اندازه آن تقریبا مثل مثل یک سگ بزرگ؛ سفید و محکم است. کمربند فشنگی- .50کالیبری، به صورتی است که می تواند یک کامیون را در مسیر خود متوقف کند- از یک شانه اش آویزان است. یک کابل اترنت از پایه اسلحه هدایت می شود و از چمن های مرتب به سمت یک آلاچیق پارچه ای کوچک برده می شود که در بعد از ظهر تابستانی کره، شما امیدوارید بتوانید چیزی خنک برای نوشیدن در آن بیابید.
در عوض، کابلی به روی یک نیمکت کشیده شده و به پشت کامپیوتری متصل است، که صفحه آن رنگ هایی در هم آمیخته از فید دوربین را نشان می دهد. یکی از آن ها میدان دیدی 180درجه ای از افق رو به روی خود را نشان می دهد. دیگری نمایی ماهواره ای از بالا به پایین، مانند یک نقشهGoogle Mapرا نشان می دهد.
مخروط قرمز رنگ ، گستره جان پناه را نشان می دهد که در سرتاسر چشم اندازه گسترش می یابد: یک منطقه به وسعت چهار کیلومتر، فاصله کافی برای نفوذ به عمق شهر از نقطه مطلوب. در کنار صفحه کلید، یک جوی استیک بسیار پیچیده وجود دارد. از نوعی که یک علاقه مند به شبیه ساز پرواز ممکن است داشته باشد. یک صفحه پرس شده به میز، رو به روی کنترل گر تصب شده است که عملکرد دکمه های مختلف را گزارش می دهد. یکی از آن ها هدف می گیرد، دیگری فاصله هدف تا سلاح را محسبه می کند. یکی اسلحه را پر می کند، ماشه را می کشد و شلیک می کند.
گروهی از مهندسین، در اطراف میز ایستاده اند. یک مربع چشمک زن در صفحه کامپیوتر چشمک می زند که اتوموبیلی را که نمایاب دوربین در حال نمایش است هدف می گیرد.