مزایا

تکنولوژی ساخت بسیار بالا

تفکیک پذیری Hologram تاثیر گذار

صدای سه بعدی خارق العاده

در حین استفاده دست ها آزاد بوده و به کمک Hologram با دستگاه کار می شود.

معایب

طول عمر باتری و قیمت این گجت نا مشخص می باشد

به سادگی جاگیر نمی شود

صفحه ی دید هولوگرافیک به بهبود نیاز دارد

هنوز glitchy است.

به روزرسانی از E3 2015: در بزرگترین نمایشگاه مربوط به بازی ها در سال توانستیم مدت زمان بیشتری را با HoloLens سر و کله بزنیم.

توانستیم نگاهی بر توانمندی های این قطعه در زمینه ی بازی های کامپیوتر بیاندازیم با وجود اینکه این توانمندی های قابل توجه اند اما عملی به نظر نمی رسند. خلاصه ای برای Halo 5 که قرار است وارد بازار شود: نگهبانان Xbox one. با استناد به سخنان جنیفر هیل تا مدلی از سوپر حامل های لویاتان UNSC (UNSC Leviathan Supercarrier) و سارا پالمر کاپیتان Spartan پیش نمونه توانسته به پیروزی تیم نیک پینو در یک نبرد شبیه سازی شده ی 12 بر 12 منجر شود.

یک نکته ی منفی ماجرا این است که طبق گفته ی کودو سوندا سر پرست HoloLens دید محدود کاربر قرار نیست به این زودی ها تصحیح شود. سخت افزار نمونه ی نهایی نیست، زاویه ی دید که احساس نگاه کردن به یک نمایشگر کامپیوتر را به بیننده القا می کند نیز آنچنان تغییری نخواهد کرد.

توجه: مایکروسافت اجازه ی ورود تجهیزات تصویر برداری به هیچ صورتی من جمله دوربین های تصویر برداری را به درون اطاق دموی HoloLens نداد، تصاویری که در اینجا مشاهده می نمایید از HoloLens ی که در درون یک جعبه ی شیشه ای در خارج از اطاق دمو قرار داده شده بوده، گرفته شده است.

مشاهده گر AR مایکروسافت، HoloLens آینده ی محاسبات به نظر می آید.

در Build 2015 نویسنده ی مقاله مجالی یافته تا سر بند این شرکت را که از آن با عنوان نمونه ی اولیه یاد می شد امتحان کند و به نظر وی حسی که پوشیدن ای دستگاه به کاربر القا می کرده درست مانند یک پیش نمونه است، اما پتانسیل و میزان نزدیکی این دستگاه به کمال قابل توجه است.

لحظه ای که HoloLens ضمن یک جلسه ی "Holographic Academy" و به همراه سایر روزنامه نگاران بررسی شده ، تفکر اولیه این بود که حسی کاربر در آن لحظه درست مانند این است که یک کامپیوتر شخصی را بر روی صورت خود قرار داده باشد. درست است که این نمونه به صورت کامل نهایی نشده است ولی این حسی است که سر بند و دیده های شما به شما القا می کند.

در جلسه ی بررسی بازی ای که در آن عملیات مارس پیگیری شود و یا بازی ای که بر اساس یکی از بازی های مایکروسافت طراحی شده باشد وجود نداشت. در عوض نویسنده توانسته است برای مدت 90 دقیقه تبدیل به توسعه دهنده ی برنامه در Unity شده و لایه هایی از توانمندی های HoloLens را به تدریج به کار برد. هر بار که یک تابع جدید همانند کنترل های حالت بدن و صدای سه بعدی اضافه می شد، وی قادر بوده است تا ببیند که چگونه به تجربه ی کاربری HoloLens ترجمه می شود. هدف جلسه این بود که نشان دهد که توسعه برنامه برای HoloLens چقدر آسان است، همچنین نشان می داد که زمانی که این وسیله وارد بازار شود، کاربران چه تجاربی را بدست خواهند آورد.

برازندگی HoloLens چگونه است

HoloLens به صورت ویژه از دو حلقه ساخته شده است، حلقه ی پهن تر در کنار لبه ی خارجی حاوی تمام اجزای اصلی مهم بوده و قسمت داخلی ظریف تری است که دور سر می پیچد. حلقه ی داخلی در قسمت عقبی دارای یک غلتک است تا بتوان حلقه را تنگ یا گشاد نمود و به جلو یا عقب میلغزد تا بتوانید میزان نزدیکی HoloLens را نسبت به سر خود تنظیم نمایید. قرار نبوده که HoloLens بر روی بینی شما قرار بگیرد ولی ممکن است قسمت پلاستیکی محافظ بینی را علی رغم دفعات زیاد جابجایی دستگاه بر روی بینی خود احساس نمایید. خوشبختانه این قطعه اختیاری بوده و می توان آن را جدا نمود.

