حتماً شما هم با حق ثبت اختراع آشنا هست. این قانون برای حفاظت از ایدهها با کاربردهای صنعتی تعریف شده است. کپیرایت قانونی مشابه با حق ثبت اختراع است با این تفاوت که با هدف محافظت از آثار هنری مانند متون ادبی، محتوای وب، مقالات علمی، موسیقی، آثار نمایشی، نرمافزار و ... تعریف شده است. در واقع کپیرایت مجموعه حقوقی است که قانونگذار برای حمایت از فعالیتهای فکری قائل شده است.
قانون کپی و مالکیت معنوی ایران تقریباً در سال 1348 و بر اساس قانون تجارت آن زمان پایهریزی شده بود، البته در طول این سالها بنا به نیاز روز، مواردی هم به این قانون اضافه شده است. محمدجواد آذری جهرمی، وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات دولت دوازدهم اکنون انتقادهایی را به این قانون وارد میداند. وی معتقد است این قانون قدیمی است و نیازهای کنونی کسبوکارهای جدید را پوشش نمیدهد.
آذری، وزیر ارتباطات معتقد است که این قانون مربوط به زمانی است که ایران تولیدکننده محتوا نبوده است و تنها مصرفکننده محتوا، نرمافزارها، بازیهای تولید و ساخته شده سایر کشورها بوده است. اما اکنون ایران خود تولیدکننده محتوا است. شاید اصلیترین دلیلی که ایران به این قانون احترام نمیگذاشت همین مسئله باشد. در صورتی که مسئله کپیرایت بهصورت جدی بازنگری نشود ایران نمیتواند در این زمینه به رشد لازم و مطلوب برسد.
وزیر ارتباطات در زمان ارائه برنامهی خود به مجلس شورای اسلامی، این مسئله را در برنامه خود گنجانده بوده است و چنین به نظر میرسد که وی در نظر دارد برای رسیدگی به چنین مسائلی کارگروهی در مجلس تشکیل دهد. وی بازبینی قانون کپیرایت در ایران را ضروری میداند و به همین منظور لایحهای برای ارائه به مجلس آماده کرده است و همکاری نزدیکی با مرکز پژوهشهای مجلس و سازمانهای ذیربط از سوی وزارت ارتباطات آغاز کرده است.
این مسئله اولین باری نیست که طی این سالها عنوان شده است اما هیچگاه به نتیجه نرسیده است. مشکلات بسیاری سر راه این مسئله قرار دارد شاید اصلی مسئله این باشد که ایران بیش از اینکه یک تولیدکننده محتوا باشد، مصرفکننده است. در حال حاضر تقریباً یکسوم از مردم عادی در ایران از کامپیوتر استفاده میکنند، حالا فرض کنید این تعداد بخواهند برای استفاده از سیستمعامل و تمامی نرمافزارها این قانون را رعایت کنند که مسلماً هزینهبر است.
نظر شما در این مورد چیست؟ نظرات خود را با ما به اشتراک بگذارید.
ثبت نظر