این به این معناست که خود می تواند تمام پردازش را به صورت کامل و بدون مولفه های خارجی انجام دهد. اگر اجزای جدا از هم برای عملکردهای یکسان استفاده شوند، فضای استفاده شده چهاربرابر بیشتر می شود.
این پردازنده می تواند توده عضلانی، چربی بدن، ضربان قلب و ریتم آن، دمای پوست و سطح استرس را اندازه گیری کند. ترکیب این اندازه گیری های فردی می تواند موارد جدیدی را برای اپلیکیشن های مربوط به سلامتی توانمند سازد. در نیمه اول سال 2016، منتظر ورود پوشیدنی هایی با پردازنده های زیستی باشید.