاش بودند که مشکلات واقعی آن را حل کنند.
شگفت انگیزترین چیزی که شما در تولیدات مردم مشاهده کردید چی بود؟
ما شاهد گروهی در هلند بودیم که با آن عمل جراحی می کردند. آنها اثبات کردند که جراحی فک را می توانند انجام دهند. هم تعجب آور بود ... و  هم کمی نگران کننده! این مورد توسط ما تایید نشد، اما ما بسیاری از حالات کاربردی جالب را دیدیم، و نیز متوجه شدیم که آنچه ما در نسخه های بعدی نیاز به تولید داریم، میدان وسیع تری از دید بود. ما لنزی  داشتیم که تقریبأ مشابه هولولنز مایکروسافت بود. و مردم تلاش می کردند تا  حس واقعی بودن را پیدا کنند، چون همه چیز در حال توقف بود. اما اگر شما می توانستید  آن را 90 درجه مورب افزایش دهید، به طور ناگهانی یک بازی متفاوت داشتید، زیرا شما تمام این منطقه را برای نمایش محتوا داشتید..
از این رو ما مشکل اول را حل کردیم، اما مشکل دوم دستکاری مستقیم با دست ها بود. بنابراین  از قبل  در مورد علوم اعصاب صحبت کردیم، و در مورد اینکه مردم چگونه  به چیزی می رسند و آن را می گیرند و تقریبأ حسش می کنند فکر کردیم. تمام حواس یکپارچه می شوند، به طوری که شما به چیزی می رسید و  مستقیمأ آن را می گیرید  و دستکاری می کنید. شما آن را از طریق حرکات عامیانه مانند ضربات هوا و حرکاتی مثل بالا گرفتن شست درک نمی کنید؛ شما باید آن را یاد بگیرید و ما می خواستیم شما بتوانید با آن حس ساختگی تعامل داشته باشید.
نسل دوم از تعامل دست ها ساخته شده است، و همچنین کسانی که دو ویژگی شاخص دارند.  همه این ها در یک محیط مشترک گرد هم آمده اند. و قادر هستیم از فضای بین دو نفر برای تعامل و داشتن فضای کاری مشترک، استفاده کنیم.
پس نمونه های شما در دنیای واقعی نیز پیدا می شوند. مواردی هم وجود دارند که فقط در این محیط روی بدهند؟
بله، قطعأ شما می توانید در دو مکان بطورهم زمان قرار بگیرید. بنابراین یک همکاری از راه دور و اشتراک گذاری اسناد است و این چیزی است که تنها می توانید در واقعیت افزوده انجام دهید که در آن  می توانید یک فرد مجازی را روی یک صندلی مانند اسکایپ مجازی قرار دهید. بودن در دو مکان بطور همزمان  چیزی است که شما در حالت عادی نمی توانید انجام دهید.
ما آن را "اثر کینگزمن" (نام یک فیلم) می نامیم که در آن شما می توانید در اتاق های جداگانه باشید اما یک میز در مقابلتان دارید و سیستم هایی که با هم در ارتباطند  و شما همان محتوای دیجیتال را در مقابل همه قرار می دهید و سپس آنها را در اتاق قرار می دهید.
IoT باعث ایجاد یک رابط فوق العاده بصری می شود؟
خب، سنسورها ابرقدرت ها را به شما می دهند. چیزهایی مانند دوربین هایی که دنیا را چک می کنند و به هم متصل هستند، و ترموستات ها را در نظر بگیرید، چرا باید هر کدام  صفحه نمایش جداگانه خود را داشته باشند؟ اگر شما تولید کننده صفحه نمایش باشید ، رسیدگی به این مساله برایتان مطلوب نیست. اما اگر شما فقط از صفحه نمایش استفاده می کنید، و می توانید چیزی را انتخاب کنید و به دستگاه صفحه نمایشتان ببندید، این سنسورها پتانسیل های عظیمی دارند.
درواقع IoT مخفف Internet of Things می باشد و به معنی شبکه اشیاء فیزیکی، دستگاه ها، ماشین ها و اشیاء دیگری است که با نرم افزارها، سنسورها، الکترونیک ها و اتصالات شبکه ای قرار گرفته اند که این اشیاء را قادر به جمع آوری و تبادل داده می سازند.
وقتی از IoT  می گوییم، راجع به داشتن سیستم عامل ساخته شده در اطراف آنها بحث می کنیم. این دیدگاه اساسی ما از واقعیت افزوده است، که شما را در جهان مرتبط می کند. ما در مورد دسترسی داشتن به انواع اطلاعات غنی و در مورد ادغام شما با بازیابی اطلاعات صحبت می کنیم، که در اصل یک نوع یادگیری ماشین از فرآیند است. همه این ها در مورد فیلتر کردن و پیش بینی اطلاعات مربوط به آن لحظه می باشند.
 به بیست اپلیکیشن بر روی گوشی خود نیاز دارید، چون مدل اپلیکیشن، تکه تکه است. به محض این که شما صفحه نمایش واقعی را ترک کنید، جهان گسترده ای دارید که در آن عناصر رابط کاربری می توانند در هر نقطه از محیط زیست باشند. سپس آنها باید قادر به جلب توجه شما باشند. اگر سنسوری وجود داشته باشد، واقعیت افزوده چشمک می زند و  سپس توجه شما را هنگامی که در آن نگاه  می کنید، جلب می کند. این راه نرمال تعامل با آن است، نه با یک اپلیکیشن. و این روشی است که هر کسی می تواند آن را طی کند.  متا 2 و SDK، اپلیکیشن هایی را ایجاد می کنند که دقیقا این چیزها را امتحان و بررسی می کنند.