اپل یکی از شرکت‌هایی است که محصولاتش همواره با سروصدا به بازار عرضه می‌شوند. با وجودی که هنوز چند ماه به معرفی نسل بعدی آیفون زمان باقی مانده است، بیشتر شایعات این روزها حول محبوب‌ترین محصول اپل می‌چرخد. یکی از شایعات، که از سال گذشته تا امروز بر سر زبان‌هاست، ماجرای حذف جک 3.5 میلی‌متری صدا در آیفون 7 است. برخی گزارش‌ها می‌گویند که این درگاه با درگاه لایتنینگ جایگزین می‌شود و برخی معتقدند اپل قصد دارد در نسل بعدی گوشی هوشمند خود تنها از هدفون‌های بلوتوث پشتیبانی کند. هنوز هیچ‌کدام این خبرها تایید نشده، اما امکان حذف درگاه برای هدفون‌های سیمی به مذاق بسیاری از کاربران خوش نیامده است. چند ماه قبل حدود 300 هزار نفر نامه‌ای الکترونیکی امضا کردند و طی آن از اپل خواستند که این ایده را عملی نکند. گرچه در نگاه اول پشتیبانی از هدفون بی‌سیم ممکن است جذاب به نظر برسد، معایب خاص خود را دارد. متن زیر ترجمه مقاله‌ای از Haje Jan Kamps از نویسندگان وب‌سایت TechCrunch است. وی در مقاله خود به چند موقعیتی اشاره کرده که با قرار گرفتن در آن‌ها متوجه شده ایده حذف پشتیبانی از هدفون بی‌سیم چقدر بد است. پیش از این در مطلبی با عنوان 5 دلیل برای حذف درگاه 3.5 میلی‌متری از آیفون 7 از دیدی دیگر به این موضوع نگاه کرده‌ایم. خوشحال می‌شویم که نظرتان را در این زمینه با جی‌اس‌ام در میان بگذارید.
لعنتی، باتریم!

صحنه: نشسته در کنار آقایی که بیست دقیقه بلند بلند از طریق هدفون خود با کسی حرف می‌زند، در سفری طولانی با اتوبوس

در حالی که زیر لب با خود می‌گوید «اوه خدای من! الان نه!»، دکمه‌ای را روی هدفونش فشار می‌دهد.

او اندکی بعد متوجه شد که اتوبوس به پورت یو‌اس‌بی برای شارژ مجهز است و خوشبختانه همراهش کابل شارژ هدفون را آورده است. اما با دو مشکل مواجه بود: اول اینکه علاوه بر باتری هدفونش، باتری موبایلش نیز تمام شده بود و به شارژ کردن آن بیش از شارژ کردن هدفونش نیاز داشت. دوم اینکه درگاه شارژ هدفونش جایی قرار گرفته بود که نمی‌توانست هم از آن استفاده کند و هم شارژش کند.

یک حقیقت ساده این است که هدفون‌های بلوتوثی، حتی مدل‌های گران‌قیمت آن‌ها، برای کار کردن به باتری نیاز دارند و درنتیجه هر چند وقت یک بار باید آن‌ها را شارژ کنید؛ گرچه زمان شارژ آن‌ها زیاد طولانی نیست.
هی، سریع یه نگاهی به این بنداز

صحنه: نشسته در اتاق کار مشترک، بنگاه بازاریابی که با آن کار می‌کنم ویدئویی برای من ارسال کرده است. اه، لعنتی! هدفونم را فراموش کرده‌ام.

مشکلی پیش نیامد، از همکارم هدفونی قرض کردم؛ اما عملیات گشتن دنبال هدفون خودم و همکارم و متصل کردن هدفون بی‌سیم به دستگاه حدود 15 دقیقه زمان برد و تمام این‌ها برای یک ویدئوی 3 دقیقه‌ای! این ماجرا مرا به این فکر انداخت: آیا در آینده به چنین وضعیتی دچار خواهیم شد؟

صد البته که جفت شدن بلوتوثی دستگاه‌ها امروزه بیش از هر زمان دیگری ساده شده و این اتصال پایدارتر از چیزی است که در گذشته بود. با این حال هر هدفون ممکن است روش جفت شدن بلوتوثی‌اش با هدفونی دیگر متفاوت باشد. از طرفی کد جفت‌سازی معمولا در این دستگاه‌ها 1234 یا 0000 است که امنیت را کمی مخدوش می‌کند.

بسیاری از هدفون‌ها روش جفت‌سازی را در دفترچه راهنمای خود درج و برخی دیگر آن را داخل بدنه هدفون حک کرده‌اند. بعضی دستگاه‌ها نیز به طور واضح کلمه Pairing را روی یکی از دکمه‌های خود نوشته‌اند تا کاربر سردرگم نشود. اگر هیچ یک از این راه‌ها جواب نداد، سرچ ساده گوگل می‌تواند به شما یاری برساند. اما هیچ کدام از این روش‌ها به آسانی استفاده از جک 3.5 میلی‌متری نیست: روشی که هیچ آزمون و خطایی نیز ندارد.
لطفا تمام دستگاه‌های دارای فرستنده خود را خاموش کنید

صحنه: نشسته در کنار خانمی که یک جفت هدفون بلوتوثی گران‌قیمت با قابلیت حذف نویز دارد، در سفری بسیار بسیار بسیار طولانی (برای اینکه متوجه مسافت شوید: سفری 15 ساعته بین سیدنی و سان فرانسیسکو). در حالی که این سفر حتی در لیست 10 سفر هوایی طولانی دنیا نیز قرار ندارد.

