دکتر محمد مهدی صادقی در مصاحبه با خبرنگار ما گفت: تا پیش از این نامرئی سازی به صورت تئوری مطرح بود اما از سال ۲۰۱۰ میلادی اولین تولیدات در برخی از کشورهای پیشرفته دنیا محقق شد و از سه سال پیش طرح ساخت متمرکز کننده نوری به عنوان یکی از زیر شاخه های اپتیک ترکیبی برای نامرئی سازی به عنوان رساله دکتری انتخاب شد.
این دانشمند جوان کشورمان افزود: برای طراحی و مدل سازی این طرح در شرایط تحریم علمی کشور مجبور به طراحی نرم افزار های شبیه سازی بومی شدیم و در نهایت با دستیابی به این دانش نتیجه این تولید علمی به صورت دو مقاله علمی در مجله‏ Scientific Reports چاپ شد که در نوع خود در حوزه‏ نامرئی‏ سازی و متمرکزکننده‏ های نوری بی‏ نظیر است.
پروفسور حمید نادگران استاد راهنمای این طرح علمی هم یادآور شد: تئوری نامرئی سازی در دانشگاههای پیشتاز دنیا اثبات شده است اما تلاش دانشمندان دستیابی به زیر شاخه های این دانش جدید است و در این طرح مبحثی جدید در حوزه متمرکز کننده های نوری که منجر به گرم شدن شیء نمی شود مطرح شد و ساخت آن که نیازمند امکانات آزمایشگاهی فوق پیشرفته بود با همکاری دانشگاه شانگهای چین صورت گرفت.
یکی از مباحث مهم و کاربردی حوزه‏ی فیزیک اپتیک و لیزر یا فوتونیک، اپتیک تبدیلی است که از اپتیک تبدیلی به طور عمده برای نامرئی‏ سازی اجسام و اشیاء استفاده می‏کنند. کار نامرئی‏ سازی اجسام که cloak نامیده می‏شود کاربردهای فراوانی دارد و یکی از شاخه‏ های cloak ، استفاده از اپتیک تبدیلی برای ساخت متمرکزکننده‏ های نوری است. این متمرکزکننده ‏ها وسایلی هستند که خود نامرئی‏ اند و باعث می‏شوند که نورهای تابیده شده در محل آن‏ها انباشته شوند؛ بدون اینکه جذب شده و باعث اتلاف انرژی گردند.