واقعیت اینست که انتشار نرم افزارهای انحصاری بعید است که اتفاق بیفتد. توسعه دهندگان نرم افزارهای تجاری هرگز درک نخواهند کرد که چگونه می توانند از نرم افزارهای انحصاری لینوکس سود ببرند. دلیل دیگری که تجاری ها از این کار پرهیز می کنند اینست که نرم افزارهای آزاد بسیاری همسان با نرم افزارهای تجاری هر روز به این رقابت وارد می شود. تنها استثنائات، تولیدات پیچیده ای مانند مایا هستند که به عنوان هزینه های تجاری به شمار می آیند.
تصمیماتی بر پایه ی افسانه ها
چرا هنوز افراد بر این نظر که لینوکس به نرم افزارهای انحصاری احتیاج دارد، اصرار دارند؟ یکی از دلایل می تواند شکست در تصورات باشد. با تلاش های مایکروسافت و اپل، نرم افزار از اوایل 1980 به عنوان یک کالا شناخته شد. و این روش های جایگزین تفکر، برای بسیاری، چندان قابل قبول نیست.
در واقع، متوسط کاربران فقط لینوکس را می شناسند. آنها وابستگی بسیاری به اسطوره های منسوخ دارند. از یک سو، انتظار دارند که نرم افزارهای لینوکس روش نصب مشکلی داشته باشند، چون بیست سال قبل به این شکل بوده و فکر می کنند که قرار نیست، چیزها تغییر کند.
از سوی دیگر، آنها در مورد لینوکس چیزهای زیادی شنیده اند، مثلا اینکه لینوکس ادعا می کند که با این سیستم عامل دیگر نیازی به نرم افزارهای آنتی ویروس و defragger نیست. عده ای ممکن است متوجه شوند که این ادعاها، اغراق هستند ولی بیشتر افراد، این ادعاها را در تضاد با تجربیات قبلی خود می دانند و بدون هیچ بررسی آنها را رد می کنند. از آنجاییکه بسیاری از افراد نگران هستند، زمانی که یک کامپیوتر را روشن می کنند، یک راه اندازی یک نرم افزار آنتی ویروس برای آنها، غیر قابل اجتناب است.
نیمی از کاربران کامپیوتر بدون هیچ تجربه ای حتی، می دانند که نرم افزاری که در ازای آن پولی پرداخت می شود برتر از نرم افزاری است که به صورت آزاد دانلود می شود. آنها نیز می دانند که نرم افزاری که در مغازه به فروش می رسد و نرم افزاری که یک نام برند شده دارد قابل اعتمادتر از نرم افزاری است که هرگز نام آن هم شنیده نشده است. مسلما، برخی از نرم افزارهای آزاد مانند Gimp یا LibreOffice در تلاشند تا نام شناخته شده تری را کسب کنند ولی این تلاش ها در مقابل نرم افزارهای شناخته شده ای مانند MS Word بسیار ناچیز است.
انتظارات و تصوراتی نیز وجود دارد با این مبنا که یک سیستم عامل بدون برنامه های انحصاری ارزش توجه ندارد. این مانند یک صبحانه ی بدون نام در یک بسته است که نمی تواند در کنار برندهای معروف قابل توجه باشد. در مقابل، نیمی از کاربران به مایکروسافت لعنت می فرستند و یا فکر می کنند اپل در سالهای آینده به فنا می رود، در حالیکه حداقل مایکروسافت و اپل برای افراد آشناتر هستند.
دستهای روشن، ذهن های خاموش
با داشتن کاربرانی که واقعا نرم افزار آزاد را امتحان می کنند به ندرت این دیدگاه ها تغییر می یابند. با کمترین انتظارات، اکتشافات آنها به نوعی رسالت خودخواسته تبدیل می شود. اگر یک ویژگی در فتوشاپ نام دیگری نسبت به Krita داشته باشد، بجای پیدا کردن یک هم معنی نزدیکتر، به این نتیجه می رسند که این ویژگی در فتوشاپ جا افتاده است و همچنین اگر در منوی متفاوتی باشد. یا اگر یک ویژگی فورا مشاهده نشود باز به این نتیجه می رسند که این ویژگی در کل وجود ندارد.
مشکل اینجاست که اکثر کاربران اکسل را بجای صفحه گسترده یا Adobe را بجای گرافیک برداری یاد گرفته اند. در واقع آنها بجای اینکه یک مفهوم کامل را یاد بگیرند، تکه ای از نرم افزار را فهمیده اند. بنابراین آمادگی یادگیری نرم افزار دیگری در همین زمینه با تفاوت های اندک، را ندارند.
برای مثال اگر آنها متوجه شوند که GIMP قادر به  انجام 4-color separation  نیست، تعداد کمی تصمیم می گیرند که Krita را هم امتحان کنند. در واقع آنها نمی دانند که اصلا Krita وجود دارد یا کجا باید به دنبال چنین گزینه هایی بگردند. نتیجه گیری این خواهد شد که احتمالا نرم افزارهای آزاد فاقد ویژگی 4-color separation می دانند.
چنین نظریاتی اغلب با این فرضیات که بهترین ابزارها، استانداردهای صنعتی هستند، تقویت می شود. اگر صنعت گرافیک به فتوشاپ وابسته باشد، واضحا بهترین ابزار برای دستکاری عکس ها خواهد بود. توضیح اینکه Gimp یا Krita ویژگی هایی را دارند که فتوشاپ فاقد آنهاست، عملا بی فایده است زیرا فتوشاپ ویژگی هایی دارد که این دو نرم افزار ندارند. این جای بحث نیست که ابزارهای آزاد برای کارهای حرفه ای مناسب هستند زیرا مثال های شخصی به عنوان یک مورد خاص تاثیری بر موارد فراگیر ندارند.
مانند خلقتگرایان که در مورد فرم های انتقالی بحث می کنند، کاربران نیز گاهی باید یک ویژگی را به کم اهمیتی یک کلید میان بر از پیش تعریف شده برای توجیه موقعیت خود، تقلیل دهند. مهم نیست که نرم افزار آزاد به کاربران تعریف میانبر را اجازه می دهد یا نه، بلکه آنچه مهم است مفاهیم از پیش تعریف شده است که بیشتر کاربران را به نرم افزار آزاد نزدیک کرده است.
متن باز، ذهن های بسته
بجای یک نظر با معنی، نیاز به نرم افزار انحصاری بهانه ای برای تغییر ناپذیری و یا حتی بررسی یک جایگزین شده است. این یک توجیه عقلانی است، نه یک بحث استدلالی، و به هر وسیله ای از آن دفاع می شود. بهتر است در برابر چنین استدلالاتی بحث نشود زیرا بیشتر تلف کردن زمان است.