همچنین برای ثابت نمودن HoloLens بر روی سر با دشواری هایی روبه رو خواهید شد و این تنظیمات هر بار که بخواهید گجت را مجددا بر روی سرم بگذارید تکرار می شود. پس باید به صورت متناوب اعمال تنگ کردن و موقعیت یابی مجدد سر بند را انجام دهید. زمانی که همه چیز سر جای خود قرار گرفت، هولوگرام ها به صورت کامل در معرض دید خواهند بود به گونه ای که احساس می شود سر جای خود قرار گرفته اند. اما در صورتی که بندهای تنظیم کننده ی موقعیت دستگاه بیش از اندازه تنگ، بیش از اندازه بالا و یا بیش از اندازه جلو زده باشد، چنین تجربه ای بدست نمی آید. بهترین دید در شرایط ایستاده و بدون حرکت بیش از اندازه بدست می آید. در هنگام حرکت به اطراف، مساله ی تطبیق رخ میدهد و این در حالی است که حرکت آزادانه بخشی از لذتی است که کاربر در هنگام استفاده از HoloLens به دنبال آن است.

اگر موهایتان کوتاه باشد و یا در پشت سرتان جمع شده باشد، ممکن است با مشکلی برخورد نکنید ولی برای شخصی با موهای بلند و لخت چنین نبود. ممکن است دلیل چنین امری توانمندی اندک کاربر در زمینه ی قرار دهی سربند در جای درست بوده باشد ولی هر بار که نویسنده HoloLens را از روی سر بر می داشته دچار سردرد خفیفی می شده است، درست همانند زمانی که کلاه بیسبالی پوشیده باشد که دو سایز کوچکتر از اندازه ی مناسب باشد.

سر بندی که وی از آن استفاده نمودم تنظیم شده بود و نیازی نبود تا او از دست هایش برای کاری جز انتخاب هولوگرام مورد نظر برای حرکت استفاده نماید. این سربند برخلاف پیش نمونه های اولیه ای که به رسانه ها نشان داده شده بود برای حفظ باتری به سیم متصل بود.

فارغ از مشکلات جا نشانی دستگاه، زمانی که دستگاه به خوبی در جای خود قرار گیرد، به کاربرش حس راحتی را منتقل می نماید. اما همانند سایر سر بند های VR و AR وزن آن به جلو تمایل دارد. شما نمی توانید وجود میزان قابل توجهی وزن را که از صورت شما آویزان است نادیده بگیرید. درست است که سنگینی این دستگاه ناراحت کننده نبود ولی در هر حال این میزان وزن برای گفتن کلمه ی سنگین کافی به نظر می رسیدو اگر مایکروسافت بتواند طراحی را متعادل تر نموده و به گونه وزن را به اطراف و پشت سر انتقال دهد، احتمالا این احساس سنگینی در قسمت جلویی بهبود خواهد یافت.

در حلقه ی داخلی قسمت های بالشتک مانندی تعبیه شده که تماس با آنها خوشایند می نمود. درست است که این نرمی جزیی است ولی با این وجود به کاربر کمک می کند تا فراموش نماید که چیزی را پوشیده و در نتیجه بتواند تمام تمرکز خود را بر روی هولوگرام مقابلش معطوف نماید.

نویسنده از عینک طبی استفاده می کند و از HoloLens هنگامی که عینک بر چشم داشته نیز استفاده نموده است. در کل عینک او بر روی صورتش فشرده نشد و یا به اطراف سرش فشار وارد نیاورده، اتفاقی که معمولاً در هنگام استفاده از سر بند های VR رخ می دهد. همچنین بر خلاف زمانی که Oculus Rift را می پوشیده، احساس سرگیجه ننموده است. هنگامی که HoloLens را بر چشم دارید هنوز هم می توانید اطراف را ببینید در نتیجه احساس گیجی یا احساس وحشت از فضاهای بسته به شما دست نمی دهد. ممکن بود مناسب تر باشد اگر صفحه ی شفاف HoloLens تا این اندازه تیره نبود ولی در عین حال اطاق کنفرانس تا اندازه ای تاریک بود، ممکن است در سایه های متفاوت و در اطاقی با نور پردازی متفاوت و یا حتی در فضای آزاد صفحه تا این اندازه تیره به نظر نرسد. در هنگام عقب عقب راه رفتن احساس راحتی ندارید چرا که نمی توانید به سرعت سرتان را رو به عقب بگردانید تا از عدم بر خورد با اشیا اطمینان حاصل نمایید. همچنین سر بند دید جانبی شما را مسدود نموده و در نتیجه بخشی از بینایی شما را از بین می برد.

