این دستکش دستاورد نه سال توسعه و همکاری جنرال موتورز (General Motors) و ناسا است. این فن آوری در اصل برای ربات فضانورد ناسا که در سال 2011 به فضا ارسال شد، طراحی شده بود. در هر حال در حال حاضر به صورت دستکش های پوشیدنی نرم قابل استفاده است. 
دستکش ها از شبکه ای از سنسور ها، رله و تاندون ساخته شده اند که پوشنده ی آن را قادر به گرفتن ابزار با قدرت بیشتر می کند و این در حالی است که مهارت ها و چابکی دست انسان به طور کلی حفظ می شود. اساسا این دستکش مشابه یک اسکلت خارجی نرم افزاری برای دست انسان عمل می کند.
در سال 2012 زمانی که دستکش هنوز در حال توسعه بود، ناسا بیان کرد که  شما برای برداشتن یک شی به طور میانگین مجبور به اعمال 15 تا 20 پوند نیرو می باشید. اما با استفاده از این دستکش رباتیک تنها به اعمال 5 تا 10 پوند نیرو نیازمند خواهید بود. 
کورت ویس (Kurt Wiese) معاون رئیس تولیدات مهندسی جهانی جنرال موتورز (General Motors) در خبری منتشر شده می گوید: این دستکش رباتیک می تواند مقدار نیرویی را که یک کارگر نیازمند اعمال است تا بتواند یک ابزار را برای مدت زمانی طولانی و با حرکت های تکراری نگه دارد، به طور چشم گیری کاهش دهد.
بنابراین برای کارگران مونتاژ، کارگران دستی و حتی جراحان قابل استفاده است. به تازگی جنرال موتورز (General Motors) مجوز توافق نامه ای را با شرکت فناوری های پزشکی سوئدی Bioservo امضا کرده است، گرچه برنامه های کاربردی برای تحقیقات زیست پزشکی هنوز به طور کامل مشخص و واضح نمی باشد.