لتولی در شمال تانزانیا منطقه‌ای است که آثار ردپا ۳ نفر از مردمان لوسی (آسترالوپیتکوس آفارنسیس) از ۳٫۶۶ میلیون سال پیش در این منطقه کشف شد. حقیقت قابل توجه آنکه آثار ردپای ۲ فرد دیگر نیز در آن دیده شد. کشفیات، تصورات ما را از منطقه لتولی و شکل اجتماع آنها و حتی نحوه راه رفتن آنها تغییر داد. اولین آثار ردپا در لتوتی که به عنوان قدیمی‌ترین ردپا شناخته شده است، در سال ۱۹۷۶ کشف شد. این آثار به خاطر عبور آنها از زمینی پوشیده از خاکستر آتشفشانی مرطوب درست پیش از آن که پودرها تبدیل به سنگ‌های سخت شوند، ثبت شد.

یافته‌های احتمالی

کشفیات جدید کاملا اتفاقی پیدا شدند؛ هنگامی که برنامه ساخت یک موزه در لتولی کلید خورد و از فیدلیس ماسائو، محققی در دانشگاه دارالسلام، خواسته شد تا اثرات ساخت و ساز بر جغرافیای منطقه را بررسی کند. آثار ردپا هنگامی که ماسائو و همکارانش ۶۵ گودال را برای بررسی بهتر میزان لایه‌های خاکستر آتشفشانی بررسی می‌کردند، کشف شد و محققان زیادی شروع به مطالعه کردند. تا به اکنون ردپای حدود ۵۰ نفر که در ۲ گروه بودند، کشف شده است.

در آثار گذشته معمولا دو فرد بزرگسال و یک فرد جوانتر همراه بودند که آنها را “خانواده هسته‌ای” می‌نامیدند. ولی در یافته‌های جدید تعداد افراد بزرگسال بیشتر بوده است که معمولا یک ردپا از بقیه بزرگتر بوده است و این فرضیه‌ای جدید را در گروه‌های اجتماعی آسترالوپیت‌ها به وجود می‌آورد.

جورجیو منزی از محققان درگیر در تحقیق اظهار می‌کند که به احتمال زیاد شیوه زندگی آنها مانند اجدادان ما؛ گوریل‌ها بدین شکل بوده است که گروه‌ها شامل یک مرد و چندین زن و فرزندان آنها بوده است. با این حال طبق تحقیقاتی در که در سال ۲۰۱۱ انجام شد، نشان داد که زنان به تنهایی گروه خانوادگی‌شان را ترک می‌کردند تا به گروه جدیدی بپیوندند در حالی در مطالعه اجتماعات گوریل‌ها، این مردان بودند که خانواده‌شان را ترک می‌کردند تا گروه جدیدی برای خود درست کنند.
الگوی راه رفتن مدرن

رابین کرامپتون از دانشگاه لیورپول اظهار کرد که الگوی راه رفتن آنها از آنجا که عمق فرورفتگی ردپاها نشان می‌دهد که آنها نیز از انگشت شصت‌شان برای فشار آوردن به زمین استفاده می‌کردند، مانند انسان‌های مدرن امروزی بوده است.

با این حال، ویلیام جانگرز از دانشگاه پزشکی استونی بروک می‌گوید باید با این آثار با احتیاط برخورد کنیم. آثارهای بجای مانده در نوع خود کمیاب هستند و واضح نیست که آثار پای آنها با بدنشان همانند انسان‌های امروزی متناسب بوده است و از خیلی جهات آسترالپیت‌ها شبیه انسان‌های مدرن امروزی نیستند.

می‌توانیم انتظار شنیدن اخبار جدیدی هنگامی که محققان در اواسط سال ۲۰۱۷ برای ادامه تحقیقات بازگردند را داشته باشیم.