HoloLens چه از نظر ظاهر و چه از نظر حسی که القا می نماید یک وسیله ی جانبی در خور است. هیچ چیز در مورد آن، چه در زمینه ی مواد به کار رفته و چه در زمینه ی طراحی ارزان به نظر نمی رسد و به نظر می رسد که این ویژگی ها قیمت این محصول را تحت الشعاع قرار دهند. در عین حال به نظر می رسد که به دلیل شل و ول بودن این محصول، سالم و بدون خش نگه داشتن آن در محیط هایی چون میدان های عملیات ساخت و ساز دشوار باشد. خود نویسنده اعتراف نموده است که این وسیله را با احتیاط بسیار در دست گرفته بوده است، پس تا زمانی که مایکروسافت تغییراتی در میزان مقاومت این دستگاه به وجود آورد باید آن را دور از دست رس کودکان نگه دارید.

دید هولوگرافیک

هولوگرامی که بخشی از تجربه ی مربوط به HoloLens شما را شکل می دهد از دو گوی شناور، دو اسلاید زرد رنگ و چندین بلوک انباشته شده بر روی هم که بر روی بستری از کاغذ قرار گرفته اند، تشکیل شده است. نام آن را پروژه ی اریگامی (Project Origami) گذاشته اند به همین دلیل مواد شکل و صدای کاغذ تا شده را داشتند.

همزمان با اضافه نمودن کارایی هایی به هلوگرام (که منجر به تولید یک بازی هولوگرافیک شد)، می توانید کنترل ها (زل زدن، حالت بدنی و صدا)، صدای سه بعدی، نقشه ی سه بعدی و امکان برداشتن، حرکت و قرار دادن هولوگرام در جای جای اطاق را نیز اضافه نمایید. در نهایت دنیای مجازی ای به هلوگرام اضافه خواهد شد که در هنگام غلط زدن گوی ها، انفجاری رخ داد و تمامی اشیا به درون سوراخ گشادی بریزند که بر روی زمین ظاهر می شود. می توانید در درون سوراخ دنیایی مجازی ای را با تپه های چرخان و جرثقیل های سر به فلک کشیده درست در زیر پای خودتان به وجود آورید.

تفکیک پذیری هولوگرام هایی که به درون دنیای واقعی اطراف شما تابیده می شوند بسیار خوب است. آنها پر طراوت، برجسته و واقع گرایانه و در عین حال اندکی مرتعش بودند. زمانی که در اطراف آنها حرکت می کنید، اشکال هولوگرافیک همانند اشیای دنیای واقعی رفتار می نمایند در نتیجه می توانید قسمت پشتی آنها را ببینید و یا اگر هولوگرام دیگری جلوی دید شما را نسبت به آنها می گرفت، آنها را نبینید. زمانی که گوی های کاغذی بر روی زمین غلت می زدند، درست همانند توپ های واقعی این عمل را انجام می دادند، در اطراف اشکال به بالا و پایین می پریدند و برای برداشتن به اندازه ی کافی واقعی به نظر می رسیدند. زمانی که به درون دنیای مجازی ای که بر روی زمین گسترده شده بود بنگرید، درست مانند این است که "mentor" HoloLens این دنیا را در آنجا قرار داده و شما در تمام این مدت از حضور آن بی اطلاع بوده اید.

ولی نگاه به هولوگرام هایی که بر تصویری از دنیای واقعی قرار داده شده باشند، تنها بخشی از کاربرد HoloLens است. و بخش دیگر آن کنترل کردن این هولوگرام هاست.

کنترل کننده های طرز نگاه کردن HoloLens واکنش گرا بوده و یادگرفتن سریع چگونگی کار با آنها برای هر کاربری آسان می نماید. در مورد سایر روش های ورودی HoloLens با مشکلاتی رو به روست.

با وجود اینکه کنترل کننده های صوتی کار می کنند، وقفه میان ابراز دستورات به صورت صوتی و اجرای آن توسط هلوگرام به چشم می خورد. شما مجبور خواهید بود تا فرمان "اجازه بده تا بغلتند" را به منظور لغزاندن گوی ها در کناره ها به زبان آورید و همچنین یک وقفه ی یک ثانیه ای یا بیشتر پیش از جست و خیز کردن آنها به چشم می خورد. درست است که این مشکل عمده ای نیست ولی برای این حس که نیاز دارید تا فرمان را تکرار نمایید کافی به نظر می رسد.