صدای دوستانه‌ای از پشت بلندگو می‌گوید: «همه دستگاه‌های الکترونیکی که دارای فرستنده هستند باید روی حالت پرواز قرار بگیرند و اگر این دستگاه‌ها به حالت پرواز مجهز نیستند باید آن‌ها را حین سفر خاموش کنید.»

خانم کناری مهماندار را صدا زد، هدفون بلوتوثش را نشان داد و پرسید آیا می‌تواند از آن طی سفر استفاده کند یا خیر. البته بخت با آن خانم یار بود، چون شرکت هواپیمایی که با آن سفر می‌کردیم اجازه می‌دهد حین سفر از دستگاه‌هایی که اتصال بلوتوث دارند استفاده کنیم و تنها هنگام برخاست و فرود باید آن‌ها را خاموش می‌کردیم. اما برخی شرکت‌ها این‌گونه نیستند.

آن خانم با خوشحالی چند ساعت ابتدای سفر را به گوش دادن موسیقی‌های روی آیفون خود گذراند، اما در سفری چنین طولانی نمی‌توانید تمام مدت موسیقی گوش کنید. سرانجام تصمیم گرفت با تماشای برنامه‌های مخصوص تلویزیون‌های درون هواپیما وقت خود را بگذراند. این بار دیگر هدفون بلوتوثی‌اش به کار نیامد و مجبور شد از مهماندار یک هدفون مناسب قرض کند.

بگذارید بگویم که تجربه جالبی نبود!
چرا باید مشکلی را حل کنیم که اساسا وجود ندارد؟

نمی‌خواهم با این موضوع خشک برخورد کنم. من خودم عاشق تکنولوژی‌ام و اعتراف می‌کنم که در برخی شرایط استفاده از هدفون بی‌سیم بسیار منطقی است. برای مثال، اگر بخواهید آن سر اتاق بنشینید و تلویزیون تماشا کنید و نخواهید بچه‌هایتان از خواب بیدار شوند، یا در حال دویدن و گوش دادن به موسیقی باشید و نخواهید که سیم هدفون جلو دست و پایتان را بگیرد. هدفون بی‌سیم به درد پاسخ دادن به تماس نیز می‌خورد و برخلاف هدفون باسیم همواره درگیر در هم پیچیده شدن سیم یا پارگی آن نیستید.

بنابراین بله، هدفون بی‌سیم کاربردهای خاص خود را دارد و در آن شکی نیست. با این حال به نظر می‌رسد که هنوز زمان مناسبی نیست که آن را به عنوان تکنولوژی اصلی برای گوشی موبایل انتخاب کنیم. شما را نمی‌دانم، اما من موبایلم به ندرت با خودم فاصله‌ای بیش از نیم متر دارد و این فاصله از طول سیم هدفون‌ها بیشتر نیست. به زبان ساده‌تر بگویم: فکر نمی‌کنم اجبار به اتصال بین دستگاه و هدفون به کمک سیم چندان معضل بزرگی باشد. درواقع من قانع نشده‌ام که ناراحتی استفاده از هدفون باسیم به مسائلی بیرزد که استفاده مطلق از هدفون بی‌سیم ممکن است به وجود آورد.

کابل‌ها مدت‌ زیادی است که با ما همراهند و من دلیلی نمی‌بینم که برای حذف آن‌ها این‌ قدر عجله داشته باشیم. فکر می‌کنم که چالش‌های دیگری وجود دارد که پیش از حذف کابل‌ها نیاز است به آن‌ها رسیدگی شود. شاید زمانی که شارژ بی‌سیم همه‌گیر شود، زمانی که جفت‌سازی بلوتوثی سریع‌تر و آسان‌تر شود، زمانی که تمام هواپیماها حین سفر اجازه استفاده از دستگاه‌های بلوتوث‌دار را بدهند یا زمانی که ابر خازن‌ها آنقدر پیشرفته شده باشند که بتوانیم در چند ثانیه هدفون خود را شارژ کنیم (یا تکنولوژی باتری‌های آنقدر پیشرفته شده باشد که مدت بیشتری شارژ نگه دارند)، ممکن است آن موقع این تغییر منطقی باشد.

اپل احمق نیست، اما واقعا امیدوارم که درگاه 3.5 میلی‌متری را کاملا حذف نکند. هنوز مردم می‌توانند تصمیم بگیرند که چه چیزی برایشان راحت‌تر است و چه چیزی آزارشان می‌دهد. هنوز زمان آن نرسیده است که اپل برایمان تصمیم بگیرد.