این پروتکل، برای اولین بار در سال 1984 توسط شرکت Sun Microsystems ارائه شده و تا به‌حال تغییرات زیادی نموده است. این پروتکل اساساً برای سیستم­‌‌عامل‌های خانواده یونیکس کاربرد داشته و گسترش یافته است ولی اکنون به عنوان یک استاندارد برای سیستم‌های ناهمگون(heterogeneous)  تبدیل شده است. با استفاده از این پروتکل مشتریان می‌توانند با فایل‌های موجود در شبکه رفتاری مشابه با فایل‌های ذخیره شده در دیسک‌های ذخیره‌سازی محلی داشته باشند. به عبارت دیگر این سرویس امکانی را فراهم می‌آورد که با استفاده از آن می‌توان به فایل‌های موجود در شبکه همانند فایل‌های ذخیره شده در هارد دیسک معمولی دسترسی داشت و از آن‌ها استفاده نمود.

در NFS عملیات دسترسی به فایل مشترک با رد و بدل نمودن یک­ سری پیغام در هر دو سوی سرویس‌دهنده و سرویس­‌گیرنده صورت می­‌گیرد. همان‌طورکه بیان شد، NFS از مدل Client/Server در تعریف سیستم‌ها استفاده می‌نماید و باعث تحولات اساسی در سیستم‌های مبتنی بر یونیکس شده است چرا که هر سیستم می‌تواند به‌عنوان یک سرویس‌دهنده امکان دسترسی به فایل‌های خود را به سیستم‌های دیگر بدهد.

با توجه به آنچه که ذکر گردید، NFS به‌عنوان یک سیستم‌فایل توزیع‌شده برای به‌اشتراک‌گذاشتن فایل‌ها و دایرکتوری‌ها بین سیستم‌عامل‌های مختلف ایجاد گردیده است. این سیستم به کاربر اجازه می‌دهد تا به فایل‌های روی شبکه همانند فایل‌های محلی دسترسی پیدا نمایند (درخواست mount را در سطح یک دایرکتوری و تمام زیردایرکتوری‌های مربوطه به سرویس‌دهنده می‌دهد). بنابراین امکان mount شدن یک فایل‌سیستم محلی روی یک شبکه و میزبان‌های دوردست وجود دارد (به‌طوری‌که گویا به‌صورت محلی در سیستم یکسان mount شده‌اند). بنابراین به کمک این سیستم، اشتراک فایل بین سیستم‌عامل‌های مختلف یونیکس به لینوکس و برعکس به راحتی امکان‌پذیر می‌باشد. البته این اشتراک فایل برای سیستم‌عامل‌های دیگر نیز قابل انجام است که در فایل پیوست چگونگی آن تشریح گردیده است.