کنترل حرکات بدن دشوار ترین کار است، با وجود اینکه حرکت بدنی نویسنده به کشیدن یک انگشت به سمت پایین محدود می شد، مدت زمانی صرف یافتن بهترین فاصله برای نگه داشتن انگشتش نسبت به HoloLens و یافتن بهترین فاصله برای ثبت حرکت کشیدن گردیده است (شخصی را تصور نمایید که به صورت متناوب انگشت خود را در هوا رو به پایین می کشد). زمانی که توانسته است نقطه ی مناسب را بیابد، عملکرد کنترل ورای حد انتظار او بوده است. در مقایسه با زمانی که به نزدیکی هلوگرام رفته و عملی مشابه عمل لمس را انجام می دهید، عمل کشیدن رو به پایین هنگامی که دستتان را به سادگی در مقابل خود بگیرید بهتر عمل می کند.

با کنترل حرکات بدن، قادر خواهید بود تا نمودار پروژه ی اریگامی را انتخاب نموده و با استفاده از نگاه خود آن را به اطراف اطاق منتقل نمایید و سپس از سر انگشتانتان برای گرفتن هولوگرام و قرار دادن آن در نقطه ای جدید استفاده نمایید (نویسنده هولوگرام را از مقابل خودم به یک کاناپه، به یک میز پذیرایی و به یک میز انتقال داده است). این تجربه که در اینجا آورده شده مربوط به یک تجربه ی کامل و نه درباره ی یک فر آیند انتخاب پیش پا افتاده ی اشیاء است.

HoloLens دارای صدای سه بعدی است که تعریف جدید از صدای سه بعدی را ارایه می نماید. موسیقی محیطی در هنگام اجرای هولوگرام نواخته شد و در هنگام غلتیدن یک گوی HoloLens به صورت خودکار صدای خرد شدن کاغذ را به آن اضافه نمود تا تصویر به وجود آمده کامل تر گردد. هر چقدر که به هولوگرام نزدیک تر می شوید صدا شدت بیشتری یافته و با فاصله گرفتن از آن محو می گشت. این بعد دیگری را به تجربه ی کار با HoloLens می بخشید که این تجربه را همه جانبه تر می نمود.

علاوه بر این در هنگام نگاه کردم به هلوگرام قادر بودید تا افراد واقعی را نیز در اطراف خود ببنید. اگر فردی از میان هولوگرام ایجاد شده توسط شما عبور کند، هلوگرام دچار اغتشاش نمی شد. بخش محبوب نویسنده در دموی HoloLens قابی توری بر روی اشیای دنیایی واقعی بود که نشان می داد که هولو لنز چگونه آنها را تشخیص می دهد. تور با ثبت شی تغییر کرده و کاربر می توانسته به سویی دیگر بنگرد. همچنین بر روی آدم های اطراف وی قرار می گرفت و او قادر بودم تا از ورای فریم ورک دیجیتال ویژگی های آنها را تنظیم نماید. در تجربه ی AR کاربر این لحظه منحصر بفرد به نظر می رسید چراکه افرادی که در اطراف او قرار داشتند خود بخشی از هولوگرام شده بودند.

هرچقدر هم که این ویژگی ها جذاب باشند، اگر در هنگام صحبت کردن با اشخاص تصاویر هولوگرافیک غیب می شوند افراد کمتر دچار سردرگمی می شوند. کارمندان مایکروسافت معتفدند که این کار برای سایر برنامه ها ممکن است ولی برای پروژه ی اریگامی چنین ویژگی ای در نظر گرفته نشده است. در ضمن مواجه شدن با افراد هنگامی که HoloLens را به سر دارید عجیب و غریب به نظر می رسد.

بزرگترین مساله ی نمایش هولوگرافیک HoloLens این است که هولوگراف محدود به اندازه ای معادل یک مانیتور بزرگ در مقابل شماست. شما می توانید لبه های مربوط به فضای مجازی(که در اصل لبه های قاب های داخلی HoloLens هستند) را ببینید، اگر از بیرون به آن فضا بنگرید و یا بیش از اندازه به آن نزدیک بشوید هولوگرام تکه تکه شده و یا به صورت کامل غیب می شود. جلوه ی توری تجربه ی همه جانبه ای را در اختیار کاربر قرار می دهد که در آن لبه ها مشاهده پذیر نبوده ولی نگاه به هولوگرام های اریگامی با فعال بودن این ویژگی درست مانند این بود که به یک شی که بر روی صفحه ای محدود قرار دارد نگاه کنید.

