چندی پیش، اپل هدست واقعیت ترکیبی ویژن پرو را معرفی کرد که بی‌تردید نوآورانه‌ترین محصول این شرکت در دهه گذشته است. مردم کوپرتینو این هدست را شروع به ارائه یک دوره جدید از تکنولوژی، معروف به "رایانش فضایی" کرده‌اند؛ به سادگی گفته شده، قرار دادن یک کامپیوتر روی صورت و اجرای برنامه‌ها نه فقط در محیط‌های محدودی مانند نمایشگر گوشی و لپ‌تاپ، بلکه در تمام محیط اطراف افراد.

از زمانی که تب‌وتاب هدست اپل آغاز شده است، شبکه‌های اجتماعی را به خود مشغول کرده و ما افراد را در ویدیوها دیده‌ایم که در شرایط مختلف مثل رانندگی خودروهای خودران تسلا، ملاقات با دوستان در کافه، یا حتی اسکیت‌بازی و گذر از خیابان از ویژن پرو استفاده می‌کنند. با این حال، برخی از کارشناسان از خطرات واقعیت مجازی برای سلامتی مغز انسان هشدار داده‌اند و ادعا کرده‌اند که این هدست‌ها ممکن است نیازمند جایگزینی برای مانیتورها، صفحه کلید و ماوس شوند.

بسیاری از کارشناسان از نگرانی‌هایی مبنی بر اینکه استفاده طولانی‌مدت از هدست واقعیت مجازی می‌تواند منجر به بیماری‌های حرکت، انزوای اجتماعی، و یا پیامدهای دیگری شود، خبر داده‌اند.

جرمی بیلنسون، مدیر مؤسسه آزمایشگاه تعامل انسانی مجازی دانشگاه استنفورد، که در زمینه روانشناسی واقعیت مجازی و افزوده تحقیق می‌کند، اظهار داشته است: "واقعیت مجازی و افزوده ابزارهای فوق‌العاده‌ای برای ایجاد تجربه‌های یکتا و فراگیر هستند. اما این نشان نمی‌دهد که این هدست‌ها همیشه ابزار مفیدی باشند. ما آن‌ها را برای کارهای روزمره استفاده نمی‌کنیم؛ مثلاً برای خواندن ایمیل یا وارد کردن اعداد در یک صفحه وسیع، به هدست نیازی نیست."

عینک ۶۵۰ گرمی اپل از حسگرهایی مانند اسکنر لیدار و دوربین‌های متعدد استفاده می‌کند تا تجربه "واقعیت ترکیبی" را برای کاربران

خود فراهم کند. دوربین‌هایی که به بیرون نگاه می‌کنند، تصاویر زنده از محیط پیرامون کاربران را نشان می‌دهند، در حالی‌که صفحات نمایش کوچک مستقیماً در پیشانی کاربران، فضای دیجیتال تعاملی را نمایش می‌دهند. همچنین، هدست متا کوئست ۳ که در اکتبر ۲۰۲۳ منتشر شد، از تکنولوژی مشابه Pass-Through برای ارائه تجربه ویدیویی استفاده می‌کند.

واقعیت ترکیبی تفاوت زیادی با واقعیت مجازی معمولی دارد؛ به طور کلی، واقعیت ترکیبی نه فقط جلوی دنیای واقعی را می‌گیرد، بلکه پوشش دیجیتالی را بر روی لنزهای شفاف ارائه می‌دهد. دستگاه‌هایی که به تکنولوژی Pass-Through مجهز هستند، تصاویر دیجیتالی از محیط فرد را به صورت مستقیم به فضای مجازی منتقل می‌کنند؛ به این معنا که این دستگاه‌ها واسطه‌ای برای تجربه‌های کاربران ایجاد می‌کنند.

لیزا مِسری، انسان‌شناس اجتماعی‌فرهنگی از دانشگاه ییل، اظهار کرده است: "این رویای شرکت‌های فناوری است؛ زیرا هرگز نیازی به رها کردن آن‌ها نیست. آن‌ها همیشه می‌توانند توجه شما را جلب کنند و همیشه می‌دانند که شما به کجا نگاه می‌کنید و چه کاری انجام می‌دهید."

خطرات فناوری Pass-Through

بنظر بیلنسون، ویژن پرو و کوئست ۳ تا حدودی ارتقاء‌های جذابی در تکنولوژی گرافیک واقعیت مجازی و میدان دید محدود واقعیت افزوده ارائه داده‌اند. با این حال، فناوری Pass-Through همراه با خطراتی جدید نیز همراه است.

