فیلم ها و کتاب های علمی تخیلی بسیار جالب هستند. نه تنها به خاطر این که تصوریری مثبت از آنچه خواهیم شد به ما نشان می دهند، بلکه به ما نشان می دهند آینده به چه صورت می تواند باشد. 
نویسنده های آثال علمی تخیلی ، از ژول ورن گرفته تا جین رابنبری و جورج لوکاس تصوری بسیار جالب از آنچه آینده قرار است باشد داشته اند که بسیاری از آن ها به حقیقت تبدیل شده اند. در اینجا چهار تکنولوژی در آثار علمی تخیلی که هم اکنون وجود دارند را به شما معرفی می کنیم. 

1-    پیش بینی جرم
اگر اجرای قانون پیش از ارتکاب جرم می توانست جلوی آن را بگیرد چه می شد؟ این ایده ای بود که در فیلم گزارش اقلیت معرفی شد. سه نفر انسان جهش یافته که می توانستند قتل ها را پیش از اتفاق افتادنشان ببیننند و بقیه به عهده پلیس بود که جلوی این جنایت ها را بگیرند. 
به نظر عجیب می رسد ولی شاید ایده پیش بینی جنایت پیش از اتفاق افتادنش دیگر خیلی دور از ذهن و عجیب نباشد.
دپارتمان پلیس لس آنجلس از داده های زیادی برای پیش بینی تحلیلی زمان و مکان ارتکاب جرم استفاده می کند. این تحقیقات نتیجه داده است و در زمینه هایی که از نرم افزار استفاده شده است، 33% دزدی، 21% در جرم های مربوط به خشونت و 12% در کلاهبرداری کاهش داشته است. در مقابل اندازه این کلانشهر و میزان جرم و جنایت در آن این آمار، آمار بسیار چشمگیری است. 
این نرم افزار بر اساس نرم افزارهای پیش بینی پس لرزه ها طراحی شده است. دپارتمان پلیس لس آنجلس از پرونده های 13 میلیون جرمی که در 80 سال گذشته ضبط شده است استفاده می کند. آن ها از این اطلاعات برای پیش بینی این موضوع که پس از ارتکاب یک جرم چه جرم دیگری ممکن است رخ دهد استفاده می کنند. سپس این پیش بینی ها در زمان تصمیم گیری برای استقرار نیروهای گشت و افسران ویژه استفاده می شود. 

2-    کامپیوترهای سخنگو
از پیشتازان فضا گرفته تا هال 9000 تا حتا فیلم او پیش یبنی می شد که روزی برسد که ما با کامپیوتر خود مانند یک دوست یا همکار صحبت کنیم. گرچه به تجربه شبیه به انسانی که در بعضی از فیلم ها دیده می شود خیلی فاصله داریم، ولی در حال نزدیک شدن به آن هستیم. 
این پیشرفت به لطف دو تکنولوژی خاص به دست آمده است: تکنولوژی تشخیص صدا و پردازش زبان های طبیعی (NLP) 
این قابلیت موج صدای آنالوگ شما را که توسط دهان شما بیان می شود به متن تبدیل می کند. این تکنولوژی سال هاست که وجود دارد اما همیشه مشکل دقت داشته است. حال با تلاش های انجام شده و پیشرفت تکنولوژی به جایی رسیده ایم که می توان اسناد را به صورت کامل برای آن دیکته کرد. 
سپس متن را دریافت کرده و معنی آن را ترجمه می کند. الگوریتم های پیشرفته پردازش زبان های طبیعی مبتنی بر آموزش ماشینی هستند، در حالی که بسیاری از این الگوریتم ها از شبکه های عصبی مصنوعی استفاده می کنند تا دریابند که کاربر می خواهد که از این فعل و انفعالات استفاده کند یا خیر. 
نتیجه نهایی این است که هم اکنون برنامه هایی مانند سیری اپل و یا کورتانا مایکروسافت داریم، که به ما اجازه می دهد از گوشی خود سوال پرسیده و پاسخ دریافت کنیم. حتی به ما اجازه می دهد تا چندین سوال پشت سر هم بپرسیم و به ما تقریبا حس یک مکالمه واقعی را بدهد. 

3-    ارتباطات شخصی
وقتی که کاپیتان جیمز تیبریوس کرک به ماموریت رفته بود و نیاز داشت با روسای خود ارتباط برقرار کند از ارتباط قابل اعتماد خود ،که دستگاهی بود که به او اجازه می داد با هر کسی که در آنطرف خط بود صحبت کند استفاده می کرد. در سال 1960 این موضوع کاملا غیر قابل باور بود. 
اما در دهه 90 میلادی ما شاهد گوشی های موبایل بودیم. این دقیقا چیزی بود که رودنبری تصور کرده بود، چه از نظر ظاهر چه قابلیت، البته گوشی های ما قابلیت دیگری نیز داشت، می توانستیم با آن ها مار بازی کنیم!

می توان گفت که دستگاه ارتباطی پیشتازان فضا اساسا همان گوشی موبایل بوده است. 
در سری های بعدی پیشتازان فضا دستگاه ارتباطی آن ها از یک وسیله دستی به یک نشان متصل شده به لباسشان تبدیل شد. گرچه هنوز دستگاه های ما به زیبایی و شفافی دستگاه های پیکارد و سیسکو نیست، اما این تکنولوژی چیزی است که ما به آن دست یافته ایم. 
در دیگر فیلم های علمی تخیلی نیز تکنولوژی ارتباطات به نوعی پیشرفته تر تصور می شدند. برای مثال در جنگ ستاره ها : تهدید شبح، کی گون جین از دستگاه ارتباطی به نام کاملینک استفاده می کرد که به اندازه یک آدامس بود. می توان گرفت که لوکاس سعی داشت که شرکت های تکنولوژی را به کوچک سازی دستگاه های خود تشویق کند. 
مدت طولانی نگذشت که شاهد گوشی های موبایلی که به اندازه یک جاکلیدی بودند نیز بودیم. 

4-    واساز غذا
یکی از اختراعات پیشتازان فضا واساز اشیا بود که می توانست هر چیزی از هوا بسازد: غذا، لباس و حتی اسلحه. ویکیپدیا در مورد این واسازها اینگونه توضیح می دهد: 

دستگاهی تخیلی در سریال پیشتازان فضا است که با تنظیم و فشردن دکمه‌ای اشیا مورد نظر را می‌سازد یا بازیافت می‌کند. واساز با چینش دوباره ذرات ریز اتمی که در همه جا موجود هستند برای تشکیل مولکول ها و چینش مولکول ها برای ساخت اشیا استفاده می کند. برای مثال، برای ساخت خوراک گوشت، واساز اول اتم های کربن، هیدروژن، نیتروژن و غیره را ساخته سپس آن ها را به آمینو اسید، پروتئین، سلول تبدیل می کند و آن ها را به صورت یک خوراک گوشت به هم متصل می کند. 
ما از این تکنولوژی بسیار دور هستیم، اما شاید چیزی شبیه به آن داشته باشیم. در حال حاضر پرینترهای سه بعدی داریم که می تواند از روی تصویر با استفاده از مواد پایه یک شی بسازد. و بهترین مورد مشابه فودینی است که با استفاده از پرینتر سه بعدی غذا درست می کند. 
فودینی سعی دارد تا ساختن یک غذای سالم را به اندازه گرم کردن یک پیتزا در ماکروفر ساده کند. برای مثال اگر می خواهید راویولی بسازید باید این کار را انجام دهید: 
خمیر و مواد لازم را در فودینی قرار دهید و فودینی راویولی ها را برای شما پرینت می گیرد. پرینت سه بعدی غذا، در اینجا  به معنی ساخت یک لایه از پاستا، یک لایه از مواد و یک لایه دیگر از پاستا راویولی را می باشد. دقیقا مثل کاری که با دست می کنید، با این فرق که فودینی آن را خودکار انجام می دهد. 
محصول دیگری که شبیه به واساز پیشتازان فضا است جینی است. البته توضیح آن اندکی سخت تر است. اما تصور کنید که قهوه ساز شما برایتان شام بپزد. شما مواد خود را درون آن قرار دهید و باقی کارها را خودش انجام دهد. 
البته ما به ماشین رادنبری که قرار بود گرسنگی را در دنیا نابود کند فاصله داریم، اما نه آنقدر زیاد.