روزتا، تا آخرین لحظات مأموریتش، همچنان داده و عکس از این ستاره دنباله‌دار را برای زمین مخابره می‌کرد.1 سیستم تصویربرداری اُزیریس (OSIRIS) بخشی از این آخرین یادگاری‌های روزتا را برای زمین ارسال کرده است.
OSIRIS که مخفف عبارت «سیستم تصویربرداری از راه دور نوری، طیفی و مادون قرمز» است، مجهز به دو دوربین NAC، سرنام Narrow Angle Camera  و WAC، سرنام Wide Angle Camera بود و نظارت بر فرایندهای فیزیکی و شیمیایی چوری و یافتن مکان مناسب برای نشاندن سطح‌نشین «فیله» را برای دانشمندان امکان‌پذیر می‌کرد.

بررسی غبارات و گازهای متصاعد‌شده از نواحی مختلف دنباله‌دار، مقایسه بخش‌های فعال و غیرفعال سطح آن، تعیین شکل، اندازه و چگالی، نحوه چرخش و حرکت، بررسی فعالیت‌های هسته و مطالعه ترکیبات شیمیایی سطح آن، از جمله وظایف سیستم تصویربرداری OSIRIS بود. پس از پرتاب روزتا در سال 2004، سیستم OSIRIS در طول مسیر چندین بار فعال شد و به جمع‌آوری داده‌های زیادی کمک کرد.

بالا سمت چپ: دوربین NAC
بالا سمت راست: دوربین WAC
پایین: سمت چپ حسگر CCD استفاده‌شده در OSIRIS و سمت راست فیلترهای مورد استفاده را نشان می‌دهد.
 

دوربین NAC، به‌منظور تهیه تصاویر با رزولوشن بالا در فواصل بین 500 هزار کیلومتر تا یک کیلومتری از سطح دنباله‌دار طراحی شده بود. 12 فیلتر نصب‌شده روی NAC به دانشمندان اجازه می‌داد طیفی بین 250 تا هزار نانومتر را بررسی کنند. میدان دید 2.2 درجه‌ای، فاصله کانونی 717 میلی‌متر و رزولوشن تقریبی دو سانتی‌متر به ازای هر پیکسل، از جمله ویژگی‌های این دوربین بود. دوربین WAC نیز از چهار فیلتر برای بررسی طیف 240 تا 720 نانومتر برخوردار بود و میدان دید 12×12 درجه داشت. هر دو دوربین مجهز به حسگرهای CCD با ابعاد 2048×2048 بوده  و اندازه هر پیکسل هم 13.5 میکرومتر بود. دوربین‌های OSIRIS حاصل همکاری آژانس فضایی اروپا با 9 مرکز دانشگاهی از کشورهای آلمان، فرانسه، ایتالیا، اسپانیا، سوئد و هلند است.

شرح عکس اصلی : آخرین تصاویر پیش از برخورد روزتا به سطح دنباله‌دار چوری
(منبع عکس‌ها: آژانس فضایی اروپا)
راست: تصویر گرفته‌شده توسط دوربین WAC؛ از فاصله حدود 15 کیلومتری دنباله‌دار
چپ: تصویر گرفته‌شده توسط دوربین NAC؛ از فاصله حدود 9 کیلومتری سطح دنباله‌دار