هولوگرام زمانی که در فاصله ی چهار یا پنج فوتی آن ایستاده باشید بهترین نما را دارد. نرم افزار دارای خطا بوده و هر بار بی نقص به نظر نمی رسد. ولی باید گفته شود که این نقص های لذت تجربه ی کار کردن با HoloLens را ضایع نمی کرد.

ذکر این نکته ضروری به نظر می رسد که با وجود اینکه خروجی بیرونی HoloLens، هولوگرام های تمیز و پیشرفته ای را ارایه می کند، ولی نمی توان در مورد کیفیت، پیچیدگی ساخت یا کارایی آنها هم چنین نظری داد. ممکن است دلیل این امر این مساله باشد که مایکروسافت می خواهد تمامی ویژگی های خاص را در سخرانی خود ارایه نماید. در هر صورت دموی ساخته شده توسط نویسنده نسبت به دموهای ارایه شده توسط مایکروسافت بسیار ضعیف تر و بسیار نا کارآمد تر بوده است .

کار مایکروسافت با HoloLens به پایان نرسیده است و این دستگاه نمی تواند این هولوگرام های پیشرفته را در جهان واقعی منعکس سازد. همانگونه هم که مایکروسافت در آغاز جلسه ی مربوط به هولوگرام های نیز مطرح نمود، دستگاه پیش رو هنوز هم نمونه ی اولیه بوده و قبل از اینکه بخواهد سطح توقعات کاربر را ارضاء نماید کارهای زیادی باید انجام شوند.

نظر اولیه

HoloLens چه از نظر سخت افزاری و چه از نظر نرم افزاری کامل نیست. ولی در تلاش برای کامل شدن است، اگر مایکروسافت بتواند نواقص آن را رفع نماید این ابزار تبدیل به وسیله ی سرگرمی همه جانبه ای می شود که می تواند به سادگی جایگاه خود را در دنیای کاری نیز بیابد.

علی رغم خطاهایش، استفاده از HoloLens در یک کلام لذت بخش بود. با برنامه های قوی بیشتر، کارایی های قابل اعتماد تر و بهبود یافتن بینایی، HoloLens می تواند بیننده ی AR باشد که هرکسی به دنبال آن است. همچنین می تواند تکنولوژی ای را که هر روز از آن استفاده می کنیم و چگونگی ارتباطمان با دنیای پیرامون را تغییر دهد. اینها تنها ایده هایی اولیه بوده و قرار نیست که HoloLens به این زودی ها آنها را محقق سازد، ولی امکان به تحقق پیوستن آنها وجود دارد.

HoloLens جذاب ترین سخت افزاری است که پس از مدت ها از آن استفاده می نمایید. با وجود اینکه طول عمر باتری و قیمت آن هنوز مشخص نیست، پتانسیل کاری اش نامحدود به نظر می رسد و این وسوسه انگیز است.

به روز رساتی مارس 2015: به نظر می رسد که بازی ها در انتظار بهره گرفتن از HoloLens هستند. در GDC 2015 سرپرست Xbox، فیل اسپنسر پنلی را معرفی نمود و بر اهمیت تجهیزات واقعیت مجازی در زمینه ی بازی ها تاکید نمود. وی بیان داشت که این دستگاه را به عنوان یک وسیله می بیند که از ویندوز 10 بهره برده و دارای توانمدی های هولوگرافیکی است. وی همچنین اظهار نمود که API های HoloLens همراه با SDK های بازی ویندوز 10 وارد بازار خواهند شد.

HoloLens ی که مایکروسافت قصد وارد نمودن آن به بازار را دارد، شبیه تجهیزات جنگ ستارگان است که دور سر شما می پیچد ولی شما را از دنیای واقعی جدا نمی سازد، دارای SoC اینتل و واحد پردازش هولوگرافیک مخصوص به خود است که در آن تعبیه شده است. چیزی که نویسنده در مقر مایکروسافت امتحان نموده به این گفته شباهتی ندارد اما طبق گفته ی مهندسین این شرکت قطعه ی توسعه (developer rig) تقریبا با همین ویژگی ها به کاربران ارایه خواهد شد.

