به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از پایگاه اطلاع رسانی سلول های بنیادی، این ایده که سلول های بنیادی ممکن است یک تعیین کننده اصلی خطر سرطان باشند در بین جامعه علمی مورد بحث و چالش است. برخی از محققان بر این باورند که کارسینوژن های محیطی نقش مهم تری در ایجاد خطر سرطان دارند.

 در مطالعه ای جدید محققان دانشگاه کمبریج اثبات کرده اند که سلول های بنیادی نقش بسیار مهمی در شروع سرطان در اندام های مختلف موش دارند.

شانسی رخ دادن اشتباهات تصادفی در دی ان ای سلولی نقش مهمی را در شروع سرطان ایفا می کند اما آیا امر مختص برخی سلول های خاص مانند سلول های بنیادی است و دقیقا چگونه فاکتورهای دیگری مانند کارسینوژن های محیطی در سرطان دخیل هستند به خوبی مشخص نیست.

برای نشان دادن این مطلب که فاکتورهای محیطی نقش بیشتری در سرطان دارند یا سلول های بنیادی، محققین کمبریج از یک مارکر مولکولی خاص به نام« Prom۱ » برای نشان دادن فعالیت سلول ها در اندام های مختلف در سراسر زندگی موش استفاده کردند.

در برخی از نمونه ها، سلول های« Prom۱+ » سلول های بالغ و تقسیم نشونده بودند که اندام ها را ترمیم و بازساز نمی کردند و در برخی دیگر این سلول ها، سلول های بنیادی شدیدا فعال بودند.

با ردیابی سلول های« Prom۱+ » در همه اندام های اصلی موش در سراسر زندگی این حیوان، آن ها توانستند دریابند که در چه اندام هایی این سلول ها به طور فعال در حال تقسیم هستند.

آن ها در این مطالعه نشان دادند که تنها بافت ها و اندام هایی با سلول های بنیادی شدیدا فعال هستند که دچار سرطان می شوند. همچنین آن ها نشان دادند که وقوع آسیب در بافت هایی مانند کبد، منجر به بیدار کردن سلول های بنیادی خفته می شود و در نتیجه این سلول ها شدیدا تکثیر کرده و منجر به افزایش خطر سرطان می شوند.

در بخشی دیگر از این مطالعه آن ها نشان داده اند که سلول های بنیادی در نوزادان حیوانی در مقایسه با سلول های بنیادی بالغ کمتر احتمال دارد که متحمل تغییر شکل ها و تمایزهای بدخیم شوند.