دانشمندان سوییسی یک تکنولوژی را طراحی کرده‌اند که با پالس‌های کوچک الکتریسیته تولید انسولین را در موش‌هایی با بافت‌های پانکراس انسانی تقویت می‌کند و این تکنولوژی را رابط الکتروژنتیک می‌نامند. از این تکنولوژی می‌توان برای هدف‌گیری ژن‌های غیرفعال استفاده کرد.

تقویت تولید انسولین می‌تواند به آن‌هایی که دیابت دارند، کمک کند. در این آزمایش، سلول‌های پانکراس انسانی در موش‌های مبتلا به دیابت نوع ۱ قرار گرفتند و سپس این سلول‌ها با جریانی مستقیم از سوزن‌های طبی تحریک شدند.

این تکنولوژی تنظیم محرکی جریان مستقیم یا دارت (DC Actuated Regulation Technology) نام دارد و دانشمندان می‌گویند رابط‌های الکتروژنتیک می‌توانند حلقه‌ای گم‌شده باشند که گجت‌های تکنولوژی و بدن‌های بیولوژی ما را به هم پیوند می‌زنند.

طرز کار رابط‌های الکتروژنتیک مرتبط با ژنتیک را به شرح زیر می‌توان توضیح داد: ما با ژن‌های معینی متولد می‌شویم و کد ژنتیکی در تمام طول عمر ما عمدتاً بدون تغییر باقی می‌ماند. اما بیان ژن‌ها (یا فعال بودن‌شان) با تغییر عمر و تغییر عادت‌ها تغییر می‌کند و دارت می‌تواند ابزاری برای خنثی‌کردن برخی از این تغییرات باشد.

الکتریسیته سطوح غیرسمی گونه‌های اکسیژن واکنش‌پذیر تولید می‌کند و این مولکول‌ها می‌توانند فرایندی را آغاز کنند که سلول‌هایی را که برای واکنش به تغییر در ژنتیک مهندسی شده‌اند، فعال می‌کند و تغییر تنظیمات DNA سلول با دستکاری مولکول‌های خاموش/روشن می‌تواند راه‌حلی بالقوه در درمان بیماری‌های مربوط به ژنتیک باشد.

دانشمندان توانستند با این روش قند خون موش‌های مبتلا به دیابت نوع ۱ را به سطح نرمال بازگردانند اما راهی طولانی تا گجت‌های کنترل دیابت باقی مانده است. یکی از چالش‌ها طراحی این تکنولوژی برای دستگاه‌های کوچک است اما خبر خوب این است که دارت به انرژی بسیار کمی نیاز دارد و سه باتری قلمی می‌توانند آن را برای پنج سال فعال نگه دارند؛ با سیگنال‌های الکتریکی روزانه.

تیم پژوهشی اطمینان دارد که این تکنولوژی را می‌توان برای کاربردهایی بیشتر از تولید انسولین طراحی کرد و در سال های آینده، دستگاه‌های پوشیدنی ما کارهایی بسیار بیشتر از گزارش آمار سلامتی انجام خواهند داد.

اگر به اخبار دنیای تکنولوژی علاقه مند هستید، ما را در شبکه‌های اجتماعی مختلف تلگرام، روبیکا، توییتر، اینستاگرام و آپارات همراهی کنید.