در یک مطالعه اخیری که در اوایل این ماه منتشر شد، بیلنسون و همکارانش برخی از اثرات کوتاه‌مدت واقعیت ترکیبی را بررسی کردند. آن‌ها متوجه شدند که استفاده از این هدست‌ها منجر به محدود شدن ادراک بصری کاربر و ممکن است تغییراتی در رفتار اجتماعی و عملکرد حرکتی او ایجاد کند. همچنین، فناوری Pass-Through ویژگی‌هایی دارد که موجب تاخیر بصری و سایر اختلالات بینایی می‌شود. رنگ‌ها به‌طور مکرر تغییر می‌کنند، نور کم می‌شود و برخی از اشیاء خیلی نزدیک یا خیلی تار به‌نظر می‌رسند. با این حال، ویژن پرو امکانات بسیار جذابی دارد، اما وضوح تصویر آن هنوز پایین‌تر از چیزی است که چشم انسان به آن عادت دارد.

تیم پژوهشی توصیه می‌کند که از این عینک در طول روز به‌طور طولانی استفاده نشود. نویسندگان مقاله به شرکت‌هایی که برای استفاده روزانه از این هدست‌ها تبلیغ می‌کنند، توصیه می‌کنند که احتیاط کنند.

مطالعات طولانی‌مدتی در زمینه استفاده از واقعیت مجازی یا واقعیت افزوده هنوز در دست نیست. بیلنسون در حال نظارت بر شرکت‌کنندگانی است که به‌طور منظم از هدست‌های واقعیت ترکیبی استفاده می‌کنند، اما نتایج این مطالعه چند ماه بعد به‌صورت کامل منتشر خواهد شد.

رابیندرا راتان، دانشیار رسانه و اطلاعات در دانشگاه ایالتی میشیگان و یکی از نویسندگان مقاله‌ای که اخیراً منتشر شده، می‌گوید ما نمی‌دانیم چه تأثیراتی از قدم زدن در شرایط کاهش دید محیطی یا انحرافات بینایی به‌دست می‌آید. این می‌تواند تأثیراتی بر حرکت چشم‌ها در فضا داشته باشد و ممکن است بینایی شما را بدتر کند.

راتان می‌گوید پژوهش‌های گذشته روی عینک‌های منشوری نشان می‌دهد که افراد می‌توانند با اختلالات بصری سازگار شوند، اما برگشت به بینایی عادی مستلزم یک دوره سازگاری است که ممکن است ساعت‌ها یا حتی روزها طول بکشد.

بازگشت به بینایی عادی (مثلاً با برداشتن هدست) معمولاً سریع‌تر و در حدود چند دقیقه انجام می‌شود. با این حال، شکاف بین ذهن و بدن ممکن است وظایف حرکتی اساسی را، مانند فشردن دکمه‌های آسانسور یا راه رفتن در مکان‌های شلوغ، بسیار چالش برانگیزتر کند. همچنین، این می‌تواند به نگرانی‌های ایمنی جدی منجر شود.

وقتی پژوهشگران هنگام استفاده از هدست دوچرخه سواری می‌کردند، این کار برایشان دشوارتر شد. بیلنس

ون به یادآوری می‌کند که در بدترین حالت ممکن، اگر فردی در حال دوچرخه‌سواری باشد و باتری هدست تمام شود، دید او ناگهان کاملاً تاریک می‌شود. همچنین، پیمایش با دستگاهی که به اینترنت متصل است و به شما متصل است، می‌تواند موجب پرت‌شدن حواس شود.

در حال حاضر، افراد در حال استفاده از هدست‌های واقعیت ترکیبی هنگام رانندگی هستند. تنها چهار روز پس از عرضه ویژن پرو، سازمان ایمنی ترافیک بزرگراه‌های ملی آمریکا در بیانیه‌ای از مردم خواست هنگام استفاده از دستگاه واقعیت مجازی رانندگی نکنند. وزیر حمل‌ونقل همچنین با انتشار پستی در رسانه‌های اجتماعی به یادآوری کرد که همه خودروهای در دسترس مصرف‌کنندگان، حتی خودروهایی که دارای سیستم‌های پیشرفته‌ی کمک‌راننده هستند، هنوز نیاز به مشارکت رانندگان انسانی دارند.

