در المپیک 2008 یا 2012 ورزشکاران المپیکی از نوارهای رنگارنگی استفاده کردند که kinesiology tape یا kinesio tape نام دارد و ما در اینجا به بررسی علت استفاده آنها از این نوارها می‌پردازیم.

به گزارش ایسنا به نقل از تک اینسایدر، نوار درمانی کششی که با عنوان نوار kinesio tape  شناخته می‌شود، یک نوار پارچه‌ای همراه با چسب اکرلیک است که معمولا به منظور درمان آسیب‌های ورزشکاران و اختلالات فیزیکی گوناگون مورد استفاده قرار می‌گیرد.

 در سال 2008 و 2012، ورزشکاران اغلب از نوارهایی به نام Kinesio استفاده کردند که توسط یک فیزیوتراپ ژاپنی در سال 1979 توسعه یافته بود. در حال حاضر این نوارها برای تیم آمریکا در المپیک ریو به طور اختصاصی ساخته شده است.

ایده استفاده از پارچه‌های الاستیک همراه با چسب پس از یک دهه از معرفی‌ این محصول در سال 1980 توسط ارتوپدیست‌ها، کایروپراکتیست‌ها، پزشکان طب سوزنی و دیگر پزشکان در ژاپن که اصلی‌ترین مصرف کننده‌های این نوارها بودند مطرح شد.

این محصول در واقع یک نوار باریک است که ادعا می‌شود قادر است 120تا 140 درصد  بیشتر از طول خودش کش بیاید. این نوار در مقایسه با نوارهای ورزشی سفید سنتی به مفصل اجازه حرکت در دامنه حرکتی بزرگتری را می دهد و از دوام بالاتری برخوردار است.
چندین نسخه مختلف از این چسب‌های روشن وجود دارد و در وبسایت Kinesio آمده که این نوارها ناراحتی و درد را کاهش داده و درناژ لنفاوی را توسط کشیدن میکروسکوپی پوست برطرف می‌کنند. آنها می گویند که از این نوارها می توان برای کاهش درد و التهاب، شل شدن عضلات خسته و کمک به عضلات برای حرکت در 24 ساعت شبانه روز استفاده کرد.

این نوارها به واسطه نیروی کشسانی، پوست بدن را بلند کرده و آن را از دیگر لایه‌های بافت بدن جدا می‌کند. فضای خالی به وجود آمده به خون اجازه می‌دهد تا جریان بیشتری پیدا کرده و به این شکل توانایی بدن در پاکسازی مایع لنفاوی افزایش یافته و به این صورت التهابات با سرعت بالاتری التیام می‌یابند.

با توجه به اینکه  استفاده از این چسب‌ها باعث بهبود گردش خون  می‌شود، ورزشکاران از آن برای کاهش سر درد نیز استفاده می‌کنند.

این نوارها با این هدف که دقیقا بتواند خاصیت کشسانی پوست انسان را تقلید کند به وجود آمدند. نوارهای Kinesio برای اولین بار در المپیک پکن 2008 دیده شدند. زیرا شرکت تولیدکننده آن بسته‌های زیادی از این نوارها را به 58 کشور اهدا کرده بود. چهار سال بعد، در المپیک 2012 لندن نیز این نوارها روی بدن ورزشکاران در هر رشته ورزشی مشاهده شد.

نظریه‌های مختلفی درباره کاربرد و تاثیر این نوارهای کششی رنگارنگ که در میان ورزشکاران المپیک از محبوبیت ویژه‌ای برخوردار است، وجود دارد. ورزشکاران همواره برای جلوگیری از آسیب‌دیدگی از ابزاری مانند مچ‌بند برای محدود کردن حرکات در مفاصل بدن به ویژه مچ پا و مچ دست استفاده می‌کنند و مطالعات بسیاری نشان داده‌اند که این ‌کار مانع از فشار آمدن و رگ ‌به ‌رگ شدن مچ‌ها خواهد شد.

طبق نظریاتی که در خصوص تأثیر  این نوارهای رنگی نقل  شده است در صورتیکه این نوارها به درستی به کار گرفته شوند، می‌توانند درد را از تاندون‌ها یا التهاب‌های ماهیچه‌ای بیرون کشیده و بدن ورزشکار را بهبود بخشند. این چسب‌ها دارای موادی هستند که به تناسب با رشته ورزشی مرتبط در نقطه ای مخصوص چسبانده می‌شوند، تا درد ناشی از ورزش های سنگین را در آن منطقه کم کنند و هم استحکام لازم را در پوست و عضلات برای مقاومت در برابر فشارهای خارجی ایجاد کنند.

در کل هدف اصلی از بستن این چسب‌ها تخلیه کردن، محافظت و حمایت از آسیب دیدگی‌های خاص، کاهش حرکت مفصل و جلوگیری از بروز آسیب‌های بعدی است. نتیجه بستن نوار چسب های طبی، استراحت دادن به مفصل است و موجب می شود که فعالیت متابولیکی در ناحیه مورد نظر در سطح بالا حفظ شود و از بروز آسیب ناخواسته به بافت عضلانی جلوگیری خواهد شد.

 همچنین چسباندن این نوارها روی پوست بدن از فشار موجود روی نورون‌های لامسه کاسته و از درد ورزشکار می‌کاهد.

با این وجود از بعد علمی، هنوز مطالعات چندانی درباره تأثیرات حقیقی این نوارها در مقایسه با دیگر ابزارهایی که ورزشکاران برای التیام دردها و آسیب‌های خود به کار می‌گیرند، انجام نگرفته است.همواره این احتمال وجود دارد که نوارهای رنگی بیشتر از فایده فیزیکی فایده روانی از خود به جا می‌گذارند. برای مثال به ورزشکار یادآوری می‌کنند که درمورد منطقه آسیب دیده بدنش محتاط ‌تر باشد و یا این احساس را در ورزشکار ایجاد می‌کند که برای بهبود دردش کاری انجام گرفته است.

همچنین چند پژوهش دیگر نیز نشان داده‌اند که استفاده از این نوارها می‌تواند حجم مایعات را در بدن بیماران سرطانی کاهش دهد اما در میان ورزشکاران رایج‌ترین اثر این نوارها کاهش درد است.

از آنجایی که این نوارها در کنار دیگر ابزار و داروهای درمانی مورد استفاده قرار می‌گیرند، بررسی تأثیر و عملکرد خود نوارها به صورت دقیق غیر ممکن شده ‌است. از این رو نتایج به دست آمده از مطالعات جزیی که روی این نوارها انجام گرفته با یکدیگر متفاوت هستند.