قطعه ی توسعه ی HoloLens در درون قالبی ساخته شده است که بر روی سر شما می لغزد و در سمت راست متوقف می گردد. آرایه ای از حسگر ها در بالای چشمان شما قرار دارد که زاویه ی نگاه شما و حسگرهایی بر روی قاب برای شناسایی حرکات سر شما تعبیه شده اند، واحد پردازش هولوگرافیک دور گردن شما و بر روی یک نوار بسته می شود (اندازه ی آن تقریباً به اندازه ی رادیوی یک ماشین است). برای ثابت نگه داشتن آن یک نفر باید به شما کمک کند و قبل از انجام این کار باید فاصله ی میان دو مردمک شما اندازه گیری شود. زمانی که این ها را تنظیم نمودید یک کابل برق از سقف به دستگاه وصل می شود تا هر جایی که می روید به دنبال شما بیاید.

تمامی این ها در محصول نهایی وجود نخواهند داشت پس چیزی که توسط نویسنده مورد آزمون قرار گرفته در واقع یک نمونه ی اولیه از سخت افزار درست شبیه نمونه های اولیه ای است که مایکروسافت از Xbox به توسعه دهندگان برنامه های Xbox ارایه می نماید. مایکروسافت اجازه ی تصویر برداری از قطعه ی توسعه را نداده ، پس تمامی تصاویری که در این مقاله مشاهده می نمایید توسط مایکروسافت تامین گشته اند. این تصاویر نسبت به پیش نمونه ی مشاهده شده توسط نویسنده ایده آل تر شده اند.

HPU نامی است که مایکروسافت برای این دستگاه انتخاب نموده، چندان نام نا مناسبی نیست. چیزی که شما می بینید چندان هولگراف یا هولوگرام نیست، در واقع یک بازتاب است که بر روی لنز های چاپ شده به صورت هولوگرافیک انجام می شود. این کار برای مایکروسافت امکان تبدیل بازتاب به تصویر سه بعدی را با هزینه ای اندک فراهم می آورد.

HPU گرافیک ها را به سیگنال مناسب برای تابیده شدن بر روی این لنز های مخصوص تبدیل کرده و همچنین امکان پردازش اطلاعات برای حسگر ها که زاویه ی نگاه شما و چگونگی حرکت سرتان را تشخیص می دهند، فراهم می آورد. این قطعه پردازش صوت و پردازش صدای سه بعدی را نیز بهبود می بخشد.

چنین چیزی امکان دیدن دنیای دیجیتال در اطراف شما را فراهم نمی آورد بلکه اجازه می دهد تا دنیای مجازی را بر روی دنیای واقعی ببینید. شما می توانید فردی را که در کنار شما نشسته ببینید و با آنها صحبت کنید، از کنار دیوار ها و صندلی ها عبور کرده و حتی به صفحه ی مانیتور نگاهی بیاندازید، چرا که HoloLens قادر است تا لبه ها را شناسایی کرده و بر روی آنها بازتابی نکند تا کاربر آن به راحتی در اطراف حرکت کند بی آنکه نیاز باشد تا برای جابجا شدن، مرتباً دستگاه را از روی صورت خود بر دارد. شما می توانید به کمک یک خودکار یا صفحه کلید نت بردارید یا بر روی یک کامپیوتر به یک ایمیل پاسخ دهید به جای اینکه مجبور باشد حرکات بدنی پیچیده را برای صدور چنین فرمان هایی به کار بگیرید.

اگر از عینک طبی استفاده می کنید، سر بند به صورت کامل بر روی سرتان ثابت نخواهد شد. تنظیم نمودن آن به گونه ای که راحت باشید دشوار است، به نظر نویسنده که از عینک طبی استفاده می نموده، سربند باعث می شده تا عینک بر روی بینی و یا به صورتش فشار وارد آورد در نتیجه وی ترجیح داده تا بدون عینک از آن استفاده نماید که این امر باعث ضعف بینایی وی برای جزییات گشته است. با صحبت با افرادی که HoloLens را امتحان نموده بودند، به نظر می رسد که این وسیله برای اکثر افراد سبک بوده و در هنگام پوشیده شدن احساس راحتی را فراهم می آورد ولی در ابتدا احتمالاً بیش از آنچه که بخواهید پوشیدن عینک همزمان با پوشیدن این دستگاه موجب فشار به بینی یا صورت شما خواهد شد.

خبر خوب این است که حتی اگر نسبت به حرکت حساس باشید و احتمال دچار شدن به مشکلات جسمی مربوط به VR ها را داشته باشید و یا پس از پوشیدن عینک های سه بعدی احساس سر درد به شما دست دهد استفاده از HoloLens این مشکلات را در پی نخواهد داشت. نویسنده به هنگام استفاده از این سیستم ها خود دچار چنین مشکلاتی می شده ولی در استفاده از HoloLens احساس راحتی می نموده است. پس از دوبار درآوردن و پوشیدن مجدد دستگاه وی توانسته با چیزی که می دیده انطباق بپذیرد و دیگر دچار سرگیجه، سر درد و سایر مسایل رایج مربوط به این سیستم ها نگردد، به عقیده ی وی تنها چیزی که به آن نیاز است این است که به ذهن خود بقبولانید که آنچه را که می بیند واقعی است.