تکنولوژی شبیه‌سازی، یک واقعیت تلخ

هدست‌های واقعیت افزوده، واقعیت مجازی و واقعیت ترکیبی، به طور متداول، "بیماری شبیه‌ساز" را به وجود می‌آورند که شامل علائمی مانند تهوع، سردرد، سرگیجه و خستگی چشم است.

در بیشتر جلسات، حتی با استفاده از دستگاه برای کمتر از یک ساعت، بیلنسون و تیمش با بیماری شبیه‌ساز مواجه شدند. حتی سطوح کمتر این بیماری می‌تواند بر کیفیت زندگی، سطح فعالیت و بهره‌وری تاثیر بگذارد.

در یک آزمایش در سال ۲۰۱۴، فرانک اشتینیکه، استاد تعامل انسان و کامپیوتر در دانشگاه هامبورگ آلمان، ۲۴ ساعت را به طور متناوب بین دو ساعت استفاده از واقعیت مجازی و ۱۰ دقیقه وقفه سپری کرد. در طول مطالعه، اشتینیکه مطمئن نبود چه چیزی واقعی است و چه چیزی واقعی نیست.

مطالعه‌ای از سال ۲۰۰۹ نشان داد استفاده از واقعیت مجازی می‌تواند منجر به تشکیل خاطرات غیر واقعی در کودکان شود، به‌خصوص در شرایطی که وضوح تصویر و کیفیت واقعیت مجازی ضعیف باشد.

اشتینیکه معتقد است که صفحات نمایش بهتر و بهتر می‌شوند، بنابراین او مطمئن است که محتوای مجازی و واقعی همچنان با هم ادغام خواهند شد. البته، او به آینده‌ای مثبت‌تر نگاه می‌کند که در آن، این ابزارها به‌طور موثری جایگزین کلیدها و صفحات لمسی می‌شوند.

جهان‌های دیجیتالی فراگیر ممکن است بر نحوه‌ی فکر و اجتماعی‌شدن کاربران نیز تاثیر بگذارند و بتوانند بر نحوه کار یا یادگیری آن‌ها تاثیر بگذارند.

بر اساس یک مطالعه از سال ۲۰۱۹، افرادی که از هدست واقعیت مجازی استفاده می‌کنند، در انجام کارهای شناختی ساده بهتر عمل می‌کنند، اما در وظایف شناختی پیچیده عملکرد آن‌ها بدتر است.

پژوهشگران متوجه شده‌اند که افرادی که از دستگاه‌های واقعیت افزوده استفاده می‌کنند، در مقایسه با افراد اطرافشان که هدست استفاده نمی‌کنند، حالت منزوی‌تری دارند. مارک رومن میلر، نویسنده‌ی اصلی مقاله سال ۲۰۱۹ و استادیار مؤسسه فناوری ایلینوی، معتقد است که استفاده از هدست واقعیت مجازی یا ترکیبی، به طور ذاتی منزوی‌کننده است.

میلر همچنین هشدار می‌دهد که دستگاه‌های واقعیت افزوده و ترکیبی پتانسیل بسیار زیادی برای حواس‌پرتی دارند. او باور دارد که این دستگاه‌ها می‌توانند مشکل تقسیم توجه را که بسیاری از کاربران گوشی‌های هوشمند در حال‌حاضر با آن مواجه هستند، تشدید کنند.

مسری همچنین به همراه گروهی از متخصصان و هنرمندان فناوری در لس‌آنجلس پروژه‌هایی را برای گسترش همدلی انسانی از ط

ریق ایجاد تجربه‌هایی بدون واقعیت مجاری توسعه داده است. او معتقد است که این فناوری، علیرغم نقاط ضعفی که دارد، می‌تواند فرصت‌های جدید و هیجان‌انگیزی را فراهم آورد.

در مقابل، مسری برای بازاریابی متا و اپل دستگاه‌های واقعیت ترکیبی را به عنوان قابل پیش‌بینی توصیف می‌کند. او اظهار می‌کند که متا معتقد است واقعیت مجازی فقط یک پلتفرم بازی دیگر است، در حالی که اپل معتقد است که این همان آیپد است که روی صورت شما قرار می‌گیرد. این نگرشها نشان می‌دهد که اگرچه فناوری پیشرفت می‌کند، اما تغییرات چشمگیری در تجربه‌ی کاربران ایجاد نشده است.


اگر به اخبار دنیای تکنولوژی علاقه مند هستید، ما را در شبکه‌های اجتماعی مختلف تلگرام، روبیکا، توییتر، اینستاگرام و آپارات همراهی کنید.