به نقل از شبکه: این روزها اینترنت اشیا به واقعیت زندگی ما تبدیل شده است. شهرها و خانه‌های هوشمند بهترین تجلی حضور اینترنت اشیا در مقیاس وسیع هستند. اگر روزگاری پریز برق خانه فقط عهده‌دار انتقال جریان الکتریسته بود، باید بدانید دیگر تمایلی ندارد این کار ابتدایی را انجام دهد. این شی دوست دارد بداند چه زمانی باید فعالیت خود را آغاز کند و چه زمانی انتقال انرژی را متوقف سازد.
ترموستات خانه، دیگر نمی‌خواهد همواره به سراغ آن بروید وتنظیمش کنید، بلکه دوست دارد بر اساس تقویم و درجه هوا، خودش ابتکار عمل را به دست بگیرد. اشیا دیگر تمایلی ندارند تنها به خودشان خدمت‌رسانی کنند، بلکه دوست دارند داده‌های تولیدی خود را در اختیار دیگر اشیایی که پیرامون آن‌ها نشسته‌اند، قرار دهند. اما راز این تعامل منظم و هماهنگ چیست؟
اشیا در برقراری ارتباط با یکدیگر از چه دستورالعملی استفاده می‌کنند؟ جواب در مفهومی به نام معماری اینترنت اشیا مستتر شده است. در سری دوم مقالات اینترنت اشیا در نظر داریم به سطحی انتزاعی از معماری مرجع اینترنت اشیا نگاهی بیندازیم. در اولین مقاله از این بخش، ابتدا به بیان تعاریفی که در معماری اینترنت اشیا استفاده می‌شود می‌پردازیم و در شماره‌های آینده به معماری اینترنت اشیا خواهیم پرداخت.اینترنت اشیا در نزدیکی شما قرار دارد
اجازه دهید اولین مقاله این بخش را با خبر خوشی آغاز کنیم. اگر در گذشته می‌گفتیم مفهوم عینی اینترنت اشیا را باید در کشورهایی همچون اسپانیا، کره جنوبی، ایالات متحده و مانند این‌ها جست‌وجو کنید، اکنون می‌گوییم این مفهوم در نزدیکی شما قرار دارد. اگر ساکن تهران هستید، باید بدانید این شهر در اوایل اردیبهشت‌ماه سال جاری موفق به راه‌اندازی اولین شبکه اختصاصی اینترنت اشیا خود شد؛ شبکه‌ای که نخستین درگاه اینترنت اشیای خاورمیانه به شمار می‌رود. این اتصال در حقیقت بخشی از حرکت جهانی شبکه اشیا (TTN: The Thing Network) بوده که برای اولین بار در شهر آمستردام کار خود را آغاز کرد. فرایند مطالعاتی و آماده‌سازی این شبکه اینترنت اشیا از تابستان سال گذشته شمسی آغاز شد و سرانجام بعد از لغو تحریم‌ها، با درخواست ایران برای پیوستن به این شبکه موافقت و برای اولین بار شبکه اینترنت اشیا با موفقیت در تهران راه‌اندازی شد. این شبکه برای برقراری ارتباطی قدرتمند و پرسرعت از فناوری جدید لورا ون (LoraWAN) استفاده می‌کند. این فناوری یکی از دو فناوری اصلی است که برای دسترسی رادیویی با توان کم و برد زیاد استفاده می‌شود. باندهای فرکانسی مورد استفاده در این شبکه نیازی به اخذ مجوز ندارند و به‌راحتی برقراری ارتباط دوطرفه برای اشیا را امکان‌پذیر می‌سازند. ساختار این شبکه در مقایسه با شبکه‌های مشابه شفاف‌تر بوده و از رمزنگاری سطح بالایی استفاده می‌کند؛ در نتیجه امنیت آن در حد قابل قبولی قرار دارد. اگر به سایت TTN مراجعه کنید، مشاهده میکنید که نام ایران در این سایت قرار گرفته است. (شکل 1) اما این شبکه اینترنت اشیا چه خدماتی به هم‌وطنان ارائه خواهد کرد؟ استارت‌آپ‌ها، اپراتورهای ارتباطی و کسب‌وکارهایی که به نوعی با دنیای فناوری در ارتباط هستند، از مخاطبان اصلی این شبکه به شمار می‌روند. در کنار این خدمات اولیه، این شبکه در نظر دارد در مدیریت کلان شهری نیز حضور پررنگی داشته باشد. مجریان این شبکه در نظر دارند خدمات B2B را همراه با آن ارائه کنند. اگر پرونده ویژه شهرهای هوشمند را مطالعه کرده باشید، در آنجا عنوان کردیم که اینترنت اشیا می‌تواند به میزان قابل توجهی از آلاینده‌هایی کم کند که ماشین‌ها به سبب سوختن بنزین برای پیدا کردن جای پارک هدر می‌دهند. این پروژه نیز دقیقاً این ظرفیت را دارد تا برای هوشمندسازی پارکینگ‌ها، کنتورهای هوشمند و اتصال حسگرهایی که میزان آلاینده‌های هوا و رطوبت را بررسی می‌کنند، استفاده شود.
ثبت نظر