صفحه ی بازتاب HoloLens همزمان با حرکت سر شما حرکت کرده و می توانید برنامه ها را به کمک فرامین صوتی یا با استفاده از چیزی شبیه کلیک موشوار (ضربه ای در هوا) اجرا نمایید. تنها کافی است تا مشتتان را در جایی که بتوانید آن را ببینید و در مقابلتان نگه داشته و سپس انگشت اشاره خود را بالا و پایین ببرید. نیازی نیست که نگران قرار دادن آن در محل مناسب و یا سرعت مناسب برای این کار باشید. تا زمانی که سایر انگشتان و شستتان را دور از تیر رس لنز قرار دهید HoloLens حرکت بدنی شما را دریافت کرده و فرمان مورد نظرتان را اجرا می نماید.

واقعیت دیجیتال

نویسنده سه برنامه ی مختلف را با HoloLens تست نموده است. او همچنین این شانس را داشته که افراد مختلف را هنگام استفاده از ابزار ساخت سه بعدی Holo که دارای پیچیده ترین کنترل ها بود مشاهده نماید، این کنترل ها از ترکیبی از زاویه ی نگاه ، حالت بدن و فرامین صوتی استفاده می کنند تا به شما امکان طراحی اشیایی که می توانید آنها را در دنیای واقعی ببینید بدهند و بتوانید از اندازه ی آنها پیش از صرف هزینه و تولید فیزیکی آنها اطمینان حاصل نمایید.

جذاب ترین بخش HoloBuildder است که از MineCraft الهام گرفته شده و تیم توسعه دهنده ی Minecraft نیز در توسعه ی آن شرکت داشته اند. Minecraft یکی از بازی هایی است که به شما امکان ساخت یک فضای دیجیتال را که بر روی فضای فیزیکی قرار گرفته می دهد.

با استفاده از فرامین صوتی و حالت کلیک نمودن در فضا و پای واقعی خود، کاربر می تواند در اطراف یک دهکده گردش نموده، یک گوسفند را قلقلک دهد تا از گوشه ی میز به زمین نخورد، وسط یک نیمکت واقعی را به صورت مجازی آنقدر بکند تا در میان آن یک سوراخ ایجاد شود، مقداری TNT را منفجر سازد تا زامبی ها را به درون مخزنی از گدازه بیاندازد و یا چراغی را روشن نماید تا بتواند حرکت خفاش ها بر روی دیواره ی غار را مشاهده نماید.

مانند Minecraft، نیمی از سرگرم کنندگی این اعمال این است که با وجود اینکه محصولات تولید شده توسط شما به صورت دیجیتال هستند ولی دیدن قرار گرفتن آنها بر روی سطوح واقعی شما را هیجان زده می کند. ترکیب دنیاهای فیزیکی و مجازی جذاب بوده و پتانسیل خوبی برای زمینه های بازی و سرگرمی را در اینجا می توان مشاهده نمود.

دو برنامه ی دیگری که نویسنده امتحان نموده به نظر وی تاثیر گذار تر و دارای کاربرد بیشتری بوده اند. تماس از طریق HoloLens راه مناسبی برای امتحان نمودن فرامین صوتی و فرامین مربوط به حرکات بدنی است. شما می توانید در دفتر تلفن به دنبال فردی که می خواهید با وی تماس بگیرید بگردید (تصاویر صورت افراد در کنار هم قرار داده شده است) و سپس برای تماس با آنها در هوا کلیک نمایید. اگر حرکت کنید تصویر دچار پرش نمی شود و سرجای خود باقی می ماند مگر اینکه به دوردست نگاه کنید، سپس تصویر به جای خود باز می گردد، همچنین می توانید تصویر را به زمینه سنجاق کنید تا از جای خود جابجا نشود.

شخصی که با وی تماس می گیرید به HoloLens نیاز ندارد. آنها می توانند بر اساس چیزی که شما بدان نگاه می کنید تصاویر را تولید کرده و آنها را به صورت ویدیو به مخاطب شما نشان دهند پس اگر می خواهید به کسی نشان دهید که چگونه می تواند ماشین ظرف شویی اش را تعمیر کند، کافی است قلم را بر داشته و به وی نشان دهید نه این که مجبور باشید این فرآیند را توضیح دهید.

چنین امکانی برای آموزش، برای پشتیبانی از راه دور و یا برای مشاوره با یک متخصص فوق العاده به نظر می رسد. یک تعمیرکار از راه دور را تصور نمایید که از راه به مشتریانش توصیه هایی را ارایه کرده و یا سیستم خدمات تعمیراتی ای را که همواره قطعه ی مورد نیاز شما را به همراه دارند چراکه شما از قبل به آنها نشان داده اید که چه وسیله ای نیاز به تعمیر دارد. مطمئناً جلسه ای که بر روی اشیای سه بعدی به جای پاورپوینت و کاغذ تکیه داشته باشد از جذابیت ویژه ای برخوردار است.

کار کردن از راه دور کاری است که NASA باید انجام دهد، ولی سیستم OnSight که با همکاری مایکروسافت و Propulsion Lab در حال ساخت است، به نویسنده احساس راه رفتن بر روی مریخ را القا نمود. به کمک HoloLens وی توانست تا بر روی سطح مریخ راه رفته در اطراف پرسه بزند، خم شده و سنگ ها را بنگرد، منظره را نگاه کند و آسمان را نظاره کند. وقتی سر خود را بگردانید منظره ی پیماینده ی مارس (Mars Rover) ناگهان بیننده را غافلگیر می سازد.

OnSight با وجود جذاب بودن آن، به منظور توریسم دیجیتال تولید نشده است. ابزار هایی وجود دارند که به پیماینده می گویند مقصد بعدی آن برای برداشتن تصویر و نمونه کجاست، علاوه بر این زمین به گونه ای است که بر روی کامپیوتر های شخصی رانندگی و راه رفتن بر روی آن ساده به نظر می رسد ولی به کمک این وسیله می توان چاله ها و دست اندازهای موجود بر روی آن را به خوبی مشاهده نمود و از پیش مسیر مناسبی را برای پیمایشگر بر گزید، در نتیجه دانشمندان JPL می توانند به دنبال مسیری ساده باشند قبل از اینکه به کمک کلیک در هوا به پیمایشگر فرمان تصویر برداری یا سوزاندن به کمک لیزر بدهند.

همچنین می توانید افراد را به صورت آواتار به پس زمینه اضافه نموده و زاویه نگاه این افراد را که به کمک نقطه چین نمایش داده شده مشاهده نمایید. به همراه دانشمندی دیگر در اطراف مریخ گردش نموده و یا در اطراف یک ساختمان نا تمام پرسه بزنید و ببینید که دیوار ها در کجا قرار خواهند داشت و یا موتور مجازی را از درون یک ماشین واقعی بیرون بکشید تا ببینید که چگونه سر هم شده است، امکاناتی که این دستگاه به شما ارایه می دهد بی انتهاست چرا که توانسته پا را از حد یک سیستم بازی فراتر بگذارد. در ضمن مایکروسافت نسبت به مسایل حریم خصوصی بسیار حساس بوده و این چیزی است که در مورد GoogleGlass صدق نمی کند. HoloLens تنها دنیای واقعی را با اطلاعات دیگری که ممکن است بتوانید آنها را از طرق دیگر بدست آورید برچسب گزاری نمی کند بلکه یه دنیای ایده آل دیجیتال 3 بعدی را بر روی آن ایجاد می کند که تنها جادویی به نظر می رسد بلکه کار کردن با آن نیز بسیار لذت بخش است.

قضاوت اولیه

برای اینکه بگوییم که آیا HoloLens یک محصول موفق خواهد بود یا خیر، خیلی زود است، تنها عده ی محدودی که دستچین شده بودند این وسیله را امتحان نموده اند، نمی توان با اطمینان گفت که استفاده از آن با احساس راحتی همراه است (با یا بدون عینک).

تنها چهار برنامه بر روی آن مورد بررسی قرار گرفته که مفهوم آن این است که این وسیله تنها یک ایده است (باید به طرفداران مایکروسافت گفته شود که ممکن است این وسیله هرگز وارد بازار نگردد). قیمت و طول عمر باتری آن هر دو چیز هایی است که قطعیت ندارد و در مورد آنها تنها حدس هایی زده می شود. ولی اگر به مرحله ی ورود به بازار برسد، سبک تر و کوچکتر خواهد شد و به نشان خواهد که مایکروسافت چگونه توانسته همانند کاری که با ورود ویندوز انجام داده، دنیای محاسبات را یکبار دیگر متحول سازد. HoloLens به سرعت به کاربرش احساس سازگاری را منتقل نموده و مشخص است که یک محصول کاربردی است در عین اینکه کار کردن با آن بسیار سرگرم کننده خواهد بود.