ما هرروز که با گوشی موبایلمان عکس یا فیلم می گیریم یا چیزی را در شبکه های اجتماعی به اشتراک می گذاریم ،داده های بیشتری تولید می کنیم. شکوفایی پدیده اینترنتی کردن اشیا (IoT) به این معناست که ترموستات ها، وسیله نقلیه و حتی توسترهای ما ( اگر امکان پذیر باشد) فقط به این سیل داده های پایان ناپذیر اضافه خواهند کرد. اینترنت به دور افتاده ترین نقاط جهان می رسد و تعداد کاربرانی که این داده ها را از طریق آن به اشتراک می گذارند هر روز در حال گسترش است.
مشکل اینجاست که این داده ها در اینترنت از بین نمی روند. ما انتظار داریم که بتوانیم یک عکس خوانوادگی را در کسری از ثانیه در فیس بوک بیابیم، حتی اگر پنج سال پیش آن عکس را آپلود کرده باشیم. ما به طور روز افزون ( و البته کورکورانه) باور داریم که شبکه های اجتماعی داده ها و یادگاری های ما را بدون هیچ گونه اشتباه ، برای همیشه در خود ذخیره می کنند.
عکس های گرفته شده شما باید جایی برود، و این " جایی" سروری است که روز و شب در حال زیر و رو شدن است. این سیل داده چالشی هراس انگیز را در طرف دیگر خط به وجود می آورد؛ و اپراتور های مرکز داده وظیفه دارند که این حجم داده ،که به طور تصاعدی رو به افزایش است را امن نگاه دارند. اما کلید موفقیت این است که این کار را به روشی مقرون به صرفه انجام دهند.
فروشندگان درایو دیسک سخت به نیاز به ذخیره سازی بیشتر را از طریق مهندسی هوشمندانه ای  پاسخ داده اند که می تواند مقدار ذخیره سازی را در ازای هر کامپیوتر ، و همچنین در ازای هر دلار ارائه دهند. جدید ترین نوآوری در فرم SMR ( ضبط مقناطیسی پوشانده شده) می آید، که برای افزایش میزان ظرفیت ذخیره سازی ممکن اثر داده را پوشش می دهد.
مرکز داده Seagate SMR قیمتی بسیار پایین، سه سنت در ازای هر گیگابایت ذخیره سازی را پیشنهاد داده است ( و این قیمت پیشنهادی برای خرده فروشی است). این قیمت پایین درایو ها را به طور روز افزونی در بین مصرف کنندگان ،برای ذخیره داده ها در حجم بالا پر طرفدار کرده است.
البته SMR بدی و خوبی های خود را دارد. برای کسانی که با محدودیت های تکنولوژی SMR آشنایی ندارند این مساله می تواند این بدی ها تجربه ای نا امید